"Prens."

2.Bölüm

Kaşlarımı çattım ve ellerimi sertçe masaya vurarak ayağa kalktım. Parmağımla O'nu gösterip delirmişçesine bağırarak ; "Ben senin kim olduğunu bile bilmezken evimde uyurken buluyorum! O da yetmezmiş gibi bir de benim yerime evimi düzenliyorsun!Şimdi de utanmazca karşıma geçmiş sırıtıp 'Prensinim' diyorsun ! Allah aşkına derdin ne senin?! " diye bağırırken o hâlâ sırıtıyordu . Lafımın bitmesine rağmen cevap alamayınca iyice sinirlenmiştim . Hışımla kasaya ilerledim,bağırmamak için dişlerimi sıkıyordum.Hesabı ödedim ve kimseye aldırmadan dışarı çıktım . Henüz bir kaç adım atmıştım ki kolumda bir el hissettim.Sertçe arkama döndüm.O olduğunu tahmin etmiştim. Ters ters baktım.Bir şey diyecekti,belliydi. Arkama dönüp kaçmak istedim.Nereye kadar gidebileceğimi görmek istedim,fakat bırakın kaçmayı kıpırdadığım anda omzumun çıkacağını biliyordum. O kadar sıkı tutuyordu ki kolumu... Sürekli  bir şey söylemek için ağzını açıyor , sonra ne söyleyeceğini kestiremiyormuşçasına kapatıyordu. Bir süre sonra derin bir nefes aldı ve gözlerini kapattı; " Bak,beni tanımıyor olabilirsin ama ben seni tanıyorum tamam mı ? Seni senden iyi tanıyorum.En sevdiğin pijamanın ayıcıklı olan olduğunu biliyorum , her sabah ve akşam çikolatalı süt içtiğini biliyorum , bir çok parfümün olduğu halde hiç birini kullanmadığını biliyorum,ben senin hakkında senin bilmediğin bir çok şeyi biliyorum. " dedi . İyice sinirlerim bozulmuştu . Dişlerimi sıkıyordum. "Sen kafayı yemişsin ! " diye bağırdım O elini indirirken . "Sen cidden kafayı yemişsin ! Evimde uyuduğun, benim yerime düzenlediğin yetmedi bir de beni mi gözetledin?!" Sertçe omzunu yumrukladım ve hızlıca arkama döndüm ve koşmaya başladım . Eve girdiğimde çantamı ve ayakkabılarımı bir köşeye fırlatıp koltuğa uzandım.Kafama takılan tek şey söylediklerinin neredeyse hepsinin doğru olduğuydu . Neler oluyordu hiç bir fikrim yoktu fakat en kısa zamanda bir şeyler yapmam gerektiği kesindi.