Ή Μπέλα είναι 17 προς 18 χρόνων. Έχει περίπλοκο χαρακτήρα. Είναι από της καλύτερες μαθήτριες, αλλά από τα πιο περίεργα κορίτσια. Το παίζει σκληρή αλλά μέσα της ξέρει πως δεν είναι, εχει καστανοξανθα μαλλιά και μέλι μάτια. Το σώμα της... Θανατηφόρο...
Ακτίνες φωτός έμπαιναν από τις χαραμάδες του παραθύρου και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να με ξυπνήσει. Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο για ένα γρήγορο ντουζάκι.
Αφού τελείωσα πήγα να ντυθω κοίταξα έξω από την μπαλκονόπορτα και είδα ότι είχε ήλιο. Βγηκα για λίγο έξω και κατάλαβα ότι δεν είχε πολύ κρύο απλά λίγη ψύχρα.
Κατέληξα να βάλω μακρυμάνικη μπλούζα και δεν θα έβαζα απλά μπουφάν (εικόνα κατω) είχα ακόμα τα λαιμα μου όχι κάτι σοβαρό με πονούσαν λίγο γιατί δεν είχαν αναρρώσει τελείως.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Πήρα τα πράγματα μου και ξεκίνησα να κατεβαίνω τις σκάλες έλα όμως που μπερδεύτηκα στα μισά με αποτέλεσμα να πέσω. Μόλις σηκώθηκα ένιωσα έναν πόνο στα πλευρά μου, από τη δεξιά μεριά, σήκωσα την μπλούζα αλλά δεν είδα τίποτα και έτσι ξεκίνησα το δρόμο για το σχολείο.
Με το που έφτασα καλημερισα τα παιδιά και αμέσως χτύπησε το κουδούνι, ξεκίνησα να ανέβω τα σκαλιά για να πάω στην τάξη και άρχισα να πονάω εκεί που χτύπησα εσφυγγα τα δόντια μου και έφτασα στην τάξη μετά από πολύ προσπάθεια να κρατήσω τα δάκρυά μου.
Η ώρα πέρασε με εμένα να σκέφτομαι πόσο άσχημα μπορεί να έχω χτυπήσει, στο διάλειμμα προσπάθησα να το ξεχάσω και να δείξω πως δεν πονάω. Άμα το μάθαιναν τα παιδιά θα με κορόιδευαν μέχρι να πεθάνω
<<Χει ξαδέρφη>> η Μελίσσα και εσφυξε με πολύ δύναμη. Αυτόματα έβγαλα μία κραυγή πόνου και δάκρυα ξεκίνησαν να κυλούν από τα μάτια μου. <<Τι έπαθες? Συγγνώμη αμα σε πόνεσα>> είπε κι όλοι με κοιτούσαν <<Μπέλα τι εχεις?>> μου είπε ο Harry φαινόταν ότι έχει τρομάξει
<<Απλα έπεσα από τις σκάλες το πρωί χτύπησα και τώρα ποναω...Πολύ>> τους είπα. Εκείνη τη στιγμή όλοι ξεκίνησαν να γελάνε κοροϊδευοντας με. <<Μα πόσο απρόσεκτη και χαζή μπορεί να είσαι?>> είπε χλευαστικά η Τζέσικα και πήγε να κάτσει δίπλα στον Ίαν που μόλις είχε έρθει. Δεν σταμάτησα να κλαίω όμως γιατί πραγματικά πονούσα μόνο ο Harry και η Μελίσσα δεν γελούσαν και κοιτάζοντας τρομαγμένοι.
