Justins Girly Life #2

10

☆《Bij Justin》☆

"Ik had haar allang terug verwacht, oh glitters..." Zeg ik tegen Max. "Ja.. ehm ja.." Zegt Max. "Wat verstop je voor me?" Vraag ik achterdochtig. "Oh niks hoor." Hij kijkt weg.

"Jawel Max. Alle eenhoorns ik wil het weten." Zeg ik. "Oh oké! Ik zag haar op een bankje zitten totdat ze opstond en achterom keek. Blijkbaar zag ze Scott." Zegt Max voorzichtig.

"Wat?! Is ze met hem meegegaan??" Roep ik gestrest. "Ja en ze leek er zeker van." Zegt Max om mij gerust te stellen.

"Justin, laat haar met rust." Zegt mijn zus als ze voorbij loopt. "Vicky bemoei je je er niet mee! Vierkante donut" Roep ik boos. "Justin. Als ik zeg dat je haar met rust moet laten dan doe je dat. Want dat is namelijk wat ze tegen mij zei." Zegt mijn zus. Ze loopt weer naar buiten.

"Luister naar Vicky. Ik ben het deze keer met haar eens." Zegt Max. "Maar.."

"Niks maar! Laat haar los." Hij staat op en loopt naar huis.

Misschien heeft Max gelijk..

Tuurlijk heeft hij gelijk dombo..

Alle glitters nog aan toe! Ja ik ben dom!

Klopt.

Dat ik haar laat gaan! Ik moet naar toe.

*facepalm*

Ik sta op en ren naar buiten. De bus vertrek over vijf minuten dus ik kan het nog halen!

Ik ren, en ren nog sneller het lijkt wel alsof mijn eenhoorntjes me de kracht geven om naar Julia te gaan. Ik kan nog net de bus in springen.

"Bedankt." Ik knik naar de buschauffeur. "Geen dank."

Bedankt eenhoorntjes.

Ik loop naar achteren om te zitten. "Welke straat woont Scott ook al weer?"

Straks serenadestraat.

Wordt er gezet.

"Ja! Die straat! De eenhoorns helpen me echt." Ik sta op en spring de bus weer uit. In een keer zie ik het gebouw waar hij woont met zijn 'beste vriend' hoe ik dit allemaal weet is raar? Misschien zat hij bij ons op school..

Ik ren naar het gebouw en bel aan.

Toevallig doet Julia open. "Kom terug." Smeek ik. "Nee." Zegt Julia. "Wat? Waarom niet?" Zeg ik verbaasd. "Omdat ik nu hier woon." Zegt ze.

"Maar dat is niet de voornaamste reden." Zegt Troy. Mijn ogen werden groot. Ik deed een stap achteruit. "Ik ben weer terug bij Troy." Zegt ze. "Wat? Je haatte hem toch?" Vraag ik. "Ja door jou." Zucht ze.

"Door jou maakte hij het uit, door jou haatte ik hem, terwijl ik hem superduper eenhoorntjes leuk vond. En nu nog steeds, maar omdat jij mij leuk vindt en te bang was te zeggen had ik een ander vriendje gekregen, waar ik het mee uit maakte en jij je kans had. Maar diep, diep van binnen blijf je van jongens houden. Waardoor ik eigenlijk niet met jou wil, je bent mijn beste vriend eigenlijk ben je praktisch een broer voor mij." Legt Julia boos uit.

"Dus je bent echt boos op me?" Vraag ik. "Ja Justin."

"Maar vindt je me dan wel leuk?" Vraag ik. "Nee. Het spijt me. Blijven we wel vrienden?" Vraag ik. "Even niet Julia.. even niet.." Ik stap achteruit en loop langzaam weg. "Justin?"

"Ja?" Ik draai me om en zie Julia staan. Ze loopt naar me toe en geeft me een knuffel. "Je blijft voor altijd mijn eenhoornglitter beste vriend." Fluistert ze. "En jij de mijne." Ik knuffel haar terug.
"En kom eens langs.. ik woon hier nu." Ze doet een stap achteruit.

Ik knik en loop weer naar de bus. Deze keer miste ik de bus. Ik viel in een plas water en stapte ik in hondenpoep. Ik besloot maar om te gaan douchen. "Ik heb het je gezegt." Zegt Vicky. Ik had moeten luisteren naar mijn zus.

Dit is allemaal mijn schuld.. misschien komt het nog goed? Misschien wel niet..