Deniz Tutkunu

3. Bölüm

Lanet olsun telefon kesildi onu tekrar aradim " memethan belenur nerdeymiş?" memethan üzgün bir ses tonuyla "Linda belenur istanbulda bir deniz kıyısında ölü vaziyette bulunmuş " der demez telefon elimden kaydı ve düştü. İnanamadım nasıl olur belenur ölemez. Göz yaşlarıma hakim olamadım. Basimi ellerimin arasina aldim ve Hıçkıra hıçkıra ağladım. Annem geldi yanima "Linda ne oldu niye agliyorsun" dedi ben hiçbirşey soylemeyip ağlamaya devam ettim. "Linda sana söylüyorum " dedi bende kekeleyerek ve ağlamakli bir ses tonuyla " o on on onun ha hay hayalleri varrrdi " diyerek annemdi sarildim. Annem "kızım kimin hayalleri varmış ?" dedi. Ben ağlama mi dahada fazlalaştırarak "belenur anne belenur " dedim. Annem elini ağzına getirdi. Ve hemen bana sarıldı. "Anne o benim kardeşim gibiydi " dedim annem de göz yaşlarına hakim olamadı oda ağlamaya başladı anneme " anne ben ankaraya gideceğim babama soylersin " dedim. Üzerimdekileri cikarip siyah birşeyler giydim. Cuzdanimda hic lara yokmuş "anne bana para hazirla" diye bağardım çantamı aldım annemin getirdiği paraları alip hizli bir şekilde aşağıya indim. Lanet olsun havaalanına hangi otobüs gidiyor bilmiyorum hemen yoldan geçen birisine "bakar misiniz ben havaalanına gidecegim ama hangi arabaya binecegimi bilmiyorum siz biliyor musunuz?" dedim. "Biraz sonra şu ilerdeki durağa gelen otobüs oraya gidecektir muhtemelen siz burada bekleyin yaklaşık 10 dakikaya gelir " dedi. Teşekkür ederek yanından ayrıldım. Durağa geldim biraz bekledim. Otobüs geldi. Otobüse bindim vr havaalanına doğru yola çıktım. Yaklaşık 30-35 dakika içerisinde hava alanına geldim. Ve hemen gişeden ankaraya giden uçaktan 1 bilet aldım. Ve uçağın kalkmasini bekledim. kafeterya gibi bir yere oturduğumda başım dönmeye başladı. Yere düşüyordum kafeteryada çalışan bir görevli tuttu beni ve sonra 1 bardak su getirdi "hanımefendi iyi misiniz? " diye sordu başımı bir aşağı bir yukarı sallayarak evet onayini verdim. Bir anons sesi geldi "32 sefer sayili ucagimiz 3 dakika sonra kalkacaktır lütfen yolcular yerini alsın" dedi hemen bilegime baktım bu benim binecegim uçaktı ayağa kalkmaya calistim fakat tekrar başım döndü kafeteryadaki çalışan " yardım etmeni ister misiniz ?" dedi buna hayır diyemezdim. "Zahmet olmazsa 32 sefer sayili uçağa yetişmem gerekicek"dedim genç koluma girerek beni götürdü. Teşekkür ettim. Uçak kalktı bir anda gözüm kapanmış actigimda ankara havaalanindaydim. İndim ve mehmet hani aradim. "Mehmet han ben ankaradayim siz neredesiniz?" dedim "belenurlardayiz gel bekliyoruz "dedi hemen bir otobüse atladimve belenurlara geldim. İlk isim merte sarılmak oldu. Çok kotu gözüküyordu onu öyle görünce içim parçalandı ve göz yaşlarıma hakim olamadım. Birlikte ağlamaya başladık mert "linda bana belenurun yaşıyor olduğunu bana doğum günü sürprizi yaptiginizi soyle " dedi doğru bugün mertin doğum günü ve belenur bugün öldü. İste bu da çok acı. Merte sımsıkı sarıldım. "Mert bunu sana söyleyebilmek için nelerimi feda etmezdim ki"dedim.
Mediha teyze neredeydi ? Onun o halini düşünemiyordum. Hemen yanina gittim. Beni görür görmez sarıldı "linda kızımı getir bana onu getir n'olur yalvarıyorum sana" dedi. İçim öyle bir acıdı ki. Birden bayıldı kucağıma çok korktum "ambulans çağarın"diye bağırdım bu ses ile güney de uyandı. Anneciğim diyerek koştu. Sonra bana "Linda abla ablamı çağır"dedi onu diyince gözümden bir damla göz yaşı akiverdi. Hakim olamadim kendime güneyi alip disariya cikardim. Ona nasil söylerim ablasının öldüğünü. Gulumser bir suratla Söze girdim "Güneycim sana birşey söyleyeceğim ama sakın ağlama olur mu?" dedim başıyla ona verdi. "Belenur ablan çok uzaklara gitti bir daha gelmeyecek yani bundan sonraki hayatında belenur ablan olmayacak" dedim. Güney üzgün bir surat ifadesiyle yere bakarak "babamın yanına mı gitti" gitti"dedi. Elimle yüzünü oksayarak "evet ablacim babanın yanina gitti"dedim. Güney yanımdan koşarak uzaklaştı. Mert yanıma geldi oturdu ve dizlerini yumruklayarak "Linda tutamadım sana verdiğim sözü yerine getiremedim bulamadım onu "dedi. "Sakin ol mert böyle yaparak onu geri getiremezsin sadece kendine zarar verirsin" dedim ve ardından ekledim " güney çok kötü oldu. Ona ablasının çok uzaklara gittiğini söyledim oda babamın yanina mi gitti dedi evet deyince de koşarak gitti yanimdan ona ablasının yokluğunu hissettirmeyelim mert olur mu ?" dedim mert başıyla onayladı.

