Justins Girly Life #2

9

☆《Nog Steeds Bij Julia》☆

"Hoe kennen jullie elkaar dan?" Vraagt Scott nieuwsgierig.

"Hij is mijn ex." Zeg ik boos. "Als je het zo wilt noemen." Hij slaat zijn armen in elkaar en draait zich boos om. "Ja welke beschimmelde vierkante donut maakt het nou uit om een stomme reden!" Roep ik.

"Wow wow, kunnen jullie wel bij elkaar zijn? Hoe lang is het geleden dat jullie uit elkaar gingen?" Vraagt hij.

"2 jaar geleden." Zucht ik. "Dus jullie hebben het nog steeds niet uitgepraat." Zegt hij verbaasd. "Weet ik veel." Moppert Troy.

"Nou. Ik weet het goed gemaakt. Jullie kamers staan toch naast elkaar.. PRAAT HET UIT!" Roept hij. En loopt weg.

"Stomme eenhoorn." Zeg ik tegen Troy en loop naar boven. "Jij bent een stomme eenhoorn en waar is je homo vriend?" Vraagt hij. "Toevallig heeft die 'vriend' een naam!" Roep ik. "Waarom zei je vriend tussen aanhalingstekens?" Vraagt hij.

"Omdat ik op het moment ruzie met hem heb." Zucht ik. "Maak het dan weer goed dan kan je weer terug." Hij draait zich om en loop naar beneden."kleine duivel." Zeg ik hard in de hoop dat hij het hoort.

Ik loop naar een kamer zonder naambordje en duw hem open. "Wauw eenhoorntastisch groot man." Ik plof op mijn bed. "Ey!!! Niet ploffen!!!!" Wordt er vanaf beneden geroepen. "Waarom niet?"

Ineens komt iemand naar boven lopen. "We hebben slechte bedden." Zegt Scott. "Wat? Zo lijkt het niet hoor." Plotseling horen we een harde kraak. "Nog één of twee keer springen en je slaapt op de grond." Lacht hij gemeen.

"Dan mag ik toch wel jou kamer?" Probeer ik. "Dacht het niet." Lacht hij en loopt weer maar beneden.

Ik pak mijn spullen uit. Totdat ik een foto zag van mij en Justin..

Ik ga op mijn bed zitten en staar naar de foto. "Waarom moest je nou zo doen Justin? Of is het deze keer mijn schuld?" Vraag ik aan mijzelf. "Wat is jou schuld?" Vraagt Troy ineens. "Ga weg duivelcorn." Zucht ik.

"Ik wil alleen met je praten." Hij gaat naast me zitten. "Waarover?" Vraag ik. "Nou begin eerst maar met Justin, dan zeg ik waarom ik het uitgemaakt heb met jou." Hij kijkt me aan. "Moet ik jóu geloven?" Vraag ik aan. "Da's aan jou de vraag." Zegt hij serieus. "Oké voor deze ene keer geloof ik jou. Alléén omdat dat van mijn eenhoorns moet." Zeg ik.

"Ik kreeg ruzie met Justin en ik weet niet eens meer waarover. Nu twijfel ik of het wel zijn schuld was? Misschien was het wel helemaal mijn schuld." Zeg ik. "Wauw.." Zegt hij. "En dat is nog niet alles. Hij is verliefd op mij." Troys ogen werden groot.

Heeft hij het dan eindelijk gezegt? Denkt hij.

"Maar ik niet hem. En dat durf ik ook niet tegen hem te zeggen. Dit is de eerste keer weer dat hij op een meisje verliefd is." Zeg ik. "Als ik nou zeg dat dat de reden is waarom ik het uit maakte?" Vraagt hij. "Echt?"

"Ja. Justin wou jou verkering vragen, maar hij was te bang. Niet alleen omdat hij een homo is, maar omdat je ineens weer een nieuw vriendje had: mij. Wat later vertelde hij dat aan mij. Dus ik besloot het uit te maken, want het leek alsof jij ook op hem verliefd was, maar later kreeg je wat met Max en toen wist ik dat ik het ergste in mijn leven had gedaan. Ik verloor het meisje, nou ja mijn prinses van mijn dromen." Legt hij uit.

"Ahww. En toch had je dat nooit mogen doen!" Roep ik. "Lieg je nou?" Ik kijk hem ineens serieus aan. "Nee. Julia dat je het weet ik ben nog steeds smoorverliefd op je." Zegt hij. "Troy.. ik ook op jou." Zeg ik vastberaden, maar ook weer twijfelachtig. "Je twijfelde." Zegt hij.

"Ik woon in Londen met mijn vader dus een lange afstand relatie helpt niet. En ik wil niet bij mijn moeder wonen, want zij probeerde mij naar een gesticht te sturen." Zeg ik. "Ja. Dat was echt erg. Wacht woon je echt in Londen?! Wil je daar wel wonen?" Vraagt hij. "Na twee jaar daar ben ik het al zat. Ik mis Nederland." Huil ik.

"Kom hier wonen." Zegt Troy. "Maar dat kan ik mijn vader niet aan doen." Zeg ik. "Hij snapt je echt wel." Hij geeft me een knuffel.

Stiekem heb ik deze knuffel en zijn geur erg gemist.