Çakım elimdeydi ve 6 kazığımda ama nedense o çirkin şeye yaklaşma cesaretini bulamıyordum.Bende ölmesi umuduyla sabahı bekledim.Bekledim ve bekledim...Sonra o yeşil şeyden
daha fazla geldi .Durdular ve bana baktılar.Bende o korkuyla diğer ağaça zıpladım.Ve diğer ağaca arkama baktığımda hala ordaydılar .Beni takip ediyorlardı.10 - 15 ağaç sonra beni ektiler sanırım.Bende oturup dinlendim .Nefes nefesse kalmıştım .Gözlerimi kapatıp kendime gelmeye çalıştım ........Sonunda kendime gelmiştim kalp ve akciğerlerimin atış hızı normale döndüğünde gözümü açtım ve karşıma bak...Aaaaaaaaaaaaaa!.. Karşımdaydı ağzından dumanlar çıkıyordu ve patladı...
---------------------------------
Soluk soluğa uyandım.Kan ter içinde kalmıştım.Nİhayetinde sabah da olmuştu.Yavaşça doğrulup aşağı baktım.Birkaç büyük delik dışında hiçbirşey yoktu.Ayağa kalkmaya çalıştım.Tam aşağı inecekken o garip şey yine geldi bende hızlıca en yukarı çıktım. Neden diğer yaratıklar gibi yanmıyordu ki,bu yaratıktan nefret etmiştim.Çakımı sıkıca kavradım.Etrafta başka yaratık varmı diye etrafa baktım.Evet ortalık sakindi .Bende pozisyonumu aldım ve üzerine atladım.Kafasının arkasına çakımı sapladım.Onu yere savurdum ve kafasının üstüne bastım.Sonrada kafasına tekmeyi indirdim.Patlamadı.Sadece bana sanki 'seninle ödeşiceğiz' der gibi bir bakış attı.Ve toza dönüştü.Tozun içinde kırmızı ve kutu gibi birşey vardı.Iğğğğ.Salya ve yağla kaplıydı.Çakımın ucuyla kutuyu açtım yada kestim de diyebiliriz.Ve içinden o kutuyu doldurucak kadar fazla dinamit çıktı.Bunları savaşırken kullanabilirim diye eve koştum.Şansım yavaş yavaş iyiye dönüyordu...