Aradan yaklaşık 10 gün geçti. Ben istanbula döndüm.evdeydim akşam yemeginden annemin israri ile 1-2 kasik yedim ve hemen odama ciktim. Odamda duvarlar üzerime üzerime gelmeye başladı. Disariya sahile indim etraf karanlık hic kimse yok sadece tek başına bir bankta denizi izleyen bir genç vardı. Hemen yan taraftaki banka da ben oturdum. İçim o kadar doluydu ki farkında olmadan derin bir "off" cekmisim. Yan tarafta oturan genç yanıma geldi oturdu. Elini omzuma uzattı ve beni hafifçe dürttu. Ardından sesi duyuldu "bir sorun mu var güzel kız" dedi. Suratımı ona döndüm kaşlarımı çatarak "sana ne ?"dedim " belli ki önemli birşey olmuş gozlerinin alti çökmüş resmen ayrıca da morarmış" dedi hemen arka cebimde duran telefonu cikardim ve suratima baktim harbidende öyle. "Tamam sağol simdi git" inatçı bir tipe benziyordu ki şaşırmadımda zaten " anlatmadan şuradan şuraya gitmem burcum oğlaktır ve bu yüzden de çok inatciyimdir. Bence hemen söyle" "Allahım ya sen benim başıma bela mısın?" gülümseyerek "Evet " dedi. Kafamı sağ tarafa çevirerek "allahım ya" dedim. "Ee anlatmayacak mısın ?" dedi kafamı ona çevirdim ve "anlatıcam anlatıcam da dilim damağım kurudu benim içecek birşeyler olsa iyi olur anlaşılan sohbet uzun olacak" dedim. Öyle diyince kafasiyla onay vererek yanimdan gitti. 5 dakika sonra ellerinde kahveler ile geldi. Bana uzattı ve gülümseyerek "buyrun" dedi ve ekledi "a aa tanışmadık biz" dedi bende biraz ciddi biraz gülümser bir tavır ile " gerek var mı ?" diye sordum o da " hemde çok " dedi. Yüzüne karşı "ayhhh ukâla şey " dedim. " Tarık aras ben " dedi elini uzattı bende " Linda " dedim Elini uzattim ve el sıkıştık. "Memmun oldum" dedi gülümseyerek. Ben de "bende" dedim. 30 saniye kadar göz göze bakistik sessizce. Ardından Tarık Aras bu sessizliği bozarak " EE hadi anlatmayacak mısın ?"dedi "ha anlatıcam" dedim ve Gülümsedim. Oda " dinliyorum"dedi Gülümseyerek. Ben nedense anlatmak istedim oysa ki onu tanımıyordum. Başımdan geçenleri tek tek anlatırken bir ara annem aradı ve eve dönmemi söyledi. Kalkmak istedim fakat kalkamadım göz göze geldik "gidecek misin?" dedi. Bi anda azımdan "hayır"kelimesi çıktı
Beni oradan kaldırmayan şey ne olabilirdi ?