De geheimzinnige kamer

Hoofdstuk 9

Hier is het dan, hoofdstuk 9! Ik had sneller kunnen updaten, maar daar was het weer te mooi voor. Maar anyway, veel leesplezier!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Lisa p.o.v.

Ik keek bang naar het pistool. Ik zou toch echt moeten meewerken, als ik in leven wilde blijven. Hij zal me wel niet alleen laten, zo dat ik echt niet kan ontsnappen. dacht ik. En idd, die man ging op een stoel zitten en richtte het pistool op me. 'Schiet op', riep hij. Toen pakte hij zijn mobiel en zette een timer in. 'Je tijd loopt', ging hij verder. Ik begon direct.

Rechercheur Smit p.o.v.

De eerste schets leverde niets op, maar de tweede wel. Gelukkig. De naam die eruit kwam was Leroy S. Hij was al een keer eerder veroordeeld voor ontvoering, terwijl hij nog maar 19 is! Ik besloot naar zijn huis te gaan, maar daar deed niemand open. Ik keek door het raam en zag dat er niemand binnen was. Ik besloot zijn buren te ondervragen. Aan de ene kant woonde een oud stel. Ik belde aan en de vrouw deed open. Ik mocht binnenkomen. Als eerste vroeg ik: 'Is U iets raars opgevallen aan uw buurman de laatste tijd?' 'Niet echt', was haar antwoord, 'maar er komt wel vaak dezelfde persoon', vervolgde ze. 'Kunt U die persoon beschrijven?' 'Ja hoor', zei ze en toen gaf ze de beschrijving. Het was dezelfde man die door Ricardo beschreven was. 'Weet U ook hoe hij hier kwam?', ging ik verder. 'Lopend.', was haar antwoord. Jammer, helaas geen kenteken. Hij komt dus of uit deze buurt of hij parkeert zijn auto een paar straten verderop. 'Kwam hij U bekent voor?' 'Vaag, maar ik weet het niet zeker. Volgens mij loopt hij hard in deze buurt.' Ok, hij woont waarschijnlijk in deze buurt.

Monique p.o.v.

Ik moest wachten op het juiste moment. Als ik ze op de trap hoorde, moest ik starten mijn plan.

Eerst ging ik zitten, maar later ging ik heen en weer lopen. Toen hoorde ik eindelijk voetstappen op de trap. Ik moest nu beginnen. Ik "viel" op de grond en duwde mijn armen tegen mijn buik. Toen ging de deur los. Ze schrokken toen ze mij zagen. Ze trapten erin, want Lorenzo zei: 'Ze moet naar een dokter, dit is echt niet goed.' Ik drukte nog iets harder tegen mijn buik aan. Lorenzo vertrok om terug te komen met een deken. 'We moeten haar zo maar vervoeren.', zei hij. Zo kwam ik buiten. Ik nam de omgeving in me op, ik herkende het niet, maar acteerde verder. Ze legden me op de achterbank van een auto en reden weg. Tot nu toe gaat mijn plan goed.

Lisa p.o.v.

De tijd tikte door. Ik ging het echt niet halen... Zou hij me dan doden? Ik bleef wel doorgaan, maar het lukte niet echt. De man begon ongeduldig te worden, hij tikte steeds op de grond en speelde met zijn pistool. Dat maakte het er niet makkelijker op, ik werd juist steeds banger. Opeens zei hij: 'Het eerste uur zit erop, ben je al ver?' Ik had nog maar 4 tekens gekraakt. 'Nou?' 'Niet echt ver', gaf ik toe. Hij ging staan en drukte het pistool tegen mijn hoofd. 'Je zorgt maar dat je het wachtwoord kraakt, anderssss...', ging hij verder. Alsof ik me kon focussen met een pistool tegen mijn hoofd.

Monique p.o.v.

Opeens stopte de auto. We waren er blijkbaar al. Ik keek naar buiten en herkende het, we waren ongeveer 5 kilometer van het dorp waar ik woon af. De deur ging los en Lorenzo zei: 'Hup, uitstappen.' Ik stapte uit en schatte mijn kansen in. Die waren groot. Ik gaf Lorenzo een trap, de ander was nog bezig met uitstappen, en rende weg zo hard als ik kon. Ik zag een vrachtwagen en glipte in de laadruimte. Nadat ik in een hoek was gekropen, hoorde ik gepiep. De laadklep ging dicht. Ik was ontsnapt, of toch niet?

Rechercheur Smit p.o.v.

Ik besloot om een buurtonderzoek te laten doen. Misschien herkenden mensen de schets. In het begin leverde het onderzoek niets op, maar opeens kreeg ik een bericht. Mensen van een paar straten verderop herkenden hem. Hij woonde in die straat. Ze wisten alleen zijn voornaam en huisnummer. De naam was Louis. Ik vermoedde dat dit dezelfde Louis was als die waarvan we vingerafdrukken hadden. We gingen richting zijn huis. Ik stuurde 3 agenten naar achteren en wachtte totdat ze in positie stonden. Niemand deed open dus ik telde af en we stormden zijn huis binnen. Er was niemand. We gingen op zoek naar sporen.

Lisa p.o.v.

Hij bleef een tijd het pistool tegen mijn hoofd houden, maar op een gegeven moment ging hij toch weer zitten. Ik was al veel verder gekomen, al 14 tekens waren gekraakt. Op dat moment had ik nog maar 1 uur. Ik vroeg me wel af waarom ze zoveel geld nodig waren, maar vroeg er niet naar. Waarschijnlijk had het met de maffia ofzo te maken. De laatste tien minuten gingen in en ik moest nog 1 teken en het geld overboeken. Die man had alwéér het pistool tegen mijn hoofd aan gedrukt.

Rechercheur Smit p.o.v.

Ik ging de eerste deur binnen en schrok best wel van wat ik zag. Er hingen heel veel foto's van Lisa op allerlei verschillende plekken. Opeens herinnerde ik me dat Monique gezegd had dat Lisa het gevoel had dat ze gestalkt werd. Verder vond ik nog wat touwen. Ik weet heel zeker dat hij met haar verdwijning te maken heeft. Maar waar is hij nu?

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Ik hoop echt dat jullie het een goed hoofdstuk vinden. Vergeet niet te stemmen en te reageren. Volgen is natuurlijk ook goed. :)

Lukt het om 3 stemmen te krijgen?

Tot de volgende upload!

XLianne