friend of harry potter en de gevangene van Azakaban

het nieuwe schooljaar

De dementor draait zijn hoofd richting Harry. Het lijkt wel alsof hij iets uit Harry zuigt, al heb ik geen idee wat. Ik wil Harry helpen,maar ik struikel over professor Lupos. Hij schrikt wakker en pakt zijn toverstok. Er verschijnt een witte straal die de dementor weg jaagt. Harry is intussen flauwgevallen. 'Harry? Harry! Wordt wakker!' Roep ik bezorgd en schudt hem door elkaar. Langzaam opent hij zijn ogen en kijkt verbaad om zich heen. Professor Lupos breekt een stuk chocolade af en geeft het aan ons. 'Hier, dit helpt.' Harry hijst zich overeind en pakt het stuk chocola aan. 'Wat-wat was dat?' 'Dat was-' 'een Dementor' Maak ik de zin van professor Lupos af. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Weet je wat een dementor is?' 'Ja, ze bewaken de gevangenis van Azakaban. Meer weet ik alleen niet over ze.' 'Klopt, ze bewaken Azakaban. Het zijn vreselijke wezens. Ze zuigen de gelukkige momenten uit je en als ze je een kus geven dan wordt je ziel uit je lichaam gehaald.' Een rilling loopt over mijn rug. 'Deze was waarschijnlijk aan het zoeken naar Sirius Zwarts in de trein. Als jullie me even excuseren, dan ga ik even met de conducteur praten.' Hij opent de coupé deur en loopt weg. Als hij uit het zicht is zegt Harry: 'hoorde jullie ook die gil?' Ik kijk hem vragend aan. 'Hoe bedoel je? Ik hoorde niks.' 'Een vrouw, ik hoorde een vrouw gillen.' 'Niemand was aan het gillen Harry' zegt Hermelien. 'Tja, ik hoorde ook niemand' zegt Ron. 'Maar ik had wel het gevoel alsof ik nooit meer gelukkig kon zijn.'

Een tijdje later zit ik samen met Loena aan de tafel van Ravenklauw. Perkamentus is weer bezig met zijn toespraak. 'Welkom allemaal in dit nieuwe schooljaar op Zweinstein. Eerst wil ik iets mededelen. Als eerste wil ik jullie Professor Remus Lupos voorstellen, die zo vriendelijk was om de nieuwe leraar verweer tegen de zwarte kunsten te worden. Veel geluk, professor.' Een luid applaus galmt door de zaal en professor Lupos staat verlegen op. 'Verder wil ik nog zeggen dat we helaas verlopig van professor Staartje afscheid hebben moeten nemen. Gelukkig hebben we een vervanger gevonden, niemand minder dan onze enige echte: Rubeus Hagrid.' Ik kijk verrast en blij tegelijk. Ik klap samen met Loena, Harry, Hermelien en Ron het hardst van iedereen. Hagrid staat op aan de tafel, maar door zijn groote schuift de hele tafel naar voren. Met een rood hoofd gaat hij weer zitten. 'Verder wil ik nog zeggen dat ik dit jaar in verband met de situatie een paar Dementors heb aangesteld op Zweinstein. Maar ik moet jullie waarschuwen, het zijn duistere wezens.' Perkamentus draait zijn hoofd richting mij, Harry, Hermelien en Ron. 'Het is niet in de aard van een Dementor om je vergiffenis te geven. En nu... allemaal naar bed!'

Gapend loop ik samen met Loena naar de leerlingenkamer van Ravenklauw. Onderweg is er een enorme opstopping voor het schilderij van de dikke dame. 'Wat is er aan de hand?' Vraag ik aan Harry. 'Ze probeert een glas te breken met haar stem.' Ik duw een weg door de menigte en ga vlak voor het schilderij staan. 'Mevrouw, wilt u ze alstublieft doorlaten?' Ze kijkt me geïrriteerd aan. 'Wacht nou even! Het lukt me bijna...' ik stop vlug mijn vingers in mijn oren net als de rest. Ze slaakt een oorverdovende toon. 'STOP!' Roept een stem. Verbaasd kijk ik naar een van de schilderijen. Het is mijn voorouder: Rowena Ravenklauw. Blijkbaar is ze via de andere schilderijen hier gekomen. 'Stop daar onmiddellijk mee! En laat die arme griffoendors door!' De dikke dame kijkt haar chagrijnig aan maar opent toch de deur. 'Bedankt, Rowena' zeg ik. Ze glimlacht. 'Graag gedaan, altijd fijn als ik andere kan helpen.'