Circe, Hates You!

Panimula

"Hi, babes! Ya look badass with that cool ride!"

Nilingon ko ang lalaking sumigaw niyon. Nasa loob siya ng kotseng katabi ng motor ko habang hinihintay namin ang red light. Rinig na rinig ko ang kantang may magandang beat mula sa player niya.

Mayabang. Sa nanay naman niya ang autong dala niya. Tss.

Kumindat siya sakin sabay ng pagdila niya sa pangibabang labi niya. Tinaas ko naman ang salamin ng helmet ko at blankong tumingin sa lalaking iyon habang hinahagod niya pa ng tingin ang kabuoan ko.

I'm riding my best bud Naruto, he's all orange and black like those of Naruto's chakra cloak in anime. To mach the character, I wore this fox face painted helmet, like the nine tailed fox Kurama.

Yes. I'm an anime lover... an otaku or whatever you call it. I just love that ninja guy.

"Anong model ang motor mo, babes? Its so cool. Makes me wanna ride with you and hug you from the back." That guys said again and grin like a perverted hermit.

I really don't have knowledge about motorcycles, I just know how to ride it. But this Ducati Diavel, is a bam! I cant help but buy this, even if it costs me more than my life!

Damn this sharp and innovative curves of him! Hindi na ako magtataka if I make their heads turn whenever I pass by. Oh! How it gives me beyond pleasure kapag sakay ako kay Naruto! Perverted I know! But you cant blame me if I, myself find it sexy.

Dagdag mo pa na kapag sasakay ako dito ay nakaschool uniform ako. Its a bit uncomfortable, though kasi masyadong maikli ang plaited skirt nito at nae-exposed ang makinis at maputi kong hita. Tapos naka black leather jacket pa ako, like those badass chick from the movies.

"You look sexy, you know. I'm Alfred by the way" he introduced himself while extending his hand through his window pero ang mga mata niya ay nakatuon sa hita ko.

Tinitigan ko naman ang kamay niya at saka ako tumingala sa stop light para tingnan kung ilang segundo na lang ang natitira bago mag-green. Limang segundo, kaya nilipat ko muli ang tingin ko sa lalaki at gumawa ng lobo mula sa kanina ko pang nginunguyang bubblegum.

Kitang-kita ko ang pagkamangha ng lalaking iyon sa itsura ko. Kaya naman ng marinig ko ang pag-drop ng beat mula sa kanta ay sinabay ko ang pagpapaputok sa bubblegum ko at pinakitaan siya ng dirty finger. Ngingisi-ngisi naman akong humarurot at iniwan siyang nakanganga.

Who wouldn't drop their jaw if they saw 'the' Circe Andrada?

Lalo pang lumaki ang ngisi ko ng makita ko ang isang pamilyar na sasakyan na nakapark sa paborito kong kapehan.

He's here. And he didn't bother to tell me. That creep!

With just the thought of him finally back, excites me. He's been away for too long... well, not that long... And now I get to see that only person whom I treasures the most.

Agad kong pinark si Naruto sa tapat at nagmadaling hubadin ang aking helmet.

Nagtama ang paningin namin habang sumisimsim siya sa kanyang kape. Napangiti siya at bumilis ang tibok ng puso ko.

I miss that... That sweet, genuine but with a hint of ominous smile. And that smile is the sun of my world. Its the light that guides me to this dark and cold world. And like the sun of the earth... I don't know what will happen to me if that sun vanishes.

Halos hindi ko na inayos ang nagulo kong buhok mula sa pagkakahubad ng helmet ay patakbo na akong pumasok sa loob ng coffee shop.

Tumayo siya sa pagkakaupo ng makapasok ako at nilahad niya ang kanyang mga braso para salubungin ako ng yakap.

Mas binilisan ko naman ang takbo ko at patalon na nagtungo sa mga braso niya.

I miss him so much!

Tumatawa siya habang binabalot niya ako ng yakap.

"Circe..." tawag niya sakin.

"Bakit di mo sinabing dadating ka?!" Inis kunwaring tanong ko.

Nilayo niya ako sa katawan niya at sinipat ang kabuoan ko.

"Teka, tumangkad ka ba? Apat na buwan lang naman akong nawala, ah."

"Tss. Lumilipas ang mga araw, syempre sumasabay ang pag-edad at paglaki ko."

"Ang bilis pa rin. Noong nakaraaan ay nilalagay pa kita sa balikat ko ngayon lampas-balikat na kita."

"Apat na buwan ka lang nawala...hindi apat na taon! Tsk! Bakit nga hindi ka nagsabi na dadating ka?!" I crossed my arm in front of him at pinagtaasan siya ng kilay.

Napakamot naman siya sa ulo at patabangi niya akong tiningnan.

"Ha, Kaloy?!"

"C'mon, Circe. Its still early in the morning... can't I have a cup of coffee first?"

"But, Kaloy! I thought... I will be the first person you'd want to see when you... come... back..." pahina ng pahina kong sabi dahil nahihiya ako sa kanya.

He laughed habang hinila ulit ako at muling niyakap.

"Hindi ba't ikaw naman talaga ang una kong nakita? Heto nga, oh, yakap pa kita."

"Pero, hindi ko naman alam na..." he pulled me closer kaya natigil ako sa sinasabi ko.

"Kaloy..."

"Can you change the way you call me?"

Sinilip ko ang mukha niya at nakangiti na siya sa akin.

"Why? I thought you want me to call you Kaloy, kasi sabi mo bata ka pa naman. Kaloy the "POGI" pa nga ang sabi mo, eh"

"I just miss it and I missed you too... Bakit ikaw ba hindi mo ba namiss si Kaloy the "POGI"?"

Tumawa ako and I snuggled on his broad chest. Nilanghap ko ang bango niya at saka pumikit.

"Yes. Miss na miss, papa..."