De geheimzinnige kamer

Hoofdstuk 12

Weer een stukje, veel plezier met lezen!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Rechercheur Smit p.o.v.

We stormden het huis binnen terwijl ik riep: 'Politie, handen omhoog!' Ik zag Lisa een hoek om getrokken worden. Ze keek verschrikt. Blijkbaar had die persoon voor hulp gebeld, want opeens kwamen er 3 mensen met bivakmuts binnenstormen. Ze begonnen op ons te schieten. We schoten terug. Na een tijd schieten waren die mensen dood, van mijn collega's was er 1 overleden.

Lisa p.o.v. 

Ik werd een hoek omgetrokken en opeens hoorde ik een aantal schoten. Ik werd verder weg getrokken, terwijl de schoten maar af bleven gaan. Die man trok een deur open en duwde me naar binnen. Toen hoorde ik een slot omdraaien. Fijn, hij liet me hier alleen achter (sarcasme). Nog steeds hoorde ik schoten, dat was best wel eng.

Rechercheur Smit p.o.v. 

We gingen het huis verder in, op zoek naar Lisa. Opeens kwam er weer een man met bivakmuts in het zicht. Hij had ons blijkbaar al aan zien komen, want met dat ik hem zag, ging zijn pistool af. Gelukkig konden we de kogel ontwijken. Ik schoot terug en raakte hem in zijn been, waardoor hij op de grond lag. Hij kreeg handboeien om, ik vroeg waar Lisa was. Daar gaf hij natuurlijk geen antwoord op. Een collega bracht hem naar een cel in het busje en bleef daarbij. We gingen verder zoeken.

Lisa p.o.v. 

Het was even stil geweest, maar opeens hoorde ik weer 2 schoten, zullen ze de man hebben? Vinden ze mij nog wel? Ik hoorde weer voetstappen, maar dit keer klonken ze anders. Ik kon niet schreeuwen of op de deur bonken, want ik had weer een doek voor mijn mond gekregen en mijn handen zaten nog steeds vastgebonden.

Rechercheur Smit p.o.v.

We waren nu al een tijdje aan het zoeken, terwijl we haar nog niet hadden gevonden. Ik weet zeker dat ze wel geluid had gemaakt als ze kon, waarschijnlijk lukt dat haar niet. We moeten echt opschieten. Dacht ik. We gingen eerst nog naar boven, beneden konden we geen spoor vinden. Daar gingen we verder zoeken, maar daar was helemaal geen teken van leven. Het leek wel alsof daar al jaren niemand was geweest. Ik besloot dat ze toch ergens beneden moest zijn, dus beveelde ik iedereen weer beneden te gaan zoeken. Opeens hoorde ik een collega roepen: 'Hé, hier is nog een deur!'. We renden naar de plek toe en met veel moeite konden we het slot openbreken. We deden de deur open en keken recht in de ogen van Lisa. Eerst keek ze me heel wantrouwend aan, tot ik mijn politiepenning liet zien. We bevrijdden haar en brachten haar naar onze auto, een andere dan waar die man in zat. We reden naar het bureau.

Lisa p.o.v.

Ik hoorde gerammel aan de deur en opeens vloog de deur los. De mensen die ik zag, kende ik nog niet. Ik hoopte dat het politie was, maarja je weet niks zeker. Blijkbaar had de man in de gaten dat ik het niet helemaal vertrouwde, want hij liet zijn politiepenning zien. Ze bevrijdden me en brachten me naar een auto. Ze stapten ook in en de auto begon te rijden. Opeens besefte ik me, ik ben vrij. Ik ben eindelijk vrij! Ik kreeg tranen in mijn ogen, wat had ik hier toch op gehoopt. In de auto werd me ook nog verteld dat Monique was ontsnapt, gelukkig was het haar gelukt. Ik was blij dat we er allebei er levend uit gekomen zijn. Ik had me best wel zorgen om haar gemaakt.

Rechercheur Smit p.o.v.

In de auto begon Lisa te huilen, wat ik echt wel begreep. Ze moest dit eerst goed verwerken. Ik vertelde haar dat Monique ontsnapt was. Je kon aan haar zien dat ze blij was dat Monique ook nog leefde. De twee meiden hebben we eruit gekregen, nu de personen die met de ontvoering te maken hadden nog arresteren. Dacht ik. Dat moet lukken, we hebben al een van hun en we weten wie er nog meer bij betrokken zijn.

Lisa p.o.v.

Op het politiebureau aangekomen, belde de rechercheur mijn ouders. In de tussentijd kon ik mijn verhaal vertellen. Toen mijn ouders bij het bureau kwamen, was ik klaar. Ik mocht eindelijk naar huis. Ik denk dat Monique zich toen hetzelfde voelde. Ik kreeg nog van de politie te horen als ze de ontvoerders hadden opgepakt.

Rechercheur Smit p.o.v.

Lisa was gelukkig ook veilig met haar ouders naar huis. Wij zouden, dat had ik Lisa beloofd, de ontvoerders echt te pakken krijgen.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Dit was weer een hoofdstukje! Ik hoop dat jullie het wat vonden. Laat je mening horen door te voten of te reageren. O ja, waarschijnlijk was dit het enalaatste hoofdstukje, dus het verhaal is bijna af.