I love him, crazy isn't it?

Hoofdstuk 26

"Wat vind je van het eten?" vraagt Brandon me. Ik prut wat in de biefstuk. "Het is heel lekker." glimlach ik naar hem, een tikkeltje ongemakkelijk. Hij knikt. "Mooi." het blijft even stil.
"Ik heb een vraag." zeg ik hem. Hij kijkt me aan. "Ik vraag dit eigenlijk nooit op een eerste date, maar we kennen elkaar al heel lang dus ik dacht, hé laat ik eens spontaan zijn." ik ratel van nerveusheid. "Vraag maar." lacht Brandon. Ik lach ongemakkelijk, en leg mijn bestek neer. "Wat verwacht je hier van? Ik bedoel, wat wil je dat dit word?" vraag ik hem, een beetje onzeker.
Brandon lacht. "Je weet hoe ik over je denk, maar ik verwacht niets van je. Je hebt tijd nodig, dat begrijp ik." hij prut nu ook in zijn eten, en kijkt me aan. Ik knik, maar schud dan mijn hoofd. "Nee, ik weet niet hoe je over me denkt." lach ik. Brandon hoest, waardoor hij bijna in zijn voedsel stikt. "Je weet niet- ik heb je verteld dat ik van je hield." ik neem een hap van de sperziebonen op mijn bord. "Dat was onduidelijk. Mijn moeder verteld me ook dat ze van me houdt. Je wilde er voor me zijn, het was en is onduidelijk." ik begrijp ineens waarom ik alle gesprekken altijd licht wil houden. Dit gesprek heeft zoveel druk. Het maakt me nerveus, en het laat mijn handen en benen trillen.

Natuurlijk weet ik wel ongeveer hoe Brandon over me denkt, maar ik wil het uit zijn mond horen. Tot die tijd speel ik maar dom. Ik wil geen tweede keus zijn, en als hij blijkbaar toch alleen zoekt naar een goede vriendschap moet ik voorbereid zijn, voordat ik de verkeerde ideeën binnen krijg.

"Hoe denk je dat ik over je denkt?" Brandon kijkt me met een grijns aan. "Maak hier geen spelletje van, ik ben serieus. Ik wil het weten." weer leg ik mijn vork naast het bord neer.
"Moet ik het echt zeggen?" hij grijnst nog steeds. Ik knik erg overduidelijk. "Ik vind jou heel leuk." zegt hij op een kinderachtige manier. "En als het je niet weg zal jagen," Brandon heeft een serieuze toon aangenomen. "Dan is het naar mijn mening dat onze kinderen Alexis en Dean zullen gaan heten." ik kan het niet helpen om te glimlachen. De vlinders in mijn buik vliegen rondjes en rondjes en ik zou zelf willen dansen.

Niet dat ik ergens binnenkort een relatie met hem zou kunnen nemen. Nee, zeker niet. Ik ben net uit een relatie met Keith, die niet goed afliep. En ook al ben ik niet blij met Keith op dit moment, het woord walging komt ook wel eens in mijn gedachten op bij zijn naam, ik zou hem niet op die manier verraden. Hij was juist bang dat ik achter zijn rug om iets met Brandon had, en dan neem ik ook nog eens met hem als hij er toch niet is om het te zien. Dat zou ik niet kunnen doen, en ik weet niet wanneer ik dat wel zou kunnen. Het is nu nog zo vers.

"Ik moet naar het toilet." ik glimlach naar hem, en leg mijn hand voor kort op die van hem terwijl ik op sta. Ik zei dan wel niks terug, maar hij weet dat ik meer dan vrienden wil zijn. Ooit.

Eenmaal in de toiletten bekijk ik mezelf in de spiegel. Ik zucht en zoek in mijn tas naar mijn lipgloss, die erg vervaagd is op dit moment. Het was dan ook geen slim idee om lipgloss te dragen naar een diner.

Elke keer als ik mijn tas open zie ik weer de brief van Keith, het breekt mijn hart. Het maakt me verdrietig. Maar ik kan het niet thuis laten liggen en ik kan het ook niet weggooien.
Thuis zou Mira het vinden, en ik wil de brief houden. Ik ben van plan om ooit op bezoek te gaan bij hem, alleen nu nog niet.

Ik tover een glimlach op mijn gezicht en loop terug naar het tafeltje.

________________________________

Twee keer geschreven en geüpload in 1 dag, het kan niet gekker worden.