Seni seviyorum
ve sana çalıyor
yırtarcasına geceyi bütün çanları kentin
Duyuyor musun?
Ve ben,
sana açıyorum gözlerimi her sabah
bir bardak çay soğuyor masamda
gözlerim dalıp gidiyor
gözbebeklerime yüzün düşüyor...
Üzerime senden bir şeyler giyip
yola düşüyorum,
............yol oluyorum,
etrafımdan akıyor tüm renkleri yaşamın
.................ben sende duruyorum.
Tanrıyı düşünüyorum
ve bir ezan sesi yükseliyor
kentin unutulmuş mahallesinden
'Helâlimsin' diyorum
Takdiridir tanrının
bu yaşadıklarımız ve yaşayacaklarımız.
Büyütürken içimde özlemi
doğmamış kızımı düşlüyorum sende
derin bir imge doğuyor içimde bir yerlerde
bir çocuk gülümsüyor...
Gün batımında,
beynimde zonklayan acıyla
bir yakasından kentin ötekine
tutunup bir martı kanadına
sana geliyorum
her seferinde sanki, ilk defa geliyorum...
Düşlerken o derin dizeyi gözlerinde
görmesen de sen güzelim
kutsuyor bizi boğazın yaramaz martısı
ve o an sevgilim
doğru duâ dökülüyor dilinden
sahildeki afacan sokak çocuğunun!
Sekerek bir kuş gibi
uzaklaşırken sevinçle sokak çocuğu
senin yüzüne bir kahkaha konuyor
içimden şölen alayları geçiyor.
Sen gülüyorsun,
kent güzelleşiyor.
Sarıldıkça bana,
daha bir seviyorum kollarında her şeyi
Seni seviyorum...
