Revenge

Bölüm 4

Şimdi ne olacaktı? Jackson Lydia'yı kaçırdığımız için bizimle konuşmuyordu. Lydia bağlı olduğu sandalyede ağlayıp duruyordu. Tex camdan dışarıyı gözetliyordu. Ben ise çıldırmak üzereydim. Kardeşimin can dostumun sevdiği kızı öldürecektim. William ve ailesi Lydia'nın yokluğunu fark etmiş miydi?

Kafamdaki sorular beni çileden çıkaracaktı. Jackson kalbini dinleyerek her şeyi mahvedebilirdi.  Benim yanımda olup kalbine acı çektirecekti. Her iki ihtimalde mutluluğa çıkmıyordu. Bu işten vazgeçemezdim. Bu vicdan azabıyla daha fazla yaşayamazdım.  Ellerimi saçlarımın arasına geçirdim ve 'off'ladım. Jackson bana döndü ve

"Scott, onu öldürmeyeceksin. Sebest bırakacağız." dedi oldukça ciddi bir şekilde.

Şaka yapıyor olmalıydı, evet şaka. Sahte bir kahkaha attım. "Sende bu söylediklerine inanıyor musun?" Hiçbir şey söylemedi ve Lydia'nın yanına gidip ellerini çözmeye başladı. Ne yaptığını sanıyordu bu ahmak? Lydia'yı sandalyeden kaldırdı elini tuttu ve kapıya doğru yürümeye başladılar.

 Gülmeye başladım. Jackson kapıyı açmayı denediğinde ve başarısız olduğunda gülmem giderek şiddetlendi.

"Anahtarı ver!" diye bağırdı.

Sakince ayağa kalktım ve "Kızı çözdüğün gibi bağla ve o lanet olasıca fikirlerini aklından yok et" dedim.

Tex olanları izliyordu, herhangi bir olay çıkmasını önlemek onun işiydi zaten. Arkamı döndüm ve cama doğru ilerledim. Dediklerimi yapmasını bekliyordum.

Tex bağırışını duymamla arkama dönmem bir oldu. "Jackson saçmalama!" diye bağırmıştı Tex.

 Jackson elindeki silahı bana doğrultmuştu. Güldüm.

 "Beni öldürecek misin? Ya da yaralayacak mısın? H-hemde bir orospu için-"

"Ona öyle hitab etme!" diye kükredi.

"8 senelik arkadaşını bir şırfıntı için satıp, yaralayıp  gidiyorsun ha?"

"Ona öyle hitab etme dedim sana!" diye tekrar kükredi. Yürüyerek Jackson'a doğru ilerledim.

"Vur, hadi vur!" diye bağırdım.

Eli hafif titredi. İşaret parmağını kendine doğru yavaşça çekmeye başladı. Bu kadardı işte, 8 senelik arkadaşını vurup gitmek bu kadar kolaydı! Fiziksel olarak değil içimi acıtmıştı. Bir kız için kardeşini öldürmüştü. Artık Jackson diye bir kardeşim, dostum yoktu benim.

"Jackson! Dur" diye bağırdı Tex.

Lydia'nın çığlığı ve silahın patlama sesi birbirine karıştı. O anda göğsümün altında şiddetli bir acı hissetim. Elimi oraya götürdüm ve dizlerimin üstüne çöktüm. Dizlerim daha fazla beni taşıyamadı ve soğuk zemin yüzüme değdi. Ölecek miydim? Ya intikamım?

"Sen ne yaptın!? Jackson!" diye kükredi Tex Jackson'ın üzerine yürüyerek. Jackson elindeki silahı yere fırlattı.

"B-Be.. B-en-"

"Onu vurdun!"

,"B-bil-erek  o-l-olma-madı." kekeliyordu. Pişman mıydı? Bende çok pişmandım çünkü ona güvenmiştim. 8 senelik dostluğmuza güvenmiştim!

"Lanet olsun sana!" diyerek Jackson'ı ittirdi Tex ve yanıma geldi.

"İyi misin? Canın çok acıyor mu?" dedi şefkatle Tex.

"Eğer. Ben. Ö-ölürsem-"

"Saçmalama! böyle bir şey asla olmayacak?" dedi gözleri dolarken. Ah benim duygusal ve hassas arkadaşım. Sürekli bizim olaylarımzla ilgilenirdi hep bizim derdimiz! Onun ne yaptığını ne istediğini sormazdık. Çok bencildik. Bencildim!

"İntikamımı sen al, olur mu?" Tex daha bir şey söylemeden Jackson atladı.

"Hala intikam peşindesin! S-senin gözünü intikam bürümüş!" diye bağırdı. O sırada Lydia yanıma geldi.

Ceplerimi ellemeye başladı. Anahtarı arıyordu.

"B-benden. H-hoşland-dın mı?" dedim ve gülmeye çalıştım. Gülmek bile canımı acıtıyordu.

"Ahmak!" diye bağırdı Lydia. Elini arka cebime zorla olsada soktu ve anahtarı aldı. Anahtarı alır almaz Jackson'ın yanına gitti ve "Hadi! Gidelim" diye çekiştirmeye başladı. Jackson yavaşça arkasını döndü. Adım atıp atmamakta kararsız gibiydi.

"Jackson, dur!" diye bağırdı Tex. Jackson yavaşça yürümeye başladı. Tex tekrar bağırdı.

"Jackson! Dur!" bu sefer sesi daha yüksek çıkmıştı. Kolun dokundum ve yüzüme bakmasını sağladım.

"Bırak. Gitsin" dedim. Konuşmakta bile zorlanıyordum. Konuşacak gücüm kalmamıştı. Gözkapaklarım artık daha fazla dayanamıyordu. Gözlerim kapanmaya başladı. Tex'in sesi kesik kesik geliyordu. Dediğini anlayamıyordum.

multimedia Scott.