KAÇIŞ

4. BÖLÜM

Arabaya bindiğimizden beri hiç konuşmamıştık. Içimde korku vardı. Hastahaneye gidiyorduk. Normal gibi gözüksede benim için dehşet verici bir yerdi. Rüzgâr uygun bir yer bulup arabayı park etti. Içeri girince korkuyla Rüzgâr'a yaklaştım ve kolunu tuttum. "Gerçekten korkuyor musun? " dedi. " Evet hiç olmadığı kadar" dedim. Gülümsedi " Hiç bişey olmayacak korkma". "Lütfen dönelim okula gidelim Rüzgâr lütfen ". Çok abartmıyor musun? " elimden tuttu ve doktorun odasına girdik. Yatağa oturdum. Doktor geldi "Bakalım neyi varmış kolunun " diyerek sargıyı açtı. Canım çok yanıyordu. Pamuk alıp hafifçe dokundu. "AHH.. " diyince Rüzgâr hızlıca yanıma geldi ve sakin ol diyerek diğer elimi tuttu. Herşeyi unutmuştum sanki kalbim çok hızlı atıyordu. Doktorun tekrardan pamuğu dokundurmasıyla Rüzgâr'ın elini sıktım. "Sakin ol birşey yok! " dedi sıcak bir gülümsemeyle sanki beni yolun ortasında bırakıp giden o değildi. Hastaneden çıkarken "Iyi olduysan biraz dolaşalım mı? " dedi. Buna çok ihtiyacım vardı. "Hıhı... evet olur. " dedim gülümseyerek. Arabaya bindik. Sahilde durdu. Gezerek konuşmaya başladık ona olanları anlattım. Annemi nasıl kaybettiğimi falan... üzüldüğünü belirterek başını salladı. Başından beri bu kötü şeyleri yaşamasaydık ne olurdu sanki. Rüzgâr iyi biriydi. Ama onunla neden sürekli tartıştığımıza bir türlü anlam veremiyordum. Son zamanlarda moralinin sürekli bozuk olduğunu fark ettim. Yada sinirli... insanları mutsuz görmek beni üzüyordu. Etrafa her zaman neşe saçan ne olursa olsun mutlu kalmayı beceren insanları kıskanıyordum hatta. Onlar gibi neden olamıyordum ki bu konuda neden insanlar benim yüzümden üzülsün ki... Rüzgâr'la biraz daha dolaştıktan sonra beni evime bıraktı. Her şey için ona teşekkür ettim. Oysa herşeyin kendi suçu olduğunu bunun için bana borçlu olduğunu ve ne zaman istersen tekrarlaya bileceğimizi belirtti. Bu hoşuma gitmişti. Çünkü onunla zaman geçirmek bana keyif veriyordu. Onunla geçirdiğim bir kaç saatte hiç sıkılmamış aksine çok eğlenmiştim. Eve geldiğimde annemin telaş içinde bana sarıldığını hayal ettim. Sanki o evdeydi ve her an bir yerden çıkıp bana sarılacak ve" Kızım sen neredesin? Seni çok merak ettim haberde vermedin, telefonunda kapalı...! " diyecekti. Ama o artık yoktu ve böyle bir şey asla gerçekleşmeyecekti. Bunları düşünerek odama çıktım. Üstümü giydim sıcak bir banyoya ihtiyacım vardı ama kolum nedeniyle doktor 1 hafta sudan uzak tutmamı söylemişti. Çok yorgundum. Telefonumu şarja takarak yatağıma geçtim ve uyudum.
-arkadaşlar öncelikle kitabımı okuduğunuz için hepinize teşekkür ederim. Sınavlar başladı. Bu nedenle fazla bölüm yazamıyorum. Kusura bakmayın lütfen elimden geldikçe yazmaya çalışacam. SİZİ SEVİYORUM.... ❤-