You Belong With Me

His Smile <3

<<Sharah here! >>

Arrgghh! Anu bang ginagawa ko? Last night, I was really offended with what he did that I really cursed him. Binato ko pa nga yung scrapbook na ginawa ko eh. That scrapbook is full of his pictures. Okay okay, aaminin ko na. Isa ko sa mga babaeng naging loka loka sa kanya.

Kahit nasa abroad ako, nagkokolekta pa din ako ng mga pictures niya. I think nagsimula yon nung 14yrs. old ako. Ahm, bale two years ago pa. Makabagong panahon na ngayon noh, gumawa pa nga ko ng fake account sa Facebook, then tsaka ko dinownload yung mga pictures niya. Pag my babaeng nangpopost sa wall niya, inaaway ko. Siguro yun na din ang naging dahilan kung bakit fluent na rin ako magtagalog. Syempre, hindi niya alam yon. 

Wait, balik tayo sa reality. Bakit nga ba ko nagpatangay sa lalaking toh? Well, maybe because I love the feeling of his hands? Wooh, I like the warmth that it brings. :))

Syempre, sinong hindi kikiligin kapag hinawakan sa kamay ng ULTIMATE CRUSH mo diba? Even if I'm childish, I'm still old enough to feel this way. Hindi ko tuloy mapigilang hindi ngumiti. hihihi. :))

"Why are you smiling? May problema ba?", tanong niya tsaka ko napansin na nagmumukha na pala kong sira. 

"Nothing.", tsaka ako tumingin sa labas ng taxi.

Nakakatuwa, he's still holding my hand! WAAH!

"Sharah."

"Yes?", I said without looking at him. Baka kasi pag tumingin ako sa kanya, mapansin niyang kinikilig ako.

"Can you let go of my hand now?"

Nilingon ko siya sa sinabi niya.

"W-what?"

Then I noticed that he was right. Ako na pala yung nakahawak sa kanya. Siguro kanina niya pa ko binitawan at nag iilusyon na lang ako na siyay ung may hawak saken. Shucks!

"S-sorry.", then lumingon na lang na lang ulit ako sa labas.

Teka teka, etoh malupet....

Bago ako lumingon, nahuli ko siyang nakasmile. Whaa! His smile. How could I forgot that smile. <3