friend of harry potter en de gevangene van Azakaban

verzorging van Fabeldieren

Uiteindelijk zijn we aangekomen bij het huisje van Hagrid. Als hij ons ziet verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. 'Hallo allemaal. Welkom op jullie eerste les verzorging van fabeldieren. Vandaag heb ik iets bijzonders voorbereid, volg mij maar!' Gespannen lopen we achter Hagrid aan naar de rand van het verboden bos. 'Goed we zijn er. Open jullie boeken op pagina 49.' Het boek over monsters (zo heet ons les boek) stribbelt tegen als ik het wil openen. 'En hoe maken we ze open?' Zegt Malfidus gepikeerd. 'Door over hun rug te wrijven natuurlijk!' Zachtjes streel ik over zijn rug en het boek maakt een genietend, knorrend geluidje. Ik maak de riem die om het boek zit los en gelukkig valt het boek me niet aan. Marcel komt naast me staan en wil zijn boek openen, maar is vergeten om over zijn rug te wrijven. Het boek hapt agressief naar Marcel en bijt in zijn kleren. Geschrokken laat ik mijn tas vallen en probeer Marcel te helpen. 'Laat hem los, Marcel!' Roep ik bezorgd. Hij gooit het boek op de grond en snel hou ik de mond van het boek dicht. Marcel pakt de riem en doet die weer om het boek heen. 'Phoe, bedankt Sara. Mag ik met jou meekijken? Anders ben ik bang dat hij me weer bijt.' 'Tuurlijk Marcel.' Ik loop terug naar de rest. Plots zie ik dat Malfidus en Harry boos tegenover elkaar staan. 'Wat is hier aan de hand?' Plots kijkt Malfidus angstig naar iets achter Harry. 'Dementors! Dementors!' Geschrokken draaien we ons om, maar er is helemaal niets te zien. Alle zwadderaars lachen en doen net alsof ze Dementors zijn. Ik werp ze een boze blik en kijk naar Hagrid, die de aandacht probeert te trekken. Uiteindelijk is iedereen stil. 'Tadaa!' Ik kijk een beetje geschokt naar het beest dat achter Hagrid staat. Het is een combinatie van een paard en een adelaar. 'Is het geen schoonheid,' zegt Hagrid bewonderend. 'Zeg hallo tegen Scheurbek!' 'Hagrid, wat is dat?' Vraagt Ron vol walging. 'Dat Ron, is een Hippogrief. Het eerste wat je van ze moet weten, is dat ze heel trots zijn, dus maak ze vooral niet kwaad en beledig ze niet, want dat zou wel eens het laatste zijn wat je ooit zou doen. Zo, wie wil er even hallo komen zeggen?' Ik ben samen met Harry zo geïnteresseerd naar Scheurbek aan het kijken dat ik niet doorheb dat iedereen een aantal stappen naar achteren doet. 'Goed zo Harry en Sara! Erg dapper!' Harry en ik kijken elkaar angstig aan. Waarom zijn wij het toch altijd? Langzaam lopen we op Scheurbek af. Harry loopt alleen iets te snel, waardoor Scheurbek naar onze handen hapt als we ze naar hem uit strekken. 'Rustig aan, Harry. En Sara, niet te ver je hand uit strekken.' Vlug trek ik mijn hand een beetje terug en Harry loopt een stuk langzamer. 'Goed zo, het gaat goed.' Plots draait Scheurbek zijn kop in mijn richting en loopt recht op me af. 'Eeh... Hagrid?!' Zeg ik een beetje angstig. 'Blijf staan, Sara! Laat hem naar jou toe komen.' Scheurbek bestudeerd me eerst en legt dan zijn kop in mijn hand. Een beetje verbaasd streel ik hem. 'Wel alle! Dat is nog nooit gebeurd! Goed gedaan, Sara!' Iedereen begint te klappen, zelfs Korzel en Kwast, die meteen een vuile blik van Malfidus krijgen. Nu draait Scheurbek zijn hoofd in de richting van Harry en loopt nieuwschierig op hem af. Harry loopt geschrokken naar achter en stapt op een takje die luid begint te kraken. Iedereen hapt geschrokken naar adem. 'Niet bewegen, Harry!' Fluistert Hagrid indringend. Scheurbek loop langzaam op Harry af en accepteerd uiteindelijk de hand van Harry die hem zachtjes aait. 'Goed gedaan allebei. Nu kunnen jullie op hem rijden.' 'Wat! Rijden?' Roepen we allebei. Hagrid tilt mij en Harry op en zet ons op de rug van Scheurbek. 'O ja, niet aan zijn veren trekken want daar houdt hij niet zo van.' 'Wacht even Hagrid, is het wel vei-' Voordat ik mijn zin kan afmaken is Scheurbek al opgestegen. Angstig klamp ik me vast aan Harry. Ik durf bijna niet te kijken. Na een tijdje vliegt Scheurbek steeds rustiger. 'Wow! Het is hier echt super mooi!' Roept Harry blij. 'Ik heb geen idee, Harry. Ik heb namelijk mijn ogen dicht.' 'Dan moet je ze echt open doen, het is hier prachtig!' Langzaam open ik een van mijn ogen. Wow! Harry heeft gelijk! Het is hier echt prachtig. We vliegen boven een groot meer en in de verte ligt Zweinstein. Doordat de zon bijna ondergaat geeft het een warme sfeer. 'Zoiets moois heb ik nog nooit gezien!' Roep ik blij en geniet van het uitzicht. In de verte klinkt een schel gefluit en Scheurbek keert weer terug. Als we weer geland zijn worden we juichend ontvangen door alle leerlingen. Hagrid helpt ons van Scheurbek af. 'En? Zijn mijn lessen een beetje leuk?' Vraagt Hagrid aan mij en Harry. 'Ze zijn geweldig... professor.' Hagrid glimlacht trots. Plots komt Malfidus naar voren en kijkt Scheurbek uitdagend aan. 'Phoe, zo gevaarlijk ben je niet hè! Jij mislukte vliegende soepkip!' 'Nee Malfidus! Niet doen!' Scheurbek slaakt een woedende schreeuw en haalt met zijn poot naar hem uit. Malfidus valt met een pijnlijk gezicht op de grond. Ik probeer samen met Hagrid Scheurbek te kalmeren. Hagrid weet duidelijk niet wat hij moet doen met Malfidus. 'Hagrid! Hij moet naar de ziekenzaal!' Roept Hermelien. 'Eeeh, o ja. Oké.' Hij tilt Malfidus op en roept nog snel naar iedereen: 'de les voor vandaag is afgelopen, iedereen terug naar hun leerlingenkamers!'