Sexual Friend.....แค่เพื่อน

Ep 17

.

.

.

ในขณะที่ผมกำลังเลือกซื้อของอยู่นั้น สายตาก็ดันมองไปเห็นร่างเล็กที่กำลังเดินเข้ามาในซุปเปอร์

ร่างเล็กที่มีสีหน้าสดใส หน้าตายิ้มแย้มที่น่ารัก กำลังเดินเข้ามา นั่นทำให้ผมต้องมาหลบอยู่อีกช่องที่เป็นมุมอับ

เพราะร่างเล็กคงไม่ได้มีสีหน้ายินดีนัก ถ้ามาเห็นเขาในตอนนี้

ในขณะที่ร่างสูงเดินตามร่างเล็กไปเรื่อยๆ ก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ เพราะร่างสูงได้มาเห็นอีกมุมนึงของร่างเล็ก

ร่างเล็กเป็นคนที่ละเอียดอ่อน กับทุกเรื่อง ร่างเล็กเคยเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีกว่านี้......ก่อนที่จะเจอกับเขา

เพราะเขา นำพาเรื่องเลวร้ายต่างๆมาให้แก่ร่างเล็ก อยู่เสมอ.....

เมื่อเห็นร่างเล็กที่ดูเหมือนเลือกของใกล้จะเสร็จแล้ว จึงรีบไปจ่ายเงินของตนก่อน

แต่ในขณะจ่ายเงินก็ไม่ได้สนใจอะไร....

หลังจากที่ร่างสูงจ่ายเงินเรีบยร้อยแล้ว ก็มานั่งร้านอาหารที่ใกล้กับซุปเปอร์ เพื่อที่ร่างเล็กออกมา เขาจะได้เห็น

.

.

.

เมื่อร่างเล็กจ่ายเงินเสร็จ ก็รีบเร่งออกจากห้างไป เนื่องจากเขาลืมรายงานไว้ที่มหาลัย ทำให้ต้องย้อนกลับไปเอา

ในขณะที่ร่างเล็กกำลังรีบ จึงไม่ได้สนใจอะไร

ขณะที่กำลังขับรถไปมหาลัยก็ต้องแปลกใจเหมือนว่ามีคนกำลังขับรถตาม จึงทำให้มองกระจกหลัง

จึงเห็นรถของร่างสูงที่กำลังขับตามมาไม่ใกล้ไม่ไกลนัก

จึงรีบขับรถ เพื่อตีห่างจากร่างสูง เพราะเขาไม่ต้องการที่จะให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกแล้ว

.

.

.

ขณะที่ผมกำลังขับตามร่างเล็กนั้น ผมก็รู้สึกถึงความเร็วของรถร่างเล็กที่เพิ่มขึ้น จนเริ่มห่าง

แสดงว่าร่างเล็กคงจะรู้ เรื่องที่ผมตาม จึงรีบขับรถหนีไปอย่างนั้น

แต่ผมก็ไม่คิดจะตามต่อไปแล้ว ในเมื่อเขาอยากจะให้เป็นแบบนี้ไป ผมก็จะให้มันเป็นแบบนี้ไปก่อน

ผมไม่ใช่คนดี คุณก็รู้ แต่ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะผมไม่อยากให้ร่างเล็กกลัวไปมากกว่านี้แล้ว

รอถึงวันที่สมควรกว่านี้ก่อน ถึงร่างเล็กจะผลักไสผมยังไง วันนั้นผมจะไม่มีทางปล่อยไปอีกแล้ว.........

ส่วนเรื่องที่ร่างเล็กย้ายไปอยู่ที่ไหนน่ะ ผมรู้ตั้งแต่แรกๆแล้ว เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะคอนโดที่ร่างเล็กซื้อไปน่ะ

เป็นคอนโดในเครือบริษัทของพ่อผมเอง เพราะพ่อผมท่านรู้ว่าผมคบกับร่างเล็ก ท่านจึงสงสัยว่าทำไมร่างเล็กถึงไปซื้อคอนโดนั่น

เพราะปกติร่างเล็กจะอยู่ที่คอนโดผม

พ่อกับแม่ผมรู้เรื่องที่ผมทำกับร่างเล็กทุกอย่าง ท่านไม่ได้ว่าผม ที่ผมชอบผู้ชาย เพราะท่านบอกเสมอว่าใครที่ทำให้ผมมีความสุขได้

ท่านก็ไม่ขอแย้ง แต่ผมก็โดนตักเตือนไปเยอะเหมือนกันกับเรื่องที่ทำไว้กับร่างเล็ก

เรื่องที่เป็นอยู่นี่ก็เหมือนกัน ผมคิดว่าท่านคงรู้แล้ว เพราะพ่อแม่ผมเหมือนจะให้คนตามผมอยู่ตลอด

เพราะท่านมักจะรู้เสมอ เมื่อเกิดอะไรขึ้น

ที่ท่านไม่พูด ก็ไม่ใช่ไม่รู้ แต่อยากให้ผมรู้ตัวเองมากกว่า

.

.

.

ผมขับรถห่างจากร่างสูงมาได้สักพักแล้ว ก็ไม่เห็นว่าจะมีรถร่างสูงตามมา ผมคงคิดไปเอง ว่าร่างสูงมาตามผมอยู่

หลังจากที่ผมเข้าไปในหมาลัยแล้ว เอาเอกสารเสร็จ ก็ตรงดิ่งกลับคอนโดทันที เพราะวันนี้เหนื่อยเป็นพิเศษเลยน่ะสิ

เหนื่อยกายก็ว่าเหนื่อยแล้ว แต่เหนื่อยใจซะมากกว่า

"อะไรจะเกิด ก็คงต้องเกิดน่ะเนอะ"

ผมก็ท่าจะบ้า คุยกับตัวเอง

เมื่อไล่ความคิดบ้าๆในหัวแล้ว ก็ถึงเวลาไปอาบน้ำแล้ว

วันนี้ก็คงเป็นอีกวัน ที่ผมจะต้องฝันถึงร่างสูงอีกแล้วสินะ