Şiir Uzakta

Aşk Fidesi

Meğer ben annemin dediği mart ayındaki yalancı güneşi görmüşüm. Seni bir ağustos gibi ısıtır sanmışım. Aşk bahçesinin en güzel meyvelerini sunmamı sağlarsın diye yalancı bahara tomurcuklar açmışım. Hani çiftçiler derler ya ışte bende o ağaçlar gibi soğuk almışım. Belki de dolu vurmuş beni. Kış geçti bahar geldi sanarken kırağı tutmuş çimlenen fidelerimi. Sadece kendime yetecek kadar besin yapmışım. Ve kimseye faydam olmamış gibi. Faydamı görmeyince sulamamış tabi beni o çiftçi kalbin. Belki de hiç meyve vermiyor diye kökünden sökmüş bahçenin içindeki o ağacı. Belki de ben yaprakların altında onların sıcağında oluşturmuşum aşk meyvelerimi de o ayazda, o doluda, o soğukta yetiştirmişim meyveleri görmemişsin o meyveleri yaprak altında diye. Sırf toprak üstünde göğe bakmıyor diye. Aslında hâlâ fide tutar yapraklarım. Sen aşk meyvelerimden istersen hayatın olan o toprağa dikersin beni. Ama unutma yavaş yavaş kuruyor dallarım. Dökülüyor yapraklarım. Ama hâlâ bir umut var içimde. Sanki bir gün geleceksin bulut gibi bakan gözlerinle ıslatacaksın beni hayata bağlayan kök kalbimi. Sonra da diyeceksin ki: "Hadi tekrar tutun hayatıma kalbinle" Bende tutunacağım sımsıkı hayatın olan toprağa. Tüm köklerimi salacak hayatının her yerinde bulunacağım. Ve meyvelerimin içindeki o çekirdekle hayatına yeni fideler vereceğim. O fideler benim yapraklarım altında senin toprağının içinde yetişecek. Sonra hayatın ve kalbin mutlulukla iç içe olacak. Her yerde arılar sevgi şarkıları söylerken kelebekler dans edecek...