İçeri girdiğimde kalbim şıkıştı nedenide onu yerinde görmememdi. Sınıfı gözlerimle kolaçan ettim. Sonra hocanın yanında olduğunu fakat eğildiği için görememiştik. Zil çaldı ve çıktık. Eve geldim tekrarlarım bittikten sonra defter geldi aklıma gerçi çıkmıyorduda hiç. Çünkü ben her tekraraldan sonra defteri açar yazardım hep satırlara sığdıramazdım ona olan duygularımı. Eminim bunların hiçbiri gelip geçici değil. Ben sevince sevdiğimi kolay unutan biri değilimdir. Ve onub dedigi en ufak kelimeye bile kırılan. Sonra unutmaya çalıştım defteri. Becerdim mi ? Beceremedim mi ? Orasını bilemem. Aradan uc gun gecti en sevdigim gune geldik. Cuma idi. O gunu sevmemin tek amacı onu her zamankinden daha rahat izleyebilmekteydim. O gun ortalikta o sunu seviyor o bunu seviyot sozcukleri havada ucusuyordu.arada konuşanlara kulak verdim duyduklarım beni adeta yıktı geçti. Her zaman ağladığım yere gidip ağladım hıçkıra hıçkıra hemdr tutmadım bu sefer nefesimi tutulamayacak kadar derindi. Bir süte geçtikten sonra sınıfa çıktım. Ona karşı hem öfkeli hemde sinirliydim. Ama sorun surdaydi ona kizamiyordum. Çünkü Fazlasından çok seviyordun onu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOCAMAN APTALLIK
DragosteOnu her şeyden çok sevmiştim. Kendimi sevmeden onu sevdim ben. Ona zarar vermedim hiç. Ama ta ki beni sevmediğin kendimi inandırana kadar.