Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
มึงมีสิทธิอะไร
04.00น.
หลังจากออกไปกับพี่นัมจุนก็ผ่านมาสามวันแล้ว
จองกุกยังคงทำตัวเป็นปกติ แต่ในใจของเราทั้งสองคนก็รู้กันอยู่ว่ามันไม่ปกติ และ
วันเป็น
ก๊อก ๆๆๆๆ
"จองกุกตื่นยัง"
"..."
เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากคนที่อยู่ภายในห้อง ร่างบางก็เลือกที่จะผลักประตูเข้าไปให้เห็นกับตาตัวเอง และภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็ทำให้หงุดหงิดใจอยู่ไม่น้อย
"จองกุกตื่นได้แล้ว รถออกตีห้าครึ่งนะ"
"..."
"จองกุก.."
"จอนจองกุก!"
ตะโกนขนาดนี้แล้วยังไม่ได้ยินอีก ตายแล้วรึไง
"จองกุกตื่น"
คราวนี้ร่างเล็กไม่ได้ตะโกนออกไปแต่กลับยื่นมือไปดันเปลือกตาของคนตัวใหญ่กว่าให้เปิดแทน
"อื้อ~อย่าแกล้ง"
ไม่พูดเปล่ามือใหญ่ของอีกคนก็จัดการรวบมือเล็กของจีมินไว้แนบอก เพื่อเป็นการปกป้องตัวเองจากการถูกรุกราน ทั้งๆที่เปลือกตายังคงปิดสนิท
ใจเต้น...ปาร์คจีมินรู้สึกดีอีกแล้ว
"ไม่ให้แกล้งก็ตื่นดิ"
"ไม่เอา"
จองกุกยังคงโต้ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ติดจะงัวเงีย
"ลืมแล้วหรอว่าวันนี้วันอะไร"
"ไม่ลืม..ก็วันเสาร์ไง..นอนได้"
