မေန႔ညက ခ်စ္သူ Jaejoong ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ၾကည့္ခဲ့သည္။ နန္းေတာ္ထဲမွာဆက္ေနရင္ Jaejoong အတြက္အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္တာ Yunho တြက္ဆမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ခ်စ္သူကို အလံုျခံဳဆံုးေနရာသို႔ ေရြ႕ေျပာင္းထားခဲ့ရသည္။
ထိုအခိုက္သူ႔နားထဲတြင္ ေလတိုက္သံခပ္ျပင္းျပင္းကို ၾကားလိုက္ရ၍ ရင္ထဲထိတ္ခနဲျဖစ္သြားရသည္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပင္ မီးနဂါးႀကီးကိုစီးလာေသာ တမန္ေတာ္ Jil
"Yunho မင္းကိုယ့္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္မလုပ္ခဲ့ဘူးမလား"
"ငါ့အျပစ္ငါသိပါတယ္ Jil ရာ"
"အဲဒါဆိုအခုငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ပါ သခင္ကမင္းကို အလိုရွိေနတယ္"
Yunho လဲမျငင္းပဲ လိုက္သြားေတာ့သည္။
ေအးစက္တဲ့ၾကမ္းျပင္ရဲ႕အထိအေတြ႕နဲ႔အတူ ေမႊးပ်ံ႕ေသာရနံ႔မ်ားေၾကာင့္ Changmin ႏိုးထလာရသည္။ သူသည္အေဆာက္အဦးတခု၏ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ သတိလစ္ေမ့ေျမာေနခဲ့သည္။
"ငါဘယ္ေရာက္ေနတာပါလိမ့္"
"သတိရလာၿပီလား Jaejoong"
အသံေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေရွ႕ပလႅင္အျမင့္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ အလြန္တရာ ေခ်ာေမြ႕လွပသည့္ နတ္သားတပါး။ နတ္သားလို႔ထင္ရျခင္းမွာ ကိုယ္ေပၚတြင္အေရာင္အဝါမ်ား ထြန္းလင္းေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူ၏ေအးစက္ေသာအၾကည့္က Changmin ကိုေက်ာရိုးထဲထိ စိမ့္သြားေစသည္။
"မင္းက သစၥာေဖာက္ Yoochun ရဲ႕သားေပါ့"
Changmin အံ့ဩသြားရင္း.....
"ဘာလို႔ကၽြန္ေတာ့္အေဖကို သစၥာေဖာက္လို႔ ေျပာရတာလဲ"
"ဘာလို႔လဲဟုတ္လား မင္းအေဖကငါ့ဆီက ရတနာဓားကိုယူသြားၿပီး တိုက္ပြဲေတြတိုက္ေအာင္ျမင္လာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူနတ္ဘုရားဆိုၿပီး အထင္ႀကီးေနတာ ငါ့ရဲ႕ဓားကိုလဲ ျပန္လာမေပးခဲ့ဘူးေလ"
"ဒါကလဲ လမ္းမသင့္လို႔ေနမွာေပါ့ ဖခမည္းေတာ္က အျမဲမအားဘူးေလ"
"မအားဘူးဆိုတာ နားလည္ပါတယ္ သူ႔နန္းေတာ္မွာ နတ္မကိုးကြယ္တာ နတ္အယံုအၾကည္မရွိဘူး ဆိုတာကေရာ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ နတ္ေတြဆီက အကူအညီနဲ႔ တိုက္ပြဲေတြေအာင္ျမင္ခဲ့တာေလ"
