I am a Swift! Well, and? (Taylor Swift and One Direction fanfic)

Real love protect you

Ik kijk het donkere bioscoop gebouw rond. Het was al na middennacht dus alles was al dicht. Maar niet voor mij. Ik ben binnen. Ik ren rond de zalen, opzoek naar een teken van leven. Ik ren nog een verdieping hoger. FUCK! Waar is ze?!!! Ik ren weer naar beneden. Gefrustreerd blijf ik op en neer rennen, smekend op een teken. Ik ren voor de 6e keer de trap af, als ik over een klein mensje val. We tuimelen samen naar beneden. Ik val op mijn rug, en weet net de andere persoon op te vangen in mijn armen. Ik voel een vrouwelijke vorm. Ik laat vlug los en kijk wie het is. "ROBIN?!!" Zeg ik verbaast als ik 2 paar helder blauwe ogen zie. Robin kijkt me eerst verbaast aan, en dan doet ze iets dat ik bij haar en mij niet verwacht had; ze slaat haar armen om mijn nek en druk me tegen haar aan. 'Godsake, you're okay!' Fluistert ze. Dan laat ze me los. 'Did you find Taylor?' Vraagt ze. Ik schud, nog steeds verbaast, mijn hoofd. Haar gezicht betrekt. Opeens zie ik hoeveel Robin op Taylor lijkt. Haar gezicht is net iets anders, waardoor ze net meer zichzelf lijkt. 'ROBIN!' Nialls stem komt van de 2e etage. Robin spingt direct op, en rent, mij mij op haar hielen, naar de 2e etage. Niall kijkt op als hij ons ziet. Hij geeft Robin een kus op haar voorhoofd en omhelst mij dan. "Did you found something?" Zie ik Robins silhouette vragen. Niall kijkt achter zich, waar de andere lads staan. Dan knikt hij. Hij wijst naar de 3e deur. Ik wil direct naar binnen lopen, als ik een zachte hand de mijne voelt pakken. Robin. Ze kijkt naar de grond. "Please, let them first!" Smeekt ze me. Ik zucht, en knik. Niall knikt nog even in mijn schouder en opent dat de deur, samen met Liam. Ik loop langzaam met Robin achter de jongens aan. Wat ik daar tref, moet niemand zien. Ik voel mijn woede groeien en zelfs de jongens kunnen me niet tegen houden, om er iets aan te doen, van wat ik zie. Ik storm langs de rijen en grijp Julians middel en smijt hij tegen de muur, met een grote klap. Ik kijk niet naar Taylor, zo gehaverd ziet ze er uit. Ik loop naar Julian en sla hem 5 keer in zijn gezicht, maar voor ik mijn 6e kan maken, slaat Julian mijn hard terug. Ik val achterover, en voel mijn hoofd de grond met een klap raken. Er volgen nog meer klappen maar dan op de rest van mijn lichaam. Ik kreun. Opeens voel ik een klap op een plek waar mannen niet willen geraakt worden. Ik moet mijn best doen om niet in in te kruipen. Ik hervind mijn moed en geef dit keer Julian dezelfde pijn terug. Hij houdt zich minder groot en valt kreunend van mij af. Ik ga boven op hem zitten en masceer nu hem. Ik merk dat ik in niet door heb dat ik bijna Julian dood sla. En voor ik het kan doen, grijpt een sterke mannenhand mijn nek en trekt me achteruit. Ik worstel en schreeuw. Dan pas zie ik dat de politie is gekomen. Julian wordt afgevoerd, en Taylor wordt naar de ambulance geleidt. Ik wordt langzaam rustig, en zie ik Liam een paar meter van me vandaan met een politieagent praten. Zodra hij klaar is, keert hij zich tot mij. De politieman die mij vast had, laat me los en ik val in Liams armen. Ik tril aan alle kanten. Liam zegt niks, maar houdt me gewoon op mijn plek; in zijn armen. Mijn hart gaat veelste hard te keer. Alle jongens vormen een kring om ons heen. Ik laat trillend Liam los en laat me nu omhelsen door Zayn. Van elk krijg ik een hartverwarmende knuffel. En Niall geeft me zelfs een bonus Horanhug. "Waar is Taylor?" Breng ik schor uit. "En Robin?" Zayn gaat voor me staan. Hij draait zich om en wijst naar de amublance. Waar Taylor in haar zusjes armen ligt. Huilend. Gebroken. Robin heeft haar ogen gesloten en je ziet zo dat ze geniet van de tijd dat ze Taylor kan vast houden. Taylor laat Robin los en Robin gaat gelijk naast Taylor zitten. Ze geeft Taylor een pakketje. Taylor glimlacht voorzichtig. Dan staat ze op en loop naar de andere kant van de amublance. Robin kijkt haar na, en stapt dan uit de amublance. Ze ziet mij staan, en een grote glimlacht verschijnt op haar gezicht. Ze loopt naar me toe, en geeft me de grootste knuffel die ik ooit gehad heb. "Thanks!" Fluistert ze gebroken. "Thanks for give my sister a second change!" Ik glimlach. "Well, if you give my one too?" Zeg ik. Robin zucht. "You saved my sisters life! Ofcource! I will give you a new change! But, don't trow it away!" Ik knik. "I never!" Zeg ik. Robin knikt en stapt dan aan de kant. "Go! Taylor wants to speak with you!" Zegt ze. Ik kijk haar verbaast aan. "GO!" Roept Robin lachend. Dan loopt ze naar Niall en laat zich opvangen. Ik kijk naar Robin en Niall. Ze zijn zo gelukkig. En volgens Robin, ben ik het waard op ook gelukkig te zijn. Ik draai me om en loop naar de ambulance. Ik haal nog eens diep adem en stap dan de wagen in. Taylor zit op een bed, in de hoek. Ze kijkt op. Ik sta ondertussen versteend naar haar te kijken. Zelfs nu, was ze nog te mooi voor de wereld! Taylor staat voorzichtig op en begint wankelend naar me toe te lopen. Bij de laatste stap verliest ze haar everwicht en valt ze voorover. Ik word wakker en vang haar razendsnel op. Haar blonden lokken vallen op mijn schouders, en ik word 'overwelmd' met haar vertrouwde geur. Ik moet even mijn gedachte uitzetten voor ik Taylor op kan trekken. Taylor grijpt zich glimlacht nog beter aan me vast, als ik begin haar op te trekken. Dan staan we tegenover elkaar, in elkaars armen. Haar zachte warme handen in mijn nek, en mijn handen om haar perfecte middel. Haar handen beginnen met mijn krullen te spelen. Ik kan alleen maar in haar grote prachtige blauwe ogen kijken. Alles aan haar is gebroken en stuk, en toch staat ze hier verzekerd hier in mijn armen. Waar heb ik dit aan verdient?! Waar heb ik haar aan verdient, z'n perfect wezen. "Thanks!" Haar stem is slechts een gefluister, maar klinkt nog steeds melodius. "Always!" Fluister ik terug. Haar mondhoeken schieten omhoog. "You know? When Robin told my about you and her, I didn't believe her! But, now. I saw how she huged you, Harry. She likes you, as a brother." " I've to see that as a compliment, right?" Taylor schiet in de lach. "Yes, Harry! Yes, you've to see that as a compliment!" Ze grinnikt nog na. "Taylor....there's something I need to tell you!" Zenuwachtig laat ik haar los. Verbaast laat ze mij ook los. "I...ehum...I made a big mistake, months ago. But.....ehum...I want you to know..that I-I-I love you!" Ik kijk verlegen naar de grond. Ik kijk door mijn wimpers naar Taylor. Ze staat versteend, naar me te kijken. En ik zie haar denken: Is Harry Styles nou verlegen?!! Ik kuch en begin weer te praten. "I understand if you don't want to get my back. But, Taylor Swift, I want you back! And..." Nog voor ik mijn zin kan afmaken, legt Taylor haar rechterhand op mijn mond. Ze zet nog een stap dichterbij. Ze leunt voorover en fluisterd in mijn oor: "I love you more, Harry!" Ik kijk haar verbaast in haar ogen. "Y-You mean this, right?!" Mummel ik, aangezien Taylors hand nog op mijn mond zit. Glimlachend knikt Taylor. Ik laat het even verwerken, en dan pak ik haar hand en haal hem van mijn mond af. Ik doe nog een stap dichter naar Taylor toe, en leg haar hand op mijn borst. Dan leun ik naar voren en druk ik mijn lippen op die van Taylor. Taylor schikt even maar laat dan haar hand, die op mijn borst ligt, onder mijn hand vandaan glijden en legt hem in mijn nek.

~~

Whoe! Na 4 maanden ofzo is hij er dan! Deel 9 van I am a Swift! Well, and? Ik ben van plan om dit boek binnen kort af te ronden. Niet dat dit boek saai begint te worden, maar ik weet niet meer om over te schrijven! Maar geen zorgen! Ik ben wel van plan om nog meer dan 5 hoofdstukken te schrijven voor ik het afrond!

xxxx-tjes YannieSwifter

P.S. Wat vonden jullie trouwens van de laatste stuk, waar Harry en Taylor weer bij elkaar komen??