De geheimzinnige kamer

Hoofdstuk 7

Sorry, ik kon toch een tijd niet updaten door tentamens enzo... :( maar die zijn nu voorbij:) Enjoy!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Recap: Toen hoorden we weer gestommel op de trap en boze stemmen. Helaas konden we ze niet verstaan. De deur ging van het slot en dit keer kwamen er drie mannen naar binnen. Monique en ik keken elkaar aan en ik dacht: wie is die derde man. Die man zei tegen de twee die wij al kenden: 'zo, dit is dus het meisje waar jullie me over vertelden.' terwijl hij naar mij toe liep. Ik begon dit nu echt eng te vinden. Ik werd door de twee ontvoerders vast gepakt en wéér meegetrokken. Monique en ik keken elkaar bang aan. Weer liepen we ergens heen waar ik nog niet geweest was. Opeens stond ik op buiten, maar toen zag ik een busje staan. Wat ik begon te vermoeden klopte, ik werd in dat busje geduwd en de deur ging op slot. Wat willen ze met mij doen? Wie wil me dit aandoen? En wat gaan ze met Monique doen? vroeg, ik me af. Toen begon het busje te rijden.

Monique p.o.v.

Ik zat daar nog steeds in die kamer. Het leek wel uren te duren dat ik niets hoorde. Waarom is Lisa nog steeds niet terug? Toen hoorde ik eindelijk geluiden op de trap. De deur ging open en daar stonden ze weer met z'n tweeën. Ze stonden tegen elkaar te praten. 'Wat moeten we met haar doen?' 'Geen idee, het draaide allemaal om die Lisa.' 'Heeft hij niks gezegd over haar?' vroeg de ene weer terwijl hij naar mij knikte. 'Nee', antwoordde de ander weer, 'ik denk dat we zelf mogen bepalen wat we met haar doen, behalve vrijlaten natuurlijk.' Ze keken me nu beide aan. 'Laten we ons toch maar eens voorstellen', vervolgde hij, 'ik ben Dirk en dat is Lorenzo'. 'Dat praat iets makkelijker hè?' Ik knikte bang. Lorenzo zei toen weer: 'Laten me maar even ergens anders overleggen' en ze liepen weg. Ik werd doodsbang, maar toen zag ik dat de deur nog op een kier stond. Zou ik de gok wagen?

Lisa p.o.v

Het busje was voor mijn gevoel nu al uren aan het rijden zonder te stoppen. Waar zou ik heengebracht worden, en nog belangrijker: waarvoor?? En wat was er gezegd, iets van dat ze over me verteld hadden. Wat hadden ze verteld en sowieso, wat weten ze van me? Ik kende die twee mannen niet, hoe kunnen ze überhaupt wat van me weten? Plotseling stopte het busje. Ik hoorde een deur opengaan, maar de achterdeuren bleven dicht. Toen hoorde ik het slot opengaan en kwamen er twee mensen naar binnen. Ze hadden een bivakmuts op. Echt waar, waarom is er nooit iemand alleen!? Mijn handen werden alweer vastgebonden en toen snauwde een eentje: 'hup, de auto uit' terwijl ze me omhooggetrokken. Ik kwam naar buiten, maar herkende niks. Het enige wat ik zag was een vervallen gebouw.

Monique p.o.v.

Ik dacht: Ja, ik ga de gok maken. Ik zat niet meer vastgebonden, dus ik kan me vrij bewegen. Ik stond heel langzaam op en luisterde nog een keer. Ik hoorde nog niks. Ik liep naar de deur toe en deed hem iets verder open. Ik keek en zag nog niks. Ik liep de deur door en liep de trap op. Ik zag en hoorde nog steeds niks. Ik ging verder de trap op en toen zag ik Lorenzo opeens staan. 'Shit'. 'Hallo Monique', begon Lorenzo. 'Ben je nou echt zo naïef?' vervolgde hij terwijl hij naar me toe liep. Automatisch deed ik een stap achteruit, maar Lorenzo was er al. Hij pakte me beet en zei: 'Meekomen, ik zal je wel een lesje leren.' Hij liep naar boven en ik besefte dat ik maar beter mee kon lopen. Opeens stond hij stil en deed een deur los. Hij trok me naar binnen, maar het was superdonker daar, dus ik kon niks zien. Toch werd er iets voor mijn ogen gedaan. Ik voelde handen tegen we aan en opeens voelde ik iets hards en viel ik op de grond. In de verte hoorde ik Lorenzo lachen.

Lisa p.o.v.

Ik werd dat gebouw ingetrokken. Mijn handen bleven vastgebonden en ik kreeg weer een blinddoek voor. Ik mocht iets dus niet zien... 'Zo zo Lisa, daar ben je dan', hoorde ik. Het was dezelfde stem als van degene die me ophaalde. 'Ik heb al veel over je gehoord', vervolgde hij. 'O ja, wat dan?' vroeg ik brutaal. Dat had ik beter niet kunnen doen. 'Ten eerste moet je niet zo brutaal zijn en ten tweede ga ik je dat niet vertellen' zei hij. Toen voelde ik opeens een stomp in mijn buik. 'Au', riep ik. Hij antwoordde met: 'Bek dicht, voor elke keer dat je geluid maakt moet je boeten.' Ik werd doodsbang.

Monique p.o.v.

Toen ik weer wakker werd, merkte ik dat mijn handen en voeten waren vastgebonden. Ik kon ook nog niks zien. Wel hoorde ik dat er iemand in de kamer was. Ik hoorde weer gelach. 'Lekker geslapen?' klonk het sarcastisch. 'Wat is er gebeurt?' vroeg ik bang. 'Dat wil je niet weten' zei hij en hij begon weer te lachen. 'Als je niet had geprobeerd te ontsnappen, was er niks gebeurt' zei hij verder. Toen hoorde ik een deur dichtgaan. Laten ze me hier achter? Ik begon wat moe te worden en viel in slaap. Vlak nadat ik wakker werd, hoorde ik een deur weer open gaan? 'Meekomen' snauwde Lorenzo terwijl hij me beetpakte. Hij duwde me naar voren. Toen haalde hij het touw van mijn benen. 'Oke', zei hij, 'je staat nu voor een trap, probeer maar om beneden te komen zonder te vallen.' 'Hoe moet ik hU kijken of me vasthouden dan?', vroeg ik bang. 'Niet', zei hij en hij gaf me een zetje.

Lisa p.o.v.

'We kunnen het makkelijk doen, maar ook op een pijnlijke manier. Het ligt aan jou.', hoorde ik. Ik was wel zo verstandig om stil te blijven. Toen hoorde ik een deur dichtslaan. Werd ik hier alleen achtergelaten? De deur bleef dicht, ik hoorde in ieder geval niks.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

En??? Ik hoop dat jullie het hoofdstuk goed vonden. Het is niet superlang, maar wilde eindelijk updaten.Please comment/vote/follow!