(1D FANFIC) Summer in British Style

2. in het vliegtuig

Loren's pov.

"LOREN" ik kijk op en zie dat Nola aan komt rennen met haar koffer achter haar aan. Ik schiet in de lach het ziet er best wel grappig uit. Ze zet haar koffer neer en geeft mij snel een knuffel.

"Ik heb er echt zoveel zin in!" Roep ik vervolgens, volgens mij ook iets te enthousiast.

"Nou Loren veel plezier daar en gedraag je" zegt m'n moeder nog. 

"Ja mam tuurlijk" Ik pak m'n koffer geef m'n moeder nog snel een kus en loop dan achter Nola en haar ouders aan naar binnen. "Wacht op mij!" roep ik nog, ik ren maar snel achter ze aan. Toen we door de grote deuren van Schiphol liepen zag ik pas hoe groot het was. "WOW" was het enige wat ik kon uit brengen zo groot. Het klinkt misschien raar maar nog nooit ben ik op Schiphol geweest, dit is de eerste keer. 

"Wacht maar Loren dit is nog niet eens alles van Schiphol het is nog veel groter!" zegt Nola dan heel enthousiast. Nola is al vaker op Schiphol geweest, heeft ook al vaker gevlogen. Voor mij is dit alles de eerste keer, zonder mijn ouders en met een vliegtuig. Vroeger gingen wij meestal met de auto op vakantie, Frankrijk, Duitsland maar vooral ook vakantie in eigen land. 

Ik had echt totaal niet verwacht dat het zo groot was, ik kijk mijn ogen uit. Ik hou Nola en haar ouders goed in de gaten, ik wil niet verdwalen. "Kom je Loren we moeten inchecken en de koffers alvast afleveren dan hoeven we daar straks geen rekening mee te houden" Nola pak mij bij mijn arm en trekt mij mee richting een aantal incheck balies. Maar zoals ik al wel had verwacht stond er een hele lange rij, het is vakantie periode en Schiphol is bezaaid met mensen. We moeten nog wel eerst de goede rij vinden, de rij voor de mensen die allemaal naar Londen gaan. "Moeten al deze mensen in het zelfde vliegtuig als ons?" vraag ik als we eindelijk de goede rij hebben gevonden tussen alle mensen. "Dat hoop ik natuurlijk niet dan hebben wij meer ruimte in het vliegtuig" antwoord Nola.

Nola's Pov.

Nadat we minstens een uur op het vliegveld gewacht hebben mochten we eindelijk gaan boarden. Ook al wist ik dat we daar ook nog wel even zouden moeten wachten voordat we dan eindelijk in het vliegtuig naar Londen zitten. Gelukkig was ik dit jaar niet alleen met mijn ouders maar was Loren bij mij. We hadden ondertussen al echt van alles besproken wat we allemaal gaan doen en wat we allemaal willen zien. Ik zat daar nu te wachten op een stoel bij het raam en kijk naar buiten. Ik dacht echt aan van alles, wat ik allemaal wel niet van plan was te gaan kopen waarvan ik allemaal foto's kon maken. En vooral hoe mooi het daar wel niet zou zijn. "Nola we mogen het vliegtuig in, ga je mee?" vraagt mijn vader dan aan mij. "Ja pap ik kom er aan." Ik sta op en loop naar Loren toe. Eindelijk was het dan zo ver het vliegtuig in en op naar Londen. Ik was zo blij. Samen met Loren loop ik het vliegtuig in op zoek naar de plek waar we moeten zitten. "Daar zijn onze stoelen" zegt Loren dan en wijst naar een paar rijen verderop. "Ik ga bij het raam zitten!" schreeuw ik en ren snel naar de stoel toe. Gelukkig vond Loren het helemaal niet erg en kwam rustig naast mij zitten.

"Je had het ook gewoon kunnen zeggen hoor" zei Loren.

"Wat zeggen?"

"Dat je graag bij het raam wou zitten had je niet zo raar hoeven te gaan rennen" en ze schiet in de lach.

"Rende ik zo raar dan?"

Toen ik dat zei begon Loren nog harder te lachen. Eigenlijk moest ik toen ook wel lachen haar lach was zo aanstekelijk. We kwamen echt niet meer bij. En eigenlijk lachte we nog steeds om niets, maar het was wel zo grappig.

"KUNNEN JULLIE STIL ZIJN" hoorde ik achter mij. Ik keek achterom en zag een man zitten hij was helemaal niet vrolijk en keek mij heel boos aan. "sorry" zeg  ik dan, volgens mij best wel rood en ging maar weer recht zitten. 

Ik keek weer naar Loren die ook weer naar mij keek en eigenlijk moesten we gelijk weer lachen. Ik denk om wat die man zei en vanwege mijn reactie. ik hoorde de man nog wat mompelen maar reageerde er eigenlijk niet meer op. Ik klik mijn riem vast en kijk nog even uit het raam. Nu zien we nog Schiphol maar het duurt niet lang meer of we zijn in de lucht en met een uurtje zijn we in Londen.

Loren's Pov.

"Daar zijn onze stoelen" zeg ik. "Ik ga bij het raam zitten!" schreeuwt Nola en rent snel naar de stoelen toe. Ik vind het helemaal niet erg en ga gewoon naast Nola zitten die net al een gek naar haar stoel rende. Om alleen maar bij het raam te zitten. Het maakte mij niet zo heel veel uit en bovendien was dit mijn eerste keer dat ik ging vliegen en ik heb hoogtevrees dus bij het raam zitten hoeft van mij dan ook weer niet.

"Je had het ook gewoon kunnen zeggen hoor" zei ik.

"Wat zeggen?"

"Dat je graag bij het raam wou zitten had je niet zo raar hoeven te gaan rennen" en ik schoot in de lach.

"Rende ik zo raar dan?" vroeg Nola nogal verbaasd.

Toen ze dat zei begon ik nog te lachen en toen ik zag dat Nola ook moest lachen moest ik eigenlijk alleen nog maar harder lachen. We kwamen echt niet meer bij. En eigenlijk lachte we nog steeds om niets, maar het was wel zo grappig.

"KUNNEN JULLIE STIL ZIJN" hoorde ik achter mij Nola kijkt achterom en toen hoorde ik dat Nola "sorry" zei en zag dat ze helemaal rood werd en ze ging maar snel weer zitten.

Ik kijk haar aan en zij kijkt mij aan en meteen moeten we weer lachen. Het was zo grappig om te zien hoe rood ze werd.

"Zullen we anders wat tijdschriften gaan lezen? Ik heb er een aantal mee genomen in mijn handbagage" stel ik voor. "Ja prima" antwoord Nola. Ik pak mijn tas van de grond en zoek naar een aantal tijdschriften ik pak er een stapel uit en leg ze op Nola's schoot neer. Nola kijkt rustig door de stapel zoekend welke  ze wil lezen tot dat ik er één zie die ik wel wil lezen dus die pak ik snel. "Hé, die wou ik ook net gaan lezen" zegt Nola dan.

Ik schiet gelijk weer in de lach "Dan heb je pech ik was eerder" Ik zie dat ze boos naar mij kijkt maar dan zie ik dat zet het helemaal niet meent want ze kan haar lach niet inhouden. 

Ik sla het tijdschrift open en begin te lezen. Ik lees heel wat verhalen en ook stukjes over meisjes die dan een berichtje sturen naar het tijdschrift met een vraag. Soms moet ik hier wel om lachen omdat er soms rare of domme dingen in staan, sommige van die verhalen liet ik dan ook wel aan Nola lezen dan konden we beiden lachen om die vragen.

Ondertussen zaten we denk ik al wel bijna een uur in het vliegtuig, dat zou dus betekenen dat we er bijna waren. Nog geen paar minuten later hoorde ik door het vliegtuig dat we onze riemen vast moesten doen omdat we gingen dalen en uiteindelijk dus landen. Ik vond dit allemaal zo spannend ik was nog nooit ergens heen gegaan met een vliegtuig. Echt leuk vind ik het ook niet, vooral het dalen niet het doet echt zeer aan je oren.  Het stijgen daar in tegen vond ik dan wel weer leuk, het voelde net als of we in een achtbaan zaten. Snel kijk ik even over Nola heen door het raampje ik zie dat we al steeds dichter bij de grond komen, ook al zou het nog wel even duren voordat we echt geland zijn.  Daarna zouden we nog weer moeten wachten op het vliegveld, op onze koffers. Als we die eenmaal hebben zouden we met de trein naar het centrum gaan, we landen op Londen Heathrow vanaf daar is het nog ongeveer een uurtje met de trein en de metro naar ons hotel. 

Hier is dan het tweede hoofdstuk. Ook ik moet weer naar school en ik weet dus niet of ik elke dag kan updaten. als je nog ideeën hebt voor het boek mag je mij dit ook altijd mailen. ik hoop alleen nog steeds op meer reads :)