Een gesloten hart || Fanfiction

03

Pov Xandrine
'Wij komen zekers.' zeg ik en loop naar voren toe. Ik zet een voer over de drempel en Jannie, Lynn en Floor lopen ook naar binnen. 'Nu blij?' zegt Jannie. Jeremy stapt zelf ook naar binnen toe en gooit de deur dicht. Te hard, want er klinkt en geluid dat niet al te fijn klinkt. Lynn loopt terug naar de deur en voelt aan de deurklink. 'Thanks Jeremy, door jou zitten we hier nu vast.'

Pov Floor :
Mijn hart gaat sneller kloppen wanneer ik Lynn hoor zeggen dat we hier vast zitten . 'Tss dat maakt je me echt niet wijs hoor' zegt Harm spottend en loopt naar Lynn toe . Heel zelfvoldaan voelt hij aan de deurklink , die niet open gaat . 'Zei het je toch' snauwt Lynn . 'Er is vast wel een achterdeur ofzo laten we die gaan zoeken' vervolg ik . 'Laten we per twee gaan zoeken' stelt Link voor . 'Ja sure' zegt Jannie . 'Gaan wij samen ?' fluister ik zacht . Jannie knikt en geeft me een hand , ik weet dat ze dit eng vind en ik ga niet ontkennen dat ik hetzelfde gevoel heb . 'Als er iets is , knijp me in mijn elleboog dan hebben we een soort geheim teken' stel ik aan Jannie voor . Jannie kinkt .

Iedereen heeft een paar kamers gekregen waar we opzoek gaan naar een deur om hier buiten te raken , liefst zo snel mogelijk . Hand in hand met Jannie sluip ik door de oude gang . 'Wij moesten hier rechts toch ?' vraag ik . Jannie knikt en knijpt zachtjes in mijn hand . Ik haal diep adem en leg mijn hand op de deurklink . Met knikkende knieën haal in de klink naar beneden en open de deur , met een piepend geluid tot gevolg . Jannie en ik lopen naar binnen en komen in een soort van eetkamer terecht . Een tafel vol stof waarvan 1 tafelpoot is afgebroken , 2 stoelen met enorm veel gaten in de bekleding , een oude luster waarvan één lampje het nog , een soort van , doet en voor de rest is de kamer leeg , nu niet echt helemaal . Rechts achterin de ruimte is er nog een deur . We lopen richting de deur en weer open ik voorzichtig de deur . Mijn ogen dwalen door de oude en best wel enge woonkamer . Een halve bank , een beschimmelt tafeltje en een schilderij van een oude man die kil voor zich uitstaart . 'Ik krijg hier echt de rillingen van' zegt Jannie met een knikje naar het schilderij . 'Ik ook' . We staan te staren naar het schilderij . 'Laten we maar gaan , hier is geen deur' zegt Jannie , nog steeds starend naar het schilderij . Ik knik . Wanneer ik me omdraai schrik ik me rot en gil het uit , ook Jannie draait zich om en begint te gillen wanneer een oud eng vrouwtje , die hier zojuist nog niet was , ons aanstaart met felgroene ogen . Met één kneepje in mijn schouder weer ik wat Jannie bedoeld en knik . Zo snel als we kunnen rennen we door de kamers . 'Boven' fluister ik door mijn hartkloppingen door . Jannie knikt en we rennen de trap op . 'Niet zo snel' hoor ik . Ik draai me om en spring bang naar achter wanneer het oude vrouwtje in de gang staat , hier boven in de gang . 'Hoe hoe hoe' stottert Jannie zegt en wijst naar de trap , waarop het vrouwtje niet liep . 'Dat is mijn geheim , och wat ben ik onbeleefd ! Laat ik me even voorstellen' zegt ze . Trillend op mijn benen knijp ik in Jannie's hand . 'Ik ben Muriëlle' zegt ze , wanneer ze dat zegt verdwijnt de enge groene kleur uit haar ogen . 'Zag je dat ?' fluister ik stil . 'Haar lelijke schoenen ?' grinnikt Jannie zegt met een knikje naar haar oude boerenklompen . 'Nee haar ogen' fluister ik . 'Oh niets gezien' zegt Jannie .

Pov Lynn :
Met Xandrine loop ik nu al even hier rond te zoeken naar een uitgang . 'Ik kan die Jeremy wel wurgen met z'n stoere 'ik-sla-de-deur-veel-te-hard-dicht'gedrag ' zegt Xandrine . 'Ach ja dit heeft hij ook niet gewild' vervolg ik . Net wanneer Xandrine wat wil zeggen hoor ik een luide gil van enkele kamers hier verder . 'Wat was dat ?' vraag ik bang en kruip wat dichter tegen Xandrine aan . 'I dont know' zeg ze bang . Dan horen we voetstappen de trap op lopen . 'Zullen we gaan kijken ?' vraag ik . Xandrine knikt en samen lopen we naar boven waar we Jannie en Floor zien staan en een oude vrouw . 'Wie wie bent u ?' stamel ik bang . 'Ik ben Muriëlle' zegt de vrouw vriendelijk . 'W w w?' stottert Xandrine . 'Beter roepen jullie de jongens ook even , moet ik maar 1 keer het verhaal doen' zucht ze .

We zitten allemaal op een soort woonkamer op de bovenste verdieping . 'Klaar voor ?' vraagt Muriëlle . We knikken . 'Ik en Wilbert , voor Floor en Jannie beter bekent als de enge man uit het schilderij , waren gelukkig getrouwd . Tot dat hij niet meer blij was met wat hij had , hij zeurde over geld , onze kinderen en nog meer . Op een dag werd hij helemaal gek en heeft hij in een vlaag van woede onze kinderen vermoord' zegt Muriëlle . Tranen staan in haar ogen maar ze vervolgd haar verhaal. 'Mijn man was familie van een tovenaar , nu gaan jullie denken : HAHHA laat me niet lachen , maar het is echt . Toen ik uit het huis wou vluchten heeft hij alle deuren gesloten met een speciale spreuk . Alleen de dapperste tieners gingen hier ooit binnen geraken en mij bevrijden , alleen zal hij er alles aan doen om jullie tegen te houden . Het eerste heeft hij al gedaan , dat is de deuren sluiten .' vervolgt Muriëlle . Het verhaal geeft me een beetje de kriebels . 'En euhm' zegt Jeremy die duidelijk een vraag wilt stellen . Zijn vraag word onderbroken door een luide klap die van de gang komt . Snel staan we allemaal recht en gaan naar de gang om kijken wat het was . 'Ik zie niets' zegt Harm . 'Ik ook niet' . 'Muriëlle weet jij wat dat was ?' vraag ik en draai me om , maar zie Muriëlle niet . 'Waar is Muriëlle ?' vraagt Floor . 'En en w w waar is Joost ?' stottert Link bang .

Wow wow whats happend to Muriëlle en Joost ?!? Is dit de geest van die gekke Wilbert ? Eindelijk nieuw deel 😇 Blame dat ene kut ding dat school heet 🙄 Nu ja meer heb ik niet te zeggen dus ja doei 😂 - Floor 💕

1057 woorden