Een gesloten hart || Fanfiction

04

Pov Lynn
Het eerste heeft hij al gedaan , dat is de deuren sluiten .' vervolgt Muriëlle . Het verhaal geeft me een beetje de kriebels . 'En euhm' zegt Jeremy die duidelijk een vraag wilt stellen . Zijn vraag word onderbroken door een luide klap die van de gang komt . Snel staan we allemaal recht en gaan naar de gang om kijken wat het was . 'Ik zie niets' zegt Harm . 'Ik ook niet' . 'Muriëlle weet jij wat dat was ?' vraag ik en draai me om , maar zie Muriëlle niet . 'Waar is Muriëlle ?' vraagt Floor . 'En en w w waar is Joost ?' stottert Link bang .

POV Jannie
'En en w w waar is Joost?' zegt Link. Iedereen draait zich om en kijkt om zich heen. 'Joost?' roept Jeremy. Een echo galmt door de ruimte, maar er komt geen antwoord terug. 'Joost, dit is niet leuk!' roept Link angstig. 'Zou dit hetgene zijn waar Muriëlle het over had?' zegt Xandrine zachtjes. Lynn, die naast Xandrine staat, haalt haal schouders op. 'Ik denk het.' zeg ik.

'Wat denk je?' vraagt Jeremy die opeens naast me staat. Ik draai me om en sla mijn handen over elkaar. 'Ik denk dat jij in het vervolg niet weer zo hard die deur moet dichtslaan.' zeg ik kalm. 'Ja, jezus, nu is het weer mijn schuld.' zegt Jeremy pissig. Nu komt ook Lynn zich er mee bemoeien. 'Het was vanaf het begin al jouw schuld sukkel, van jou moesten we hier naar binnen toe en toen sloeg je de deur achter je dicht.' zegt Lynn. 'Ik kon toch niet weten dat die deur dicht zou gaan?' schreeuwt Jeremy bijna. 'Ze hebben wel gelijk.' zegt Harm. 'Thanks man, dat je het met me eens bent.' zegt Jeremy sarcastisch. Ik werp een triomfantelijke blik naar Jeremy toe. 'Als je niet ophoudt haal ik die grijns van je gezicht.' zegt Jeremy boos. Ik schiet in de lach. 'Moet ik nou serieus bang zijn voor jou?' zeg ik lachend.

'Je weet waar ik tot in stand ben.' zegt hij. 'Maar ik weet ook dingen over jou die niemand weet, hè Jeremy.' sis ik. Jeremy's gezicht betrekt en hij draait zich weer om. 'Laten we maar verder gaan zoeken.' zegt hij tegen Harm. 'Ik ga hier niet alleen door dit huis lopen hoor!' zegt Link. Jeremy zucht. 'Kom dan maar met ons mee.' zegt hij geïrriteerd en met z'n drieën lopen ze weer weg.

POV Joost (kleine throwback)
'Jongens, kom allemaal eens hier!' hoor ik iemand van boven schreeuwen, ik geloof dat het Floor is. Link en ik lopen samen de trap op. 'Waar?' zeg ik. 'Hier.' zegt Floor. Ik draai me om en zie dat Floor in de deuropening van een kamer staat. 'Schrik niet.' zegt ze zachtjes als we de kamer binnenlopen. Ik ga op een stoel zitten die nog vrij is. Ik knipper met mijn ogen en opeens staat er een klein vrouwtje in het midden van de kamer.

'W, wat is dat?' zeg ik verschrikt. Het vrouwtje draait zich om en 'loopt', op haar manier, naar me toe. 'Ik ben Muriëlle.' zegt ze met haar krakerige stem. Ze loopt weer terug en kijkt om zich heen. 'Is iedereen er?' vraagt ze. Jannie knikt en Muriëlle begint met praten. Ze vertelt een verhaal over het huis, maar mijn aandacht valt op een schilderij dat in de kamer hangt, en zo krijg ik de helft van het verhaal niet mee. Opeens gaat het allemaal heel snel. De man is het schilderij beweegt zijn ogen en we kijken elkaar recht in de ogen aan. Daarna wordt het zwart voor mijn ogen.

POV Floor
De jongens lopen met z'n drieën weg en verbaasd kijk ik ze achterna. 'Wat was dat nou?' vraag ik verbaasd aan Jannie. 'Hij moet niet zo ongelooflijk stoer doen, want ik weet wel beter.' zegt Jannie geïrriteerd. 'Hoezo weet jij dingen over Jeremy?' vraagt Lynn verbaasd. Jannie zucht en ploft weer neer op de bank. Grote stofwolken vliegen omhoog en Jannie begint te hoesten. 'Dat was misschien niet zo'n goed idee.' zegt ze grinnikend. 'Vertel nou.' zeg ik.

'Nouja, Jeremy en ik zaten ook bij elkaar in de klas op de basisschool en je kan wel zeggen dat wij tweetjes best goeie vrienden waren.' zegt Jannie. 'Hmm.' mompel ik en neem op plaats op de bank. 'En ja, toen we naar de middelbare school gingen liep het allemaal anders dan gepland. We kwamen beide in een andere klas en toen werd ons contact minder. Toen leerde ik jullie kennen en dat vond hij niet zo leuk. Beter gezegd helemaal niet leuk.' vervolgt Jannie. 'En hij had in het midden van het jaar gevraagd of hij kon switchen van klas, omdat ik er in zat, en toen kwam hij dus bij ons. En ik zat vaak bij jullie en Jeremy kon dat niet echt waarderen.' 'Dat had ik niet verwacht.' zeg ik. 'Er is nog meer,' zegt Jannie. 'Hij voelde zich daar dus echt rot door en heeft mij ook te vaak appjes gestuurd of mij gebelt dat ik niet met jullie om mocht gaan. Hij heeft zelfs een keer een jongen een blauw oog bezorgd omdat hij met mij stond te praten en Jeremy gewoon jaloers was. Dikke vrienden kun je ons niet meer noemen nee.' zegt Jannie.

'Waarom heb je dat nooit aan ons verteld joh?' zeg ik. Jannie haalt haar schouders op. 'Leek me niet heel belangerijk ofzo.' zegt ze. 'Maar dat was 3 jaar geleden, dus ja.' Ik sla mijn armen om Jannie heen en geef haar een knuffel. 'Als hij je nog weer iets aandoet, kom je bij mij oké? zeg ik. Jannie knikt. 'Komt goed.' zegt ze lachend. 'Zullen we maar weer verder gaan kijken? Ik denk dat we het engste nu wel gehad hebben.' zegt Lynn. Ik sta op. 'Laten we dat maar weer gaan doen.'

Een nieuw deel joepi erg fijn o/ Ik (Jannie) kan niet beloven dat er volgende week delen online zullen komen want ik zit volgende week in Engeland dus ja, just so you know. De groetjes, Jannie

1008 woorden