S.A.N-Aşk Üçgeni

Annem için

(Multideki şarkıyı başta açabilirsiniz)

Selinin ağzından

"1 hafta sonra"

Çocuk olsam yeniden. Bir tek düştüğüm için acısa içim ve kalbim; çok koştuğum zaman çarpsa sadece.

Büyümek isterdim ben küçükken.Çünkü b*k vardı.
Ne diye istedim bilmiyorum.

Bardağı yere atın ve sonra ondan özür diIeyin. AsIında onu kırmak istemediğinizi ve ondan tekrar su içmek istediğinizi söyIeyin. İşe yararsa, ben buradayım.Eğer işe yararsa gidip özür dileyeceğim annemden.

Yaramayacak.Tıpkı benim anneme gidip "Evlenme " desem bile evleneceği gibi.

Bilmiyorum.Belkide çocukluk yapıyorum ama ben bu şeyin düşüncesiyle bile mahvolurken evlenmelerine nasıl katlanabilirim ki... 1 haftadır eve gitmemiştim.Onlari affedemiyordum.En yakın arkadaşım Tuğçe'de kalıyorum.

Şuanda arabamın camından saçlarımı savuran rüzgara aldanmadan düşünüyorum.

Olanları...

Olanlara rağmen nasıl bu kadar dayandığımı düşünüyorum.

Ben bu kadar güçlü müyüm diye düşünüyorum.

Güçlü olsaydım Mavi Gözlü Çocuğun yanında gözyaşlarımı saklar mıydım?

Sahi o çocuk gerçekten anlamıştı beni.Ikizim...Benim diğer parçam bile beni anlamazken hiç tanımadığım biri beni anlamıştı.

Arabada "Şebnem Ferah-Istiklal Caddesi Kadