ziyaretçim

2.bölüm (kerem)

annemin bağırma sesiyle gözlerimi açmaya çalıştım.sağ gözüm acık sol gözüme güneş ışıkları vurduğundan dolayı kapalıydı.neyse ki baş ağrım bu sabah yoktu.yatakta doğrulurken telefonumu saate bakmak için aldım.arkadaşlarımdan mesaj gelmişti.tabi onlar istanbulda olduğumu bilmiyor.okula geliyor musun diyorlar.ne diyebilirim ki .babam annemi aldattığı için ayrıldılar.bizde istanbula taşındık mı.telefonu yastığımın üstüne fırlatarak ayağa kalktım.banyoya gittim.yüzümü yıkadım ve kahvaktıya indim.kahvaltı fassını fazla uzatmadan odama çıktım.okulun ilk günü çanta falan almicam yanıma .okul kıyafetkerimi giyip evden çıktım.okul eve yakın olduğu için yürümeyi tercih ettim.okula yaklaşırken içimde bir korku hissettim.neden bilmiyorum ama tedirgindim.okulun kapısına gelince kendi kendime korkma ukte yapabilirsin .senki korkmadan bardan bara gezen gece kuşu bir grup okul bebesinden mi korkcan deyip kendimi motive ettikten sonra okulun içine girdim.
okula girdiğimde tek dikkatimi çeken hiç kimse okul formasını giymemişti ve beni gören herkes susuyordu.kendimi ucube gibi hissettim bir an.telaşla müdürün odasını aradım.ama nafile okul o kadar büyüktü ki öğrenci zili çalıncaya kadar anca buldum.kapıyı çaldım ve içeri girdim.müdür sen yenş tranfer öğrencisin galiba dedi.bende kafamı sallayarak onayladım.
"benim adım cihan.senin adın ne?"
"benin adım ukte"
"ismin çok güzel'miş uktecim"
"saol.şey ben sınıfımı öğrenebilir miyim."
"tabiki canım . hemen bakıyorum.12/c sınıfı ."
"teşekkürler hocam"
deyip odadan çıktım.sınıfımın 12/c olduğunu öğrendiğime göre şimdi sınıfın yerini bulmakta.okulda en alt kata indim .önüme iki kolidor çıktı .duvarda asılı olan tabelaya göre sağ taraftan ilk sınıf 12/c idi.daha fazla vakit kaybetmeden sınıf kapısının önüne geldim.büyük bir heyecanla kapıyı çalıp içeri girdim.konuşan herkez bir anda susup bana baktı.kendimi korku filimlerindeki salak kız gibi hissettim.öleceğini anlamayan salak kız.ama neyse ki hoca durumu kurtardı.
"evet arkadaşlar bu yeni arkadaşınız,biraz kendini tanıt"
"benim adım ukte,izmirliyim."
"peki canım boş bir yere geç."
sınıfta sadece iki boş yer vardı.bir en önde sivilceli itici çocuk.diyeri ise siyah saçlı.mavi gözlü . gıcık tipli ama yakışıklı çocuk.bilirsiniz her sınıfta vardır.bende seçim hakkımı en arka sırada kullandım.hemen sıraya oturup zilin çalmasını bekledim.zaman bir türlü geçmiyordu.yanımda oturan çocuk sürekli telefona bakıyordu.sınıfta herkez konuşurken hoca bile telefondaydı.ben daha ne yapabilirim ki.sıkıntıdan yanımdakinin telefonda yazışmalarını okuyordum.bir anda
"rahat mısın" diye sordu.bende
"anlamadım!" diye cevap verdim.
" bunda anlamicak bişe yok .yaklaşık beş dakikadır beni izliyorsun."
"özür dilerim.çok sıkıldım o yüzden gözüm kaymış bir anda.kusura bakma."
aradan bir bilemedin iki dakika sonra "adın ne? yeni kız" diye sordu.
"ukte. peki senin adın?"
"kerem"
"güzel isimmiş"
"hıhı"
ne kaba çocuk ama hıhı dedi resmen insan seninkide güzeldi falan der.tipik kalas işte .artık bu devirde odunda zor bulunuyo .neyse ki zilçaldı.herkez sınıftan çıktı.sadece bir kişi kaldı.oda yansırada oturan siyah saçlı,yeşil gözlü ama adını bilmediğim bir çocuktu.tipi idare ederdi.iyiydi işte.
zil çalmasını bekliyordum.
birden bire;
"sen onun kusuruna bakma.kerem biraz asabidir.kızlarla fazla takılmaz.genelde hep bizledir."
"yinede fazla kaba ama"
"dedim ya o hep öyle.sadece tayfasına girebildiysen konuşursun.biraz gariptir."
"sen baya iyi tanıyosun sanırım."
"evet tayfanın keremden sonra en sözü geçen kişisiyim. bırakta taniyim."
"neyse sonra görüşürüz.ben kaçar."
ne garip çocuk tüh ya adını sormayı unuttuğumu yeni farkettim.işte bu kötü oldu.aman olsun sonuçta yan sıramda oturuyo.derste sorarım.beklemeye devam ettim.zil çaldığında herkez sınıfa girdi.ama kerem ve adını bilmediğim o çocuk derse girmedi.neden bilmiyorum ama merak ediyordum.neyse ki bu son saatti okulun ilk günü nihayet bitiyordu.okul bitti nihayet.sınıftan büyük bir mutlulukla çıktım.okuldan çıkarken keremi gördim.siyah son model bir jipe güzel bir kızla bilip hızla uzaklaştılar.etrafıma bakındım.bakındım ama adını bilmediğim ama öğrenmeyi çok istediğim o çocuğu göremedim.en sonunda pes ettim ve eve gittim.evin içine girer girmez annemin her okuldan geldiğimde sorduğu artık kalıplaşmış olan sorularına kayıtsız kalarak odama gittim.saat daha yeni beş olmuştu.bugün okulda olanları düşünmeye başladım.