Justins Girly Life #2

6

"Juul weet je het al?" Vroeg ik.

"Nee Justin ik weet het nog niet. Ik zie je zo beneden." Zegt ze.

"Oké. Ja."

"Oh en Justin?.."

"Ja?" Vraag ik snel. "Heb je zin om mee te gaan naar de markt?" Vraagt ze. "Oh.. ja tuurlijk. Lijkt me leuk." Zeg ik. "Glitters! Want dan kan ik voor mijn vader Nederlands eten mee nemen naar Londen." Zegt ze en gaat weer verder met haar eenhoorns.

"Ehm oké. Juul? Ben je niet al iets te oud voor die knuffels.. 17??" Vraag ik. "Hoe durf je dat te vragen? Je wordt nooit te oud voor eenhoorns, glitters, cupcakes, donuts en confetti." Zegt ze. "Nee, oké.." Ik loop teleurgesteld naar beneden.

"Hey schat. Ik heb croissantjes en broodjes afgebakken. Roep je Julia even?" Vraagt mijn moeder. "Tuurlijk roep ik JULIA even!" Zeg ik geïrriteerd. "Nou zeg. Sorry dat ik het vroeg Justin." Ze gaat weer verder met de tafel dekken.

"JULIA KOMEN! ETEN!" Roep ik en loop weer naar de tafel. Ik zie dat Julia niet naast me gaat zitten.

Ze doet alsof er niets is gebeurr gisteren. Vindt ze me dan echt niet leuk?

"En Julia hoe vindt je het om weer in Nederland te zijn?" Vraagt mijn moeder aan haar. "Oh alsof ik nooit ben weggeweest." Ze neemt een hap van haar broodje. "Dat kan ook." Lacht mijn moeder. "Hoe gaat het met je vader?"

Man waarom steld ze zoveel vragen.

"Goed. Hij heeft een nieuwe vriendin." Zegt ze. Ughuhguhhuh. Stik ik. "Dat heb je niet tegen mij verteld." Ik kijk haar boos aan. "Nee klopt. Daar wou ik eigenlijk met je over praten gisteren." Zegt ze.

"Ja dat kan ook." Ik sta op en loop naar mijn kamer.

"Justin wat is er nou?" Vraagt Julia. "Ga weg." Zeg ik. "Justin even serieus ik wil met je praten." Zegt ze. "Als het over gister gaat dan wil ik een antwoord anders ga je maar naar beneden." Zucht ik.

Ik hoor haar voetstappen de trap af gaan.

Ik wist het. Ik wist dat ze nog geen antwoord heeft. Waarom dan toch?

*Tik. Tik. Tik.*

Er wordt op mijn balkon raam geklopt. "Justin! Pssstt!"

Ik loop naar mijn raam en schuif hem open. "Max? Wat doe je hier?" Vraag ik. "Vriend. Ik heb alles gehoord. Laat haar gaan." Zegt hij.

"Hoe bedoel je?" Vraag ik. "Ze wil je niet. En als je op haar wacht vindt je nooit je eenhoornprinses!" Zegt hij.

"Maar.. maar ik vind Julia echt leuk." Zeg ik vastberaden. "Wil je dan echt heel je leven voor die unicorn opgeven?" Vraagt Max. "Ja.. ik denk het?" Zeg ik twijfelachtig.

"Kom vanmiddag naar me toe ik wil je wat laten zien." Zegt Max. "Sorry maar dan ga ik al met Julia naar de markt." Zeg ik.

"Ja hoor kijk maar wat je doet." Zegt Max boos en klimt weer naar buiten.