Kutsal Melezler

ESKİ DOST

   "Yeni melezler ha"

   "Pardon?" Clara'nın tepkisi çocuğun gülümsemesini genişletti. "Yardım etmeme ne dersin?" "hayır ablamı kendim taşıyabilirim." Clara dediğine kendi bile inanmamıştı ama daha şimdi gördüğü birine güvenemezdi. Hele hele bu sürekli sırıtıp Clara'nın göğüslerini inceleyen biriyse.

   Çocuk Clara'nın ifadesinden ne düşündüğünü anlamış olacakki konuştu." bana güvenebilirsin. Burada kimse sana zarar veremez. En azından cesaret edemez." Clara rahatlamalıy mıydı? Bilmiyordu. Fakat aklına başka bir şey gelmiyordu. Oraya kadar ablasını götürmesi imkansızdı. Tam kabul edecekken çocuğun bakışlarının sertleştiğini ve arkasında bir yerlere baktığını gördü.

   Clara çocuğun baktığı yere bakmak için başını hafifçe çevirdi. Gördüğü şey onu heyecanlandırmıştı. Karşıdan onlara doğru gelen solgun tenli siyah perçemli ve uzaktan bile belli olan masmavi gözleri olan bir çocuktu. Tammamen somurtmuştu. Tıpkı bir ölüye benziyordu ve bu ona farklı bir hava katmıştı. Clara oldukça etkilenmişti. Neredeyse bu kampı sevmeye başlayacaktı.

   Clara hızlı bir şekilde önüne döndü. "Sabahın bu saatinde seni görmek güzel dostum." bunu söyleyen Clara'ya yardım eden çocuktu ve kesinlikle dalga geçiyordu."ne istiyorsun Orion" "hiç bir şey Black..."adı Orion olan çocuk başka şeylerde söyleyecekmiş gibi görünüyordu fakat buna Halona'nın sert bir biçimde yerile buluşması engel olmuştu. Clara kendine küfür etti. Ablasını düşürmüştü. Kendine inanmıyordu. Bunu nasıl yapabilirdi?

   Hemen ablasının yanına çömeldi ve Halona'yı kaldırmaya çalıştı. "Bırak" bu ses daha demin duyduğu muhteşem sesin aynısıydı. Bir insan nasıl hem bu kadar mükemmel hemde bu kadar kaba olabilirdi aklı almıyordu. Başını yukarı kaldırdığında adının Black olduğunu öğrendiği çocuğun ablasına doğru eğildiğini gördü. Ani bir reflex ile kalkıp bir iki adım uzaklaştı.

   Black ablasını basit bir hamleyle kucağına alıp yürümeye başladı. Clara onların peşinden gitmek istesede Orion'un bir teşekkürü hakettiğini düşünüyordu. Arkasını döndüğünde ise onu göremedi gitmiş olmalıydı. Tekrar Black'e baktığında ise büyük kulübeyi geçmiş olduğunu gördü. Nereye gidiyordu? Clara'nın birden başı döndü ve o an geceden beri hiç uyumadığını farketti ve olduğu yere yığılıp kaldı.

______________

   Halonanın beline kadar gelen kumral saçları şimdi Black'ın kaslı kolları arasında kaybolmuştu. Black kısa bir süreliğinede olsa kucağındaki baygın kızı inceleyecek vakit bulmuştu. Kız buğday tenliydi. Kırmızı küçük dolgun dudakları vardı. Tabi küçük ve biçimli burnunu unutmamak gerekirdi. Hele o dudağının kenarındaki ben bir yazarın kitabın sonuna attığı imzadan farksızdı. Kız güzeldi.

   Black kızla fazla ilgilendiğinin farkına varıp kucağındaki minik bedenle revire girdi. Onu her zamanki gibi muhteşem gülümsemesiyle Rabecca karşıladı. Rabecca bir hayaletti ve aynı zamanda kampın sağlık durumundan sorumluydu. "Ah tatlım. Neden orada dikiliyorsun gelip kızı yatağa yatırsana." Black silkenip kızı nazikçe yatırdı. Rabecca ona bu kampta iyi davranan tek kişiydi.

   Çocukluğundan beri Hades'in oğlu olduğundan dışlanmıştı ya da 7. tekerlek olmuştu.( Bir arabanın 7. tekerleği yoktur varsada yedektir.) en sonunda bundan sıkılmış ve tek tabanca olarak devam etmişti. Black derin bir nefes alıp Rabecca'ya döndü. Muayeneyi bitirmiş gibi görünüyordu. "Vicudu fazla yorulmuş ve kafasına darbe almış. Ama ciddi bir şey yok sadece dinlenmesi gerek."

   Black başını olumlu anlamda sallayıp revirden çıktı. Kızın kardeşi olan şu kız neredeydi? Ablasının yanına gitse iyi olacaktı. Black etrafına biraz bakındıktan sonra onunda bayılmış olduğunu gördü. Hadi ama 7. tekerlekten sonra şimdide ambulans mı olmuştu.

______________

   Black sarışın olan kızıda revire taşıdıktan sonra kendini koltuğa attı. Rabecca "Benim minik melezim daha bu saatte çok yoruldun. Zaten bugün zorlu bir ders sizi bekliyor. İstersen gidip biraz dinlen hayatım." Black uyumak istemiyordu. Son zamanlarda fazla kabus görüyordu ve kabusların çoğu kocaman yanan mor bir ateşin etrafında yaklaşık 50 kafalı 100 kollu olan 3 yaratıktan ibaretti.

   Yaratıklar çok derinden gelen bir ses tarafından azarlanıyor gibiydi. Ama Black'ın ne yaratıklar nede o ses hakkında hiç bir fikri yoktu. Neyazıkki bunu paylaşacak bir arkadaşı da yoktu. Düşününce onu dikkate alacak kimse yoktu. Gerçi Rabecca vardı ama ona bunu anlatınca sessiz kalacağını sanmıyordu. Ve heyet Rabecca'yı Hades'in oğlunun lafıyla hareket ettiği için cezalandırabilirdi.

   Black itaatkar bir tavırla revirden çıkıp ilerlemeye başladı. Uyumamakta kararlıydı fakat karşısında Orion'u görünce uyumak fikri ona güzel görünmüştü. "Hey blaaack" uff neden bu saatte içimişti bu çocuk. Ayrıca diyet kolayla kafayı nasıl buluyordu. Kampa geldiklerinde herkes onu bay D.'nin oğlu sanmıştı. Bay D. Şarap tanrısıydı ve yüzyıllar önce zeus ona şarap içmeyi yasaklamıştı. Bu çok eski bir meseleydi.

   Fakat sonra Orion'un güçleri ortaya çıkmış ve zeus'un oğlu olduğu anlaşılmıştı. Black arkasını dönüp oradan uzaklaşmak istesede içindeki ses bunun doğru olmadığını söylüyordu. Black karar veremede Orion yanına yaklaşmıştı. "Black yalnız olmaktan keyif mi alıyorsun?"  Black onu takmamıştı. Onun yerine kolundan tutup sürüklemeye başladı." hadi ama cevap ver bana"

   "Sesini kes ve yürü"  "Black neden bu kadar boktan olmak zorundasın? En azından cevap ver." Black bir süre ona dikkatlice baktı. "Neden önemsiyorsun?" Black'ın sesi gayet alçak olmasına rağmen Orion çok sinirlenmiş gözüküyordu. "Neden mi? Bunu cidden soruyor musun?" " bak ben hades'in oğluyum anlıyor musun? Sana zarar veriyordum zeus'un oğlu olmana rağmen saygınlık görmüyordun."

   "Saygınlık. Saygınlık umurumda filan değildi. Bunu sana söylemiştim. Tek istediğim gerçek bir arkadaştı. Benimle Zeus'un oğlu olduğum için arkadaş olanlar gibi değil. Gerçek bir dost. Biliyor musun ben seninleyken, dışlanıyorken yalnız değildim ben asıl şimdi yalnızım."

   "Bak Orion sen benim eski dostumsun ve öyle kalacaksın."