Trzymam w ręku kawałek szkła. Przeciągam nim lekko po moim nadgarstku. Następnie drugi raz, aż z mojej ręki leci sporo krwi. Jezu Victoria co ty narobiłaś ? -zadaje sobie to pytanie w myślach. Wiem co inni o tym myślą. Ale właśnie chodzi tu o to, że gdzieś mam opinię innych. Nie obchodzi mnie to, że ktoś nazwie mnie wariatką.
Cały czas płaczę. Nie wiem ile czasu minie zanim przestanę. Nagle słyszę jak ktoś cicho puka do drzwi. No tylko nie to. Myśl,myśl-mówiłam w duchu.
-Kto tam?-zapytałam pozornie normalnie.
-Amy, wpuścisz mnie? chce mi się siku.
W praniu znalazłam czarny sweterek żeby zakryć krew. Sprzątam szkło.
Już, już-krzyczę.
-Mów co się stało-dodaje spokojnie i siada obok mnie.
-Jonathan obściskiwał się z tą szmatą, a potem ja całowałam przypadkowego chłopaka w ramach zemsty, następnie pokłóciliśmy się i poszedł do domu. Tak w skrócie - dodałam ze smutkiem
-Kochasz go?-zapytała szeptem obejmując mnie.
-Nie wiem-odpowiedziałam równie cicho jak ona, wtulając się w przyjaciółkę.
Nie jesteś zła za to lustro?, wiesz nie miałam jak odreagować.
-Nie no coś ty... Chłopacy to dranie-powiedziała a my wtulone w siebie zaczęłyśmy się głośno śmiać. Śmiech przepełniony smutkiem, żalem, nienawiścią oraz miłością. Czy tak wygląda nieszczęśliwe zakochanie? Czemu to tak boli? Dlaczego nie można o tym zapomnieć? Setki pytań nawijały mi się na myśl.
-Amy ja już pójdę-powiedziałam cicho
-Nie no coś ty , nie puszczę Cię o tej godzinie samej. Przenocujesz u mnie, a jutro razem pójdziemy do szkoły.-zgoda? zapytała z uśmiechem
-zgoda-powiedziałam odwzajemniając uśmiech.
***
Wykąpane, przebrane w pidżamy włączyłyśmy film. Przez to wszystko straciłam rachubę czasu. Jest dopiero 4 w nocy. Moja matka wróci jakoś o 20 więc nie mam się czym martwić. Razem z Amy szczerze porozmawiałyśmy. Tej nocy nie spałyśmy wcale. Ale gdybym wiedziała co stanie się później..
