En çokta insanlara içerliyorum. Ama insanı seviyorum. Aradaki fark binlerce insan kalp kırabilir. Fakat tek bir insan sizi cam kırıklarının içinden çıkarıp cennetine koyabilir.
Yaşadığım dünyayı anlamak zor ancak bilhassa içindekileri anlamak daha zor. Herkes farklı bir bakış açısından bakıyor dünyaya. Bense sadece gözlerimin gördüğü kadar bakabiliyorum. İnsanlar kendi aralarında savaş içerisindeler. Özgürlük için savaşırlar. Peki neden kuralsız savaşamazlar? Madem özgürlük için savaşıyorlar kuralsız oynamalılar bu oyunu. Yanılgı ve kibir insanı savaşa iter ancak özgürlük barıştadır. Özgürlük affetmektir, sevmektir, ölüm korkusu olmadan nefes almaktır... Düşünen ve planlı yaşayan insanları sevmem. Yanlış anlamayın. Sadece bir işi yapmadan önce milyonlarca kez "Yapsam mı yapmasam mı?" diye düşünen ve yapacağı şeyin önceden planını kurup yapamayınca üzülüp kahrolan insanları sevmiyorum. Hayatı akışına bırakmak gerekir. Tıpkı bir kuşun haddinden fazla hız yaptıktan sonra dengesinin bozulmaması için kanatlarını açıp gökyüzünde süzülmesi gibi. Çok zor değil. Sadece kanatlarınızı açın yeter! İnsan uçamaz, kuş konuşamaz. Dünya ve bizler düzen içinde yaratılmışken bu kurallar, bu planlar ve bu Narsist insanlar ne diye? Bizlerin böyle yaradılışını kadere bağlamak istemem ama kaderle oynamak ölümle oynamak kadar saçma ve tehlikeli. Kaderinize bağlı kalmayın ama sadece bırakın hayat sizi istediğiniz yere götürsün siz hayatınızı(istenen yere) değil.
İnsanlar olmayın insan olun. Kuş olmayın ama kanadınız olsun. Hayat bize verilmiş tek nefes. Bu nefesi siz mi içinize çekersiniz yoksa nefes mi sizi içine çeker? Boşverin bunları... Düşünmek insanın aklını yitirmesine neden olur. Bilmeniz gerekeni bilin. Gerisi boş bilgi. Belki dersiniz hiçbir bilgi boş değildir diye ama yani şöyle bir düşünün. Eğer Adem ile Havva bilgi meyvesini(yasak meyve) yemeseydi bu Dünya da olmazdı. Fazla bilgi bu Dünyaya ait. Yeteri bilgi ise Cennete... Kim ne derse desin bu da benim gözümün gördüğü ve aklımın erdiği kadar!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TANRI BURDA
AcakBen bir kızım; papatyalara tutkuluyum. Ben bir kadınım; güllere aşığım. Ben bir insanım; Tanrı şahidim.
