ေနာက္ေန႔မနက္ taeyeon က အေစာၾကီးနိုးေနသည္။ ထို႔ေနာက္မ်က္နွာသစ္၊ေရခ်ိဳးျပီးေအာက္ထပ္ဆင္းကာလုပ္စရာမရွိတာနွင့္တံျမက္စည္းလွည္းေနသည္။ tae ကို mrs jung ကျမင္ေတာ့
mrs jung : သမီး။ teangoo ရယ္။ ဘာလို႔တံျမက္စည္းလွည္းေနတာတုန္း။ တံျမက္စည္းလည္း နိုင္တဲ့ပံုမေပၚဘူး။သမီးရယ္ ဒီအလုပ္ေတြမလုပ္ပါနဲ႔။ omma တို႔အိမ္မွာေအးေအးေဆးေဆးေနပါ။ သမီးက jung မိသားစုရဲ႕ မိသားစုဝင္ျဖစ္ေနျပီေလ။အဲ့တာေတြလုပ္စရာမလိုပါဘူး။
ဆိုျပီး tae ရဲ႕ လက္ထဲမွ တံျမက္စည္းကို ယူလိုက္ရာ tae မူးလဲက်သြားေလျပီ။ mrs jung လဲ မ်က္လံုးျပဴးးမ်က္ဆံျပဴး ျဖစ္သြားသည္။
mrs jung : taengoo သမီး။ ဘာျဖစ္တာလဲ။ ဟယ္။ ကိုယ္ေတြလဲ ပူလို႔ပါ့လား။ ဖ်ားေနျပီထင္တယ္။ ဟိုေကာင္မေလး မိသားစု ဆရာဝန္ ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ စမ္း။
girl : nae. ဆရာကေတာ္။
mrs jung လည္း tae ကိုခ်ီျပီး sica တို႔အခန္းထဲသို႔ေခၚသြားျပီး အဝတ္တစ္ထည္ျဖင့္ေရပတ္တိုက္ေပးေနသည္။ ဆရာဝန္လည္းေရာက္လာျပီး စစ္ေဆးေပးျပီး
doctor : ကေလးမက အဖ်ားျကီးျပီး သတိလစ္သြားတာပါ။ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး။ ေဆးပုလင္းလည္း ခ်တ္ေပးထားတယ္။ ေဆးလည္းထိုးေပးထားတယ္ ဆိုေတာ့ ခဏေန သတိျပန္ရလာမွာပါ။ က်ြန္ေတာ္ ေပးတဲ့ ေဆးေတြလည္း အခ်ိန္မွနိမွန္တိုက္ေပးပါ။
mrs jung : nae. gomasimita dr.
doctor : gwinchana. ဒါဆို cheo ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္။
mrs jung : ဟိုေကာင္မေလး။ doctor ကိုျပန္လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ဦး။
ဆရာဝန္လည္းျပန္သြားေလသည္။ ခဏၾကာေတာ့ tae လည္းျပန္ျပီးသတိရလာသည္။
(A : sica တို႔မ်ား။ သတိေကာင္းခ်က္။ ေဘးနားမွာ mrs jung ေကာ ဆရာဝန္ေကာ ဆူညံေနတာကို တစ္ခ်က္မနိုးဘူး။
sica : ငါ့ဟာငါ အိပ္ခ်င္လို့အိပ္ေနတာကို။ ဘာျဖစ္လဲ။ ဒီ author လ်ွာကိုရွည္တယ္။ သူမ်ား အိပ္ေကာင္းခ်င္းမအိပ္ရဘူး။ တကယ္ပဲ။ ဟြန့္။
A : sica unnie ရယ္။ စိတ္ေတာ့မဆိုးလိုက္ပါနွင့္။ ဝင္မေယာင္နွင့္ဆို မေယာင္ေတာ့ပါဘူး။
