AŞKLAR HAYALLERLE BAŞLAR

ŞÖMİNE

Şimdi ne yapıcaktım ben?Arkama dönüp Melihe baktığımda beni seyrettiğini farkettim.Melihe anlatıp anlatmama arasında bir süre düşünüp anlatmaya karar verdim.Arabaya doğru ilerleyip kapısını açtım.İçeri girip derin bir soluk alıp anlatmaya başladım.

"Melih anneannem evde değil.Ve kalacak yerim yok.Ne yapacağımıda bilmiyorum"

"Bende kal" verdiği cevapla gözlerimin yuvalarından çıkıcak gibi büyümesi bir oldu.

"Ne!?"

"Duyduğun gibi bende kal"

"Asla gelemem ve bu fikrimi değiştiremezsin."

"Pizza ısmarlarım" vovv düşündürücü.Piç smile atıp cevap verdim.

"Hadi gidelim" ne!tabiki de kalmıyıcam pizza yı yiyip gidicem.

Güldü ve arabayı çalıştırdı.Lüks bir evin önüne gelince de arabayı durdurdu.
Bu kadar yakınsa neden arabayla geldikki?Mal.Jojuk arabayı bırakıpmı gelsin?Hee doğru.

Arabadan indiğimizde evi incelemeye başladım.Evin büyük bir bahçesi vardı.Bahçede kocaman bir havuz,havuzun etrafında da ağaçlar vardı.Bir ağaçtada salıncak vardı.Bidakika Melih salıncağı ne yapsın ki?Y-yoksa ailesidemi buradaydı!
Hemen Melihe sormam lazım.

"Melih ailendemi burda kalıyor?"

"Hayır.Yalnız kalıyorum" içimden bir 'oh'çekip rahatladım.Melihin sorusuna kadar evi incelemeye devam ettim.

"Eve girmiyicekmiyiz?"

"A.Tabi hadi girelim"girelimde ben pizzayı yiyip çıkayım.

Eve girdiğimizdede yine incelemeye başladım.Evin içi çoğunlukla ahşap tandı.Ve mobilyalarda sadeliğini göz önüne seriyordu.

" Geç otur şöyle"Diyip koltukları işaret etti.Bende koltuklara doğru ilerleyip oturdum.

"Hani pizza.Varda benmi göremiyorum?Yoksa şimdiden söylede gidiyim."

"Aslında varmı yokmu bende bilmiyorum.Mutfağa gidip bakıcam.Sende burda beni bekle"

"Ay söylediğin için sağol.Zaten sen burda bekle demesen ben Mahmut tuncerle halay çekip ormana gidicektim.Daha sonrada ord-"

"Tamam.Ne yapıyorsan yap"Diyip mutfağa gitti.Mutfaktan gelen birkaç sesin ardından tekrar konuştu.

" Pizza yok ama sarma var yermisin?"

"Tabiki!"

"Ozaman gelde bana yardım et."

"Niyeymiş o?Hem ben misafirim aaaa ayıp oluyo ama bak.Cık cık..."

"Ozaman sarmayıda unut.Misafirler çünkü yemeye kendi karar veremez.Konulanı yer"

Ayağa kalkıp ağır adımlarla mutfağa ilerledim.

"Baştan desene sen şunu.Hem ben sana şaka yapmıştım zaten" Diyip mutfağa girdim.
Tabakları çıkarırken tekrar konuştu.Sanki konuşmadığı zaman varda!

"Dondurma şakası gibimi?Ama merak etme unutmasam öcümü alırdım senden" konuyu değiştirmek için bu sefer ben ona soru sordum.

"Hani sarmalar nerde Melih?"Dondurma kabını işaret edip" şurda"dedi.Yavaş yavaş zafere ulaşmanın edasıyla dondurma kabını yavaşça açtım.Açmamla hayal kırıklığına uğradım.Dondurma kabında sarma yerine dondurma vardı!Tıpkı küçüklüğümde yaşadıklarım gibi!-bu acıyı kesinlikle çoğu kişi tatmıştır-

Melih birden kahkaha atmaya başlayınca şaşkınlığım iyice artmıştı.Melih artık kahkaha atmayıda geçip anırmaya başlayınca konuşmaya başladım.

"Hani sarmalar bundaydı?Bidakika kesin dondurma şakası yüzünden yaptın bunu?Hani unutmasan öcünü alırdın ?"

"Demekki unutmamışım" Diyip göz kırptı.O kırptığın gözünü varya...Neyse.

Tezgaha bir kolumu yaslayıp ona döndüm.

"Şimdi ne yiyicez peki çok bilmiş,ayı,odun,ukala,Melih bey?"

"Sarma"

"Yokki sarma?"

"Hayır var.Bu kabın içindeler" Diyip elime kabı verdi.Tam açıcakken duraklayıp tek kaşımı kaldırarak tekrar ona döndüm.

"Bundan kesin çıkıcak demi?" bundan sonra tedbirli olmak lazım.

Güldü ve sadece "evet" dedi.Bende kabı hızlıca açıp içine baktığımda o güzelim sarmalarla karşılaştım.

Sarmalara bakmayı kesip ,o müthüş sarmaları sanki elimde narin bişey varmış gibi tabaklara koydum.Tabaklara çatallarıda ekleyip Melihe nerede yiyeceğimizi sordum.

"Nerede yiyicez?"

"Şöminenin önünde" diyip içecekleri de alıp mutfaktan çıktı.Bende dikkatlice sarmalarla peşine takıldım.

Şöminenin önündeki minderlere oturup yemeği hızlıca miğdeme indirmeye başladım.Kafamı yemekten kaldırınca şöminenin yanmadığını ,vede oturduğumuz ortamın soğuk olduğunu fark ettim.

"Melih şömine -" dememle duraksadım.Eğer ondan bişey istersem bana bunu bir koz olarak kullanacağını biliyordum.

"Evet?" dediğinde resmen gözleri parlıyordu.

"Şömine odunla yanar ya hani ?"

"Eee?"

"Sende Girsene o zaman içine?"