I love him, crazy isn't it?

Hoofdstuk 1

"Allison!" Ik draai me om, met een verwarde uitdrukking op mijn gezicht.

Maar het moment dat ik hem zie, vliegen mijn ogen wijd open.

Mijn mond zakt een stukje open waar na er een schel, zacht geluid uit volgt.

Nog steeds hangt mijn mond vol verbazing open.

Ik kan het niet geloven.

"Brandon?" Ik schud mijn hoofd, om zeker te weten dat dit niet één van mijn vele dromen over hem is.

Hij rent vanaf de overkant van de straat recht op me af, terwijl hij de toeterende auto's en scheldende mensen negeert.

Ik lach door mijn opkomende tranen heen. Hij is niks veranderd.

Ik heb hem dan wel maar een paar maanden niet gezien, maar dat doet er niet toe.

Volgens mij waren het er sinds toen nu bijna 30  weken.

Ongeveer 6 of 7 maanden dus. Ik ben nooit goed geweest in wiskunde, maar volgens mij klopt het wel. Zoveel weken waarbij ik aan niks anders heb kunnen denken dan aan Brandon.

Hij pakt mijn handen, en kijkt me lang aan in mijn ogen. "Ik heb je gemist,"

Zijn lippen komen dichterbij en.....

BIEP BIEP BIEP BIEP BIEP

Chagrijnig word ik wakker en mishandel mijn wekker dan ook op een terechte manier.

Weer een dag vol werken en naar mensen glimlachen die ik niet mag. Jippie.

"Hé schat, laat je hem wel heel?"

Ik lach. "Ja, ja. Geen zorgen. En anders hebben we tenminste een goed excuus om langer te blijven liggen." grinnik ik vermoeid.

Keith zijn hoofd dat verstopt lag in het kussen komt tevoorschijn. "Goeiemorgen," glimlacht hij terwijl hij een kus plaatst op het puntje van mijn neus. Ik glimlach. "Opstaan, trol. Je moet je klaar maken. Je ziet er uit als een zwerver." plaag ik hem terwijl ik mijn hand door zijn warrige haar haal.

"Weer in je lieve bui, zie ik?" lacht hij. Ik geef hem een kus. "Altijd. Kom, we gaan ontbijten."

Ik rol het bed uit en loop naar de keuken om koffie te zetten en de pannenkoeken mix te pakken.

Ik mocht van mijn moeder nooit met pannenkoeken ontbijten, maar gelukkig is ze er niet dus kan ik alles eten en doen wat ik wil. Ik ben dan wel een goed paar kilo's aangekomen, maar maar dat is mijn baby maar. Mijn snoep baby. Gecreëerd uit lasagne en chocolade.

"Je bent mooi." zegt Keith terwijl hij zijn handen op mijn middel plaatst.

"Deze pannenkoeken moeten ook mooi worden." glimlach ik schijnheilig. Hij lacht. "Ik snap de hint." grinnikt hij nog na terwijl hij het pak open maakt en de instructies volgt. Ik glimlach. "Goed zo" zeg ik met een nog grotere glimlach als hiervoor.

"Wakker worden, idioten!" schreeuwt Mira door het huis.

Elke dag vraag ik me weer af of het wel een goed idee was om haar een sleutel te geven.

"Hallo! Ik zei-, oh. Haha. Hoi." zegt ze droog. "Ik heb snacks meegebracht voor de filmavond vanavond." deelt ze mee.

"Heb je ook de dipsaus?" vraagt Keith hopend. Ik trek mijn wenkbrauwen op naar Mira. Ze weet dat ze weg gestuurd word als ze de dipsaus niet heeft.

Niet door Keith, maar door mij. Ik houd van die dipsaus.

"Ja, heb ik." Keith en ik blazen onze adem op het zelfde moment uit en kijken elkaar dan aan. Ik lach, net als hij.

"Ik heb een vriendje nodig." zegt Mira, terwijl ze zich met een grote plof op de bank laat zakken.

"Klopt, dan val je ons tenminste niet steeds meer lastig." plaag ik haar. Ik plof naast haar neer op de bank, zodat Keith gedwongen in de stoel moet gaan zitten.

"Oké, welke films heb je uitgekozen?"

We zijn nu midden in The Notebook, en je ziet Keith zijn ogen bijna dichtvallen. Waarschijnlijk is het een act omdat hij moet huilen, maar te 'mannelijk' is om dat te laten zien.

"Dit is zo zielig," snikt Mira. Verbaasd kijk ik haar kant op. Mira die deze film zielig vind?

Ik dacht al even dat ik de dokter voor haar moest gaan bellen, maar gelukkig huilt ze alleen maar van het lachen.
Alles is dus oké.

"Mira mond dicht, dit is serieus." jammert Keith vanuit zijn stoel.

"Watje." schiet Mira zijn kant op terwijl ze een kussen naar zijn hoofd gooit.

"Noem me niet zo, dit is belangrijk. Wat als ze nooit meer bij elkaar komen?" Keith zit vol spanning naar de film te kijken, of hij kijkt naar de bloedmooie Rachel Mcadams, dat kan ook. Moet ik dat zien als bijna vreemdgaan? Ik bedoel, ik val ook bijna flauw als ik Alex Aiono zie of als ik naar Dylan O'Brien kijk.

"Wat doe j- Mira! Ga mijn huis uit, nu." blijkbaar heeft Mira de film uitgezet.
"Eigenlijk is dit Allison haar huis, dus ik laat mijn mooie kont lekker op de bank rusten." daagt ze hem uit.

Wetend dat dit wel even kan gaan duren, loop ik naar de keuken voor wat chipszakken. Ik heb namelijk reuze honger.

________________________

YOU CAN UNBUCKLE YOUR SEATBELTS FOR A MOMENT.
BUT NOT FOR LONG.
GONNA BE BACK REAL SOON GIRLS.
SO WATCH YOUR CUTE ASSES OR I MAY OR MAY NOT FLIP YOUR FEELINGS IN 0.3 SECONDS.

SEE YOU SOON :)