Benim Serserim

-1-

Evdeki bağırışları duymamaya çalıştıp dersime odaklandım. Uyuşturucu bağımlısı bir annem ve alkolik bir babam var. Onlar yüzünden düzgün bir hayatım olmadı. Onlar yüzünden doğru düzgün arkadaş edinememiştim. Bir tek Gece ve Büşra vardı.

Gece'yi cidden çok seviyordum. O beni anlıyordu. Ben Gece'yle 9 yaşındaylen hastanede tanışmıştım. Onun da babası alkolikmiş. Bir gün eve sarhoş gelmiş ve annesiyle babası kavga etmeye başlamışlar. Kavga kızışınca babası annesini bıçaklayıp öldürmüş. Annesini hastaneye kaldırmışlardı. Ama annesi hastanede hayatını kaybetmişti. O günde annem uyuşturucu krizi geçirip hastaneye kaldırılmıştı. Orda görmüştüm Gece'yi. Orda tanıştık ve en yakın arkadaş olmuştuk. O zamanlar Gece için zor zamanlardı. Babası annesinin katili olmuştu. o zamandan beri teyzesinin yanında kalıyordu. Teyzesini sevdiğini söylenemez. Zaten teyzeside Gece'yi sevmiyordu. Evde ki gürültü durmayınca üstüme düzgün bir şeyler giyip dışarı çıktım ve Gece'yi aradım. Gece'ye bizim evin ordaki parka çağırdıktan sonra bir bank bulup oturdum. Eminim annemler kavgalarından dolayı evden çıktığımı bile anlamamıştır. Gece'yi beklerken telefonumu açıp instagrama girdim. O sırada Gece yanıma gelip oturdu. Ah, beni bir tek bu kız anlıyordu. Cidden Gece ve Büşra kadar iyi bir arkaşlarım yoktu. Ama Gece beni daha çok anlıyordu. O olmasaydı ailemle baş edemezdim. Zaten baş  edemiyordum ama Gece sayesinde idare ediyordum. Gece suskunluğumun sebebini anlamış olacak ki "Yine mi kavga ettiler?" Diye sordu. Kafamı sallayarak yanıt verdim. Bu evden yıllardır gitmek istiyordum ama bir türlü gidememiştim. Artık cidden sıkılmıştım ve gitmek istiyordum. Hatta bu şehirden gitmek istiyordum. Ama izmir güzel bir yerdi. "Gece, sen, ben ve Büşra beraber ayrı bir eve çıkalım mı?"
Gece ani sorum karşısında şaşırmış olucak ki "Ne? Nasıl? Büşra, sen ve ben mi? Cidden mi?" Gibi soruları sıralamaya başladı. Onun bu hali karşısında gözlerimi devirip "Evet. Sadece sen ben be Büşra. Zaten burs paramız da var. Evin kirasına
ve masraflarına yeter." Gece ciddi olduğumu anlamış olcak ki "Bana uyar açıkcası. Ama ev Eşyaları ne olucak. O kadar paramız yok ki. Benim bankadaki burs param 4.000 kadar bir şey. Hem eşyaya hem kiraya yetmez" dedi.

Aslında benim vardı. Yıllardır kazandığım burs paralarını bankaya yatırıp biriktirmiştim. Yaklaşık 4.500 lira vardı. Gecenin de 4000 lira kadardı. Yeterliydi aslında. " Benimde 4.500 civarında var. Bence yeterli" Gece hemen " Eee, o zaman şey... Ben gidip ikinci el eşya bakıyım. Sen kiralık ev bak. Yada ben kiralık ev bakıyım sen ikinci el eşya bak. Ayyyy, çok güzel olucak. Ben Büşra'ya da haber veririm onunda bankada biraz parası vardı." Ben Gece'ye baygın bakışlar atarken o çoktan Büşra'yı aramıştı bile.

"Alo, Büşra"

"..."

"Bak ne diycem. Ben şuan senin kaldığın kız yurdunun ordaki parktayım, yanımda Selin de var. Önemli bir konu hakkında konuşucaz. Seninde gelmen lazım."

"..."

"Tamam, acele et hadi."

Gece telefonu kapattıktan sonra bana döndü. Uzun süre bana baktıktı. Sanki doğru kelimeyi arıyorda bulamıyormuş gibi ağzını açıp kapattı. En sonunda
Doğru kelimeyi bulmuş olucak ki " Bak, Selin. Yaşadıklarını anlıyorum dersem yalan söylemiş olurum. Yaşadıklarını asla anlayamam. Ama yaşadıklarını biraz da olsa unutmanı sağlayabilirim. Senden tek istediğim onlar seni nasıl düşünmiyorsa, sende onları o şekilde düşünme. Bak bundan sonra her şey daha farklı olucak, söz veriyorum."

Beni ne kadar anlamadığını söylesede, aslında çok iyi anlıyordu. Hatta tek o anlıyordu.
O benden daha zor şeyler yaşamıştı. Babası annesini öldürmüştü ve nefret ettiği teyzesinin yanında yaşıyordu. Bu çok zor olmalıydı.

"Ben geldim. Hadi anlatın bakalım ne oldu. Yurttan zar zor kaçtım zaten. Anlamamaları lazım."

Büşra'yı tanıdığımdan beri hep yurtta kalıyordu. Doğrusu bir kere ayrı eve çıkmıştı ama sonra yeniden yurda döndü. Oda ayrı bir konu.

" Biz ayrı eve çıkmaya karar verdik. Sen de istersen bizimle gel diyecektik."

"Ne? Cidden mi? Asla, ben böyle mutluyum."

"İyi de, neden istemiyorsun ki? Yeterice paramız felan var."

"En son ayrı eve çıktığımda bir hırsız tarafından öldürülüyordum. Bir daha ayrı bir eve çıkacağımı sanmıyorum."

"Yine aynı şeylerin olcağınj nasıl biliyorsun ki? Bu sefer tek başına değilsin. Üçümüzüz."

"Hayır, istemiyorum. Ben böyle iyiyim. Neyse yurttan kaçtığımı anlamasınlar. Ben gidiyorum. İyi geceler size." diyerek uzaklaşmaya başladı.

Akşamın karanlığında yavaş yavaş görünmeyecek kadar karardı ve kayboldu. Açıkcası şu ayrı ev konusu onda bir fobi gibi olmuştu. Çünkü cidden en son ayrı eve çıktığında, bir gecenin yarısı eve hırsız girmiş ve Büşra ona gitmezse polisi arıyacağını söyleyince adam onu öldürmeye çalışmıştı. Ama bağırışları duyan komşuları polisi arayınca ucuz kurtulmuştu. Ondan sonra hep yurtda kalmaya başlamıştı.

Ama ben şu ayrı ev konusunda gayet ciddiydim. Yarın sabah ilk işim kiralık bir ev bakmak olucak. Gece'yle biraz muhabbet ettikten sonra vedalaşıp eve döndüm. Eve geldiğimde annem karşıma dikildi. " Nerdeydin sen?"

"Hesap vermek zorunda değilim." Diyerek odama gittim. Kendimi yatağa bıraktım. Annemlere taşınma kararını söylemeyi daha düşünmüyordum. Zaten söylesemde umursayacaklarını sannıyordum.

Yatakta bir oraya bir buraya dönüp dururken birden bastıran uykuya kendimi teslim ettim.

Merhaba arkadaşlarrr. Hikayeyi aslında uzun zaman önce yazmaya başladım ama sonra sınav okul gelan derken devam edemedim. Umarım beğenirsiniz. ♥