ziyaretçim

15.bölüm (2.kitapta devam edecek okumaya devam edin.)

okulun bitmesine iki gün kaldı.cenk benden yada keremden ne zaman intikamını alacak.tek birşeyden eminim iki gün içerisinde alacak imtikamını.
endişeliyim.kereme bir zarar gelmesinden korkuyorum.
keremin evine gittiğimde kapıyı açan kimse olmadı.ardından bir telefon çalmaya başladı.bu telefon benim değildi.azcık dinlediğimde üst kattan geliyordu.birkaç dakika sonra ...................bir sesle........................

2.hafta sonra

hasyanede duyduğum hemşirenin
uyandı!! diye bağırması oldu.
kımıldamaya çalışıyordum ama olmuyordu.

"ne oldu bana?"
"patlama oldu.iki haftadır bilinciniz kapalıydı."
"patlamamı!!."
"evet yaşamanız mucize çok şanslısonız."
"başka kimseye birşey oldu mu?"
"sakin olun!!"
"yaa tamam söyle."
" iki ölü var ."
"kim ?."
"duyduğum kadarıyla
cenk
kerem
isimli kişiler hayatlarını kaybetmiş."

o an beynimden vurulmuşa döndüm.kayatımda güvendiğim kişiyi kaybettiğimi öğrenmek ailemi kaybetmekten daha kötü birşey.
nasıl olabilirdi.tam mutlu olucam derken öldüm.

keremin defin işlemlerini halleden arkadaşları beni hastaneden çıkartarak mezarlığa götürdü.

kerem aşkım korkuyorum biliyormusun.sana sarılmaya ihtiyacım var.hani sana ihtiyacım olduğunda gelecektin.gel.gel işte şimdi gel.
korktuğumda ne yapacağım şimdi kim uyudummu diye kontrol edecek.kime çocuk musun ya kerem dicem.gitme nolur.ölürüm bak.

beni duymaması nefes almamı engelliyordu.sanki olanları biliyordum ama engel olamadım.son kez keremin elini tuttum.buz gibiydi.

aşkım ellerin üşümüş.ısıtiyim.sakın endişelenme ben seni bırakmam.

yaaaaa bırakım götürmeyin.orda nefes alamaz . karanlık orası beni göremez.
lütfen bırakın onu bırakın.

3 ay sonra

yokluğa nasıl alışır insan biri sana unutturursa alışırsın . bana unutturcak kimse kalmadı.
hesap soracakta kimse kalmadı.
şöyle bir baktımda benim hiç kimsem kalmamış.