Ben Piskopat Değilim

BÖLÜM-4

Bestenin Ağzından
Eve vardığımda kendimi kötü hissetmeye başlamıştım. Kalbim sıkışıyor gibiydi. Bir an önce sakinleşip kafamı dağıtmak için duşa girdim. Duştan çıktığımda bornozluyken kapı çaldı ve 'gerçekten mi tamda bu zamandamı' diye söylendim ve gerçekten kim gelmişse tam zamanını bulmuştu. Kapıya yöneldim açtım ve...
Karşımda Ara duruyordu ve yüzünde varla yok arasında gülümseme ve (piç smile) vardı.
Beni birden kapıyla arasına aldı. "Sen bornozluyken her gelene kapıyı mı açıyorsun!? " yeşil gözleri alevle belirlendi kısık ve sakinliğini koruycak bir sesle " iyi ki gelen yabancı değil!" Dedi ve o anda ağzımı aralayıp bir şey söliyecekken dudağıma yapıştı. Ona karşılık vermemi istiyor ama umursamıyormuş gibi narin öpüyordu.
Ama daha fazla kendimi tutamadım ve ona karşılık verdim.
Beni daha sert ve tutkuyla öpmeye başladı.
Kolumu onun omzuna doladım. O elini karnımda gezdiriyordu ve birden kalçalarımdan tutup yukarı kaldırdı.
Nefessiz kaldığımız için ayrılmak zorunda kaldık. Bundan nefret ediyordum.
"İyi ki evde yalnız yaşıyorum. " dedim alnı alnımdayken. Ve beni daha tutkulu bir şekilde yeniden öpmeye başladı.
Bir anda beni çok sert öperken bir andan da beni kalçalarımdan tutup kendine bastırıyordu.
Ondan ayrılarak "tehlikeli işlere bulaşıyorsun!" Dedim. "Tehlike sensen tehlikeyi seviyorum." Diye karşılık verdi.
Yüzümde hafif bir tebessüm oluştuğunu olacak ki beni yeniden öpmeye başladı.
Beni salona götürüp koltuğa yatırdı ve üzerindeki t-şörtten kurtuldu...