I am a Swift! Well, and? (Taylor Swift and One Direction fanfic)

I'm not longer 6!!

Ik open mijn ogen verward. Ik zie twee grote ogen me aankijken. "Aaah!" Roep ik en spring overeind. "O! Sorry!" Zegt de jongen, als hij mijn, te korte, nachtjapon ziet. Ik grijp mijn dekbed en trek het over me heen. "Do me a favor, and leave my room!" Zeg ik. De jongen knikt en loopt mijn kamer uit. Ik zucht en loopt mijn kast in. Owké, wat trek ik nu aan? Uiteindelijk pak ik een shortie en een mouwloos shirtje. Ik pak nog mijn Uggs en laat mijn voeten in de wol zakken. Ik ren naar beneden. Ik open de deur en zie dat One Direction op de bank zit. "Morning!" Zeg ik. Ze kijken op. "Hé Robin!" Zegt een veelste meisjesachtige stem, voor een jongen. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Taylor. "Hé Taylor!" Zeg ik. Taylor glimlacht en drukt me een bord in de handen. Ik bekijk het bord. Er ligt een ei op. "Is that for me?" Vraag ik. "Yeah! It's make by Niall!" "Sorry, who?" "Blondie boy!" "O!" Ik voel me rood worden. Genant! Ik draai me om en zeg tegen de blonde jongen: "Thanks!" "No problem!" Glimlacht hij terug. Ik ga naast hem zitten en begin aan mijn ei. Taylor ploft naast Harry neer. "Good, Robin! This is Louis, Liam, Zayn, Harry and Niall!" Taylor wijst de jongens aan. "Hé!" Zegt ik. Harry geeft me een, sexy moet ik wel zeggen, glimlach. Ik moet me zelf in houden om geen kotsgebaar te maken. Ik mag hem niet. Ik weet niet waarom. Zijn gespierde armen, zijn krullen, zijn groene ogen, zijn alles! Ik mag hem gewoon niet, punt uit! Ik haal een hand door mijn haar en werk mijn laatste stukken ei naar binnen. "I go to walk!" Zeg ik en zet mijn bord neer op het aanrecht. Ik pak mijn jas en loop naar buiten. "Be on time back!" Roept Taylor me nog na. Ik zucht, overbezorgte Taylor. "Yeah!!" Zeg ik. Ik snuif de 'dawn' naar binnen. Het kriebelt aan mijn neus. Ik sla mijn jas iets beter om mijn lichaam en begin richtig het bos te lopen.

Ik open de deur en stap naar binnen. De warmte verwelkomt me warm. Ik doe mijn jas uit en open de deur naar de woonkamer. "I'm back!" Roep ik, terwijl ik een glas thee inschenk. "That was time!" Taylor komt naast me staan. "Taylor, I am no longer 6!" Zeg ik zuchtend. Taylor glimlacht. "I know!" Ik pak mijn thee en plof op de bank. "Where the boys?" Vraag ik. "They got a interview! They back in the evening!" "O!" Ik drink mijn thee, terwijl ik de tv aan zet. "Is this everthing you do in the weekend?" "Jep!" "Boring!" "Is better than school!" Zeg ik schouderophalend. Taylor glimlacht. "And, do you like One Direction?" Ik haal mijn schoudes op. "I don't know!" Taylor kijkt me verbaasd aan. "What?!" "You like the boys, but not Harry, isn't it?" Ik kauw op mijn wang. "Owke!! I don't only like Harry!" Zegt ik. "Why?" "I don't know! It's just so!" "Robin... Are you jealous?" "No!" Ik krijg een spontane woedeaanval en spring op. "No, I'm not!" Zegt ik. Ik kijk mijn zus pissig aan. "Why do you always think that?!" "Because you never had a boyfriend!" Bekent Taylor. Ik snuif en been het huis uit.

Ik voel dat een koude lucht me wekt. Ik laat mijn hoofd achterover vallen. Ik voel een harde achtergrond. Ik draai mijn hoofd. Ik zie dat ik tegen een boom aan lig. Alles komt terug. Dat ik het huis ben uit gestormt, dat ik huilend naar het bos ben gerend. Ik zucht. Ik begin lekker. "ROBIN!!" Word er opeens geroepen. Ik kijk op. Een deel van mijn zegt dat ik op moet staan en naar de stem toe moet lopen. De andere deel zegt: Weg, NU! Ik twijfel. Dan sta ik op en begin te sprinten. Hard en onophoudelijk. Ik ren en ren. Langzaam word ik moe. "ROBIN!" Klinkt het weer. Ik stop met rennen en klim een boom in. De vermoeitheid wint en ik val in slaap.