I'm In Love To A Jerk

Chapter 10.1- Confused part2

Pia's POV

Nagising ako nang puro puti ang paligid ko. "Unnie, are you okay now?" Tanong ni suyen. Tumango lang ako sa kanya.

"Where am I?" Tanong ko. "Uhh. Nasa hospital ka unnie. Nahimatay ka kasi kanina eh." Sabi niya. Now I remember.

Bumukas ang pintuan at pumadok ang doctor. "Good thing you're awake Ms. Mendoza." Sabi ng doctor. "Doc. Just go straight to the point." Diretsong sabi ko.

"*sigh* Kaya ka nahimatay kanina dahil you're stress. Macoconfine ka ng 3 araw dito sa hospital. That's all Ms. Mendoza. Excuse me." Tapos lumabas na ang doctor.

"Uhm, unnie I have to go, hinahanap na kasi ako nila mommy. Don't worry unnie dadalawin ka namin. Annyeong!" Tapos lumabas na siya.

Haaayy. Naiisip ko nanaman ang nakita ko kanina sa mall. Dun ko napagtanto na..... mahal ba talaga ako ni Liam?

Fastforward...

Ang boring naman dito sa hospital. Gusto ko nang lumabas dito pero hindi pwede.

*tok* *tok* *tok*

Biglang bumukas ang pinto at pumasok si.........Liam?! O__O

Anong ginagawa niya dito?! Akala ko ba may ka date siya? Psh.

"Uhh, sorry ngayon lang ako bumalik. Kumuha pa kasi ako ng damit mo pati narin akin." Paliwanag niya. Pero ano daw? Damit niya? Ibig sabihin siya ang magbabantay sa akin ng three days?

"Hindi ko naman kailangan ng bantay eh. Umuwi kana kaya ko sarili ko." Sabi ko at tumalikod sakanya.

"What?! Pia, kailangan mo ng magbabantay sa'yo!" Medyo tumaas ang boses niya. "Bumalik kana lang dun sa kadate mo!" Sabi ko. Hindi ko na napigilan na tumulo ang luha ko.

"Anong ka-date? Wait! You're jelous of Stella? Pia, she's my cousin. And that's not a date, inaya lang niya akong mag lunch. So ano? Okay na tayo? Ako na mag babantay sa'yo?" Paliwanag niya. Nag unahan nanamang tumulo ang luha ko.

"Hush, baby don't cry." Sabi niya at niyakap niya ako at hinalikan ang forehead ko. Haaayyy. Hindi ko matiis ang lalaking to. After ilang minutes tumahan na ako.

"Ay! Nga pala, bakit ka nahimatay kanina? Anong sabi ng doctor?" Tanong niya. Maloko nga to kahit ngayon lang.

"Ah, eh. K-k-kasi Liam, b-b-buntis ako." Sabi ko at tinignan siya ng diretso sa kanyang mga mata. Pfft! Gusto ko na talagang tumawa pero pinigilan ko nalang. Nakakatawa kasi ang reaction niya.

"Ano? You're pregnant? P-p-pano? W-wala namang---." Sshhheettt! Hindi ko na talaga mapigilan.

"Pfft! WAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! Kung nakita mo lang mukha mo! Priceless! Pfft! WAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHA!" Shheeettt. Ang sakit na ng tiyan ko.

"Kung magbibiro ka nalang man din. Wag sakin dahil hindi magandang biro yun." Seryosong sabi niya. Napahinto naman ako sa kakatawa.

"Ha?" Sabi ko. Pero tumalikod lang siya sa akin. Lagot. Mukhang nag tatampo.

Kailangan ko talaga siyang amuhin. Huhuhu. Ang hirap pa naman amuhin nitong lalaking to.

--------------

LAME.

Sorry. Yan labg nakayanan ng brain ko. Don't worry babawi ako.

BTW, mukhang hindi ako makakapag bukas at sa mga susunod na araw kasi nasa cebu ako ng sunday. Uwi ko cguro thursday uwi ko.

Pls vote and comment.

Follow me if you want!

Sorry sa mga typos and grammars.