Silence

chapter 5

Glen's POV

"....ANO KUKUNIN MO ANG ANAK MO SAAKIN!?" nawala ang mga ngiti ko habang narinig ang isang pamilyar na boses sa bahay namin

" HINDI! ALAM MO NAMANG HINDI SYA MATATANGGAP NG PAMILYA KO!" sabi ng isang lalaki

" AT BAKIT? TAKOT KANG MAKILALA SYA NG MGA TAO! TAKOT KA HA! HOY ROBERTO PAGBALIBALIKTARIN MO MAN ANG PANAHON O ANG MUNDO, O ANG PAGKATATAY MO,ANAK MO PARIN SYA!"

" OO! TAMA KA ELENA! TAMA KA! PAGBALIBALIKTARIN KO MAN ANG MUNDO NGAYON HINDI NA AKO MAKAKATANGGI PA AT HINDI KO NA MABABAGO PA! ANAK KO SI GLEN SA LABAS! NARINIG MO YUN! ISANG RESULTA LAMANG SYA NG PAGKAKAMMALI!"

rinig ko na sinabi ng aking ama..

its so ironic di ba?

ama?tatay?

eh ni minsan nga hindi nya ako binisita ng maayos

akala nya ay puro pera na lamang ang kailangan ko

akala nya pera lang ang habol ko

akala nya lang yun...

mula nung seventh birthday ko, inasam ko na Makita manlang sya kahit minsan sa kaarawan ko.

pero sabi ni mama, kahit nga daw nung binyag ko wala sya

oo tama sya, tama sila, tama talaga. isa akong resulta ng pagkakamali

tama isa nga akong pagkakamali

imbis na pumasok ng bahay, dumeretso ako sa soccer field na malapit sa amin

maganda dito, tahamik at malawak ang field

walang tao kasi may klase ang mga manlalaro

umupo ako sa damuhan at doon ko linabas ang kanina ko pa pinipigilan

luha.....

hindi ko na nga ata alam ang katagang luha, dahil ang akala ko okay na ako

hindi na ako masasaktan

hindi na ako iiyak

hindi na aako manghihina

pero ito nanaman ako

nakaupo sa damuhan at umiiyak

nakaaupo sa damuhan at linalabas ang sakit ng unti unting lumalamon  saakin

lumalamon sa aking pagkatao

lumalamon sa natitirang pagmamahal ko sa aking ama

siguro nagtagal ako dun ng isang oras

pero tulad parin ng isang anak

kailangan ko parin ang umuwi at maging masaya para sa aking ina

" ma!! nakauwi na po ako!!!" sigaw ko sabaayy lagay ng isang magandang ngiti na para bang walang nangyari

" oh anak! bat ngayon ka lang? anong nangyari ngayon? kamustaa mga kaklase mo?" tanong ni mama na kumbaga ay walang nangyari

" okay naman po... marami lang akong gagwin, hindi na po ako kakain, kailangan ko ng gumawa ng assignments ko" yan na lamang kinaya kong sabihin

pumunta na ako sa kwarto nagpalit at natulog

Ethan's POV

pumunta ako sa las marias, isang barangay dito sa amin

doon kasi nagyaya sila chester na maglaro, ang ganda doon, may court at soccer field.

tahimik sa lugar na yun, para kang nasa probinsya pero hindi mainit.

gabi na nung sinamahan ko si chester sa bahay nila para kunin yung hiiram nyang warmer ko, eh paano nga naman varsity ng school of medicine warmer yun. nakakaproud pag may ganun ka

" dude hindi na kita masasamahan sa paradahan ha? tutulunngan ko si mama, alam mo naman na wala si papa kaya ako muna ang tutulung sa kanya, may trabaho si kuya eh"

"loko!naiintindihan ko no!sige na  pumasok ka na, regards nalang kay tita esmie" sabi ko

naglakad na ako papuntang paradahan

pagabi na pero maliwanag pa rin

yun tipong sunset na

nadaanan ko yung soccer field

it looks peaceful, lalampas na sana ako

pero napansin ko yun babaeng nakahiga sa may damuhan

nung una akala ko tinulog nya lang kasi sobrang ahimik nung lugar

pero nakita ko na parang nanginginig yun katawan nya

yun parang humihikbi sya ng palihim

yun pinipigilan nyang wag mag-ingay habang umiiyak

tinignan ko syang mabuti

para kasing nakita ko na sya kung saan

nabalik ako sa realidad noong nakita ko syang tumayo at pinunasan yun luha nya

papaalis na sya

nagtago ako sa may poste

hindi ko namalayan sinusundan ko na pala sya

naaninag ko ng mabuti mukha nya

si liit pala

naaalala nyo yung nurse ko?

sya nga, si liit

tumigil sya sa harap ng isang maliit na bahay

hindi naman sa sobrng liit, yun sakto lang pero hindi malaki

nakita ko syang bumuntong hininga sabay ngiti ng Malaki bago pumasok sa bahay ata nila

" bakit mo tinatagoang sakit sa loob mo liit?"

yun na lang ang nasabi ko bago umalis at umuwi

dumating ako sa bahay

"oh bat ang lalim ng iniisip mo" tanong ni mama

" ah wala ma, iniisip ko lang yung pasyente ko"

oo!pasyente ko haha

" sige ma, tulog na ako"

umakyat na ako tapos nahiga

haaay salamat pahinga nanaman