Mafya

Tanıtım

Merhaba ben Rüya...Rüya Ateş,
18 yasindayim. Ailemi 12 yasindayken trafik kazasi sonucu kaybettim. Kazada tek ben sağ kurtulabilmisim. Hep kendimi suçladım, yıllarca. Eğer ben o gün lanet olasıca lunaparka gitmek istemeseydim, şuan annem, babam ve daha doğmamis annemin karnindaki kardesimle mutlu bir aile tablosu olusturmus olacaktik. Annemi, babami ve daha tanismamis oldugum kucuk kardesimi hep cok severdim. Hayatimi onlara adamistim. Ben hep, her gece, doğacak kardesimin hayallerini kurar, cinsiyeti belli olunca ona alacağim oyuncaklari, kiyafetleri dusunurdum. Ama benim çocukca, ergence isteklerim yuzunden koca bir aile yok oldu.

Şimdi ise ev arkadaşlarim;Melis ve Tuğçe ile birlikte yasiyorum. Tek siginagim, ailem onlar. Melis bizim aile dostumuzun kizi, ailesi Antalya'da yasiyor.Tuğçeyle ise 3 yildir tanişiyoruz. İkisinide kardesim gibi severim onlarda beni.

Ne kadar asabi olduğum soylensede arkadas canlısıyımdir. Şuana kadar 28 tane sevgilim oldu. Evet üşenmeden saydım. Kimseyle oynamayi, kimsenin oyuncagi olmayi sevmem. Duygusal bir kisiligim vardir. Balik burcuyumdur. Arkadaslarimla gezmeyi, eğlenmeyi cok severim. Boceklerden , kopeklerden ve karanliktan oldum olasi hep korkumusumdur.

Şuana kadar hiç aradağim erkeği, ailem olacak adami, beni sevecek, guvende tutacak insani hic tanimadim.(Umarim oyle biri vardir sjsj).

Şu dünyada en çok istedigim, arzuladigim şey mutlu bir aile,

Ama hiç kimseye guvenip kalbimi emanet edemiyorum,

Umarim o kisiyi bulabilirim...

Araf Keskin

Selam ben Araf Keskin,

26 yasinda, siradan, bencil bir mafyayim. Annemi kan kanserinden kaybettim, babam ise benim gibi mafya. Şu aralar Amerika'da. Birde erkek kardesim Can var. Cok severim iti. Ama pek sevgimi belli etmem. Sevdigim insanin caninn yanmasina asla tahammul edemem. Annemin oldugu gibi, yillardir onun yuzune, kokusuna hasretim. Çok severdim onu, bir dedigini iki etmezdim.

Henuz onun yerine koyacak birini gormedim, tanimadim.

Çevremdekiler, bir cesit psikopat oldugumu, inatci ve sinirli oldugumu soylerler. Ne yaparsam yapayim kendimi degistiremiyorum, ben buyum. Annemin olumunden sonra hep boyle oldum. Bes yildir, koskocaman bes yil...

Hala alisamadim onun,yokluguna surekli onun evde yemek yapisini, tatli telasini, saclarimla oynayisini, evde yankilanan şen kahkahisini sinirlenince catilan kaslarini... Hicbirini unutmadim, unutmakta istemiyorum...

Şuanda kardesim Can'la ayni evde yasiyorum ve tabiki cocuklik arkadasim Doğac'la. Kendimizce takiliyoruz. Can ne
kadar bir lise son ogrencisi olsada yeri gelince cok olgun davranabiliyor.

Canim sikildikca bana ihanet eden,kotu adamlari dover ve bundan zevk alirim, sinirlenince karsimdaki sevdigim biri bile olsa dinlemem cezasini keserim. Buna ise surekli pesimi birakmayan sinir krizlerim sebep olur.

İşte böyle boktan bir hayatim var, ölüm gunumu bekliyorum. Beni hayata baglicak kisiyi ariyorum, bulursam da birakmaya hic niyetim yok!

Umarim bulabilirim...

Arkadaslar bu benim ilk hikayem umarim begenirsiniz.
Hatalarim ve yanlislarim varsa af buyurun,bölümlerin uzun olması için elimden geleni yapacağım,luften yorum ve votelerinizi eksik etmeyin...

SAYGILAR...