He's Azi Montefalco: Prologue

2.1K 9 2
                                    

He's Azi Montefalco

Prologue

After three hours of waiting, I yelled at my oh-so-loving boyfriend by the moment I had sight of his presence and stood up. "Aba! Nagpakita ka pa!" My throat was dry. Gusto ko ng umiyak. But no, I can't let him get the satisfaction of me crashing because of him. I can't show him that I could be that weak.

"Babe, I'm really sorry. Inabot ako ng heavy traffic sa EDSA, I'm sorry," was his response. I remained silent. I should've known beforehand, he will always be like this, he will always be late when it comes to me. "Date na tayo." He held my hand as if I wasn't mad at him or he just did that to keep us away from the people's eyes.

Ang sakit isipin. Ang sakit isipin na ako yung babae, ako yung laging nage-exert ng effort para sa aming dalawa. I may be stubborn pero mahal ko siya. I could do anything for him. He always hold me as if I'm so precious but he's not even putting an effort to make me hold on tight.

I'm losing interest on him. The magic was fading. I love him but I can't let the same scenario as this happen every time we try to be alone together. Mahal ko siya pero hindi ko kaya ang ganitong set-up.

"Newell..." I called. I need to end this before it messes up pretty bad sooner or later. I can't and shouldn't tolerate this. And besides, pinag-isipan ko naman na ito dati pa. Because every time we plan for a meet-up, lagi siyang late. Ako ang laging naghihintay. And him? He always show up late. He always say he's so sorry for making me wait, pero paulit-ulit niya pa ring ginagawa.

Napayuko ako. Mahal ko siya, but this is not healthy for us. I can't always tolerate him. Kasi sa aming dalawa, ako lang ata ang nasasaktan. Mahal ko siya, pero kailangan kong gawin ito. Kasi kapag nagpatuloy pa, mas masasaktan lang ako ng sobra.

"Yes, babe?" I heard him say. Naramdaman ko na lang na hawak niya na ang pisngi ko at itiningala ang ulo ko. Tinitigan ko siya. "May problema ba, Rin?"

"Hindi ko na kaya, Newell." I plainly said.

His face messed up in wonder, "Bakit, babe? Masakit ba ulo mo? Tiyan mo?"

Kinalma ko ang sarili ko. "Hindi, Newell." I looked at him intently. Binitawan ko ang kamay niya at pinalis ang kamay niya sa mukha ko. "Masakit na masyado sa puso. I can't always be the one who's waiting. Maawa ka naman sa akin."

Bigla siyang namutla, "A-are you breaking up with me?"

I bit my lip. "Oo. Mahal kita, Newell. Mas sobra pa sa sobra. Pero hindi na nakakatuwa yung ganitong set-up natin." I sighed.

His face was so pale, sumimangot siya. "Babe, wag naman ganito." He pleaded.

"Hindi ko naman gustong gawin 'to kasi mahal kita, pero kailangan, Newell. Hindi pwedeng ako lang lagi yung nage-effort para sa atin." Gusto kong umiyak sa harap niya pero walang tumulo. Gusto ko siyang sampalin dahil ako lagi ang naghihintay at napapagod. "Nakakapagod maghintay, Newell. You don't know how hard it is. Hindi ka ba nahihiya na ako pa na babae ang naghihintay sayo na lalaki?"

"Babe, sorry na. Marami lang talaga akong ginagawa these past few days at naabutan ako ng traffic kanina."

"Wala ka na bang ibang excuse na sasabihin?" I said in bitterness, almost laughing. "At anong maraming ginagawa? My cousin saw you at a club three days ago, how would you explain that? At kung traffic man kanina, you could've anticipated that and changed your route going here."

"Babe..."

"I'm already fed up with your excuses, Newell. Hindi ka ba nagsasawang magdahilan? Kasi ako? To be honest, sawang sawa na akong magpakatanga at magpakabulag sayo. Hindi ka man lang naaawa na ako lagi yung gumagawa ng paraan para hindi tayo umabot sa ganito, but every time I do it, mas binibigyan mo ako ng rason para iwan ka."

He's Azi MontefalcoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon