ZORAKİ EVLİLİĞİM

KIZ İSTEME

Medya : EMRE

ZEYNEP'DEN:

Sabah erken kalktım iyiki bugün için kafeden izin almıştım yoksa bu halde hiç gidemezdim.
Aşağıya kahvaltıya hiç inesim yok dün olanlarda dolayı. Halâ anlamıyorum bu evlilik nerden çıktı birden bire babamdan böyle birşey beklemezdim. Benim hayallerimde hep seviğim insanla evlenip ablam gibi mutlu olmak vardı...
Ben böyle düşünürken ablam odaya girdi.

"Zeynep kalkmışsın bizde aşağı da seni kahvaltıya bekliyoruz hadi gel."

"Hayır abla ben inmeyeceğim." Dedim ve ağlamaya başladım.

"Zeynep kendini böyle odalara kapatıp ağlayacakmısın. Kendine gelmen lazım kuzum babam bir şey dediyse o kesin olur bunu sende biliyorsun"

"Ablaa ben istemiyorum evlenmek istemiyorum"
dedim ablama sarılarak.

"Biliyorum canım ama yavaş yavaş alışman lazım hem bak ben hep senin yanındayım. Hadi şimdi üstünü giyinip aşağıya gel tamam mı ?" dedi ablam ve odadan çıktı.

Üstümü giyinip istemeyede olsa ablamın hatrı için aşağıya indim. Herkes masada oturmuş beni bekliyordu hiç birşey demeden ablam'ın yanına oturdum. Babam ablama dönüp

"Bugün Zeyneple birlikte alışverişe çıkın güzel birşeyler alın üstünüze." dedi babam.

"Tamam baba biz o işini hallederiz. Yalnız ben akşam burda olmıyacam alışverişten sonra evime gidecem." dedi ablam.

"Tamam kızım sen bilirsin Demire de selam söyle bir daha kine o da gelsin."

"Tamam babacım. "

"Zeynep kızım sen benimle çalışma odasına gel biraz konuşalım." dedi babam ve masadan kalktı. Bende hemen peşinden kalkıp gittim.

"Zeynep kızım seni çok seviyorum ve mutlu olmanı istiyorum. O yüzden Emre ile evlenmeli istiyorum hem kendine yuva kuracaksın hemde bizi kurtaracaksın."

"Ben nasıl mutlu olacağım sevmediğim insanla baba bunu hiç düşündün mü? Belki oda benden nefret edecek bana kötü davranacak. İşte bu yüzden evlenmek istemiyorum." dedim gözlerim dolarak.

"Zeynep daha birbirinizi tanımıyorsunuz bi tanışın belki birbirinizi seversiniz iyi anlaşırsınız o zaman daha da mutlu olursun güzel kızım. Artık bunun bir dönüşü yok ben Ahmet amcana söz verdim evleneceksiniz."

"Bak baba sen bile belki sever ve anlaşırsınız diyorsun sen bile kesin konuşamıyorsun ama beni onunla evlendiriyorsun tamam baba bu sefer senin dediğin olsun gelsinler istesinler bakalım neler olacak." dedim
ve ağlayarak odadan çıkıp kendi odama gittim ve hazırlandım. Belki alışveriş yapsam kafam biraz dağılır diye düşündüm.

Yarım saat içinde ablamla hazırlanıp evden çıktık. İlk önce yakın bir avm'ye gittik.

"Şimdi sana güzel bir elbise alalım olur mu?"

"Olur abla"

"Beyaz veya kırmızı renk olsun sence."

"Farketmez abla."

"Yaa Zeynep yeter artık bütün gün surat mı asacaksın. Az kendine gel hem sen alışverişi severdin."

"Tamam abla. Hadi gezelim elbise alalım bak surat falan asmıyorum." dedim hafif gülümseyerek.
ve ilk mağazaya girdik gerçekten çok güzel kıyafetler vardı. Ablam kıyafetlere bakarken bende etrafa bakınıyordum.Tam çaprazımda bi adam gördüm ama çok yakışıklıydı gülüşü çok güzeldi ama yanında bi kız vardı ve onunla yiyişiyordu zaten bizim karşımıza böyle yakışıklı biri çıkmazdı. Tam ablama dönecektim ki o yakışıklının yanındaki kızın sesini duydum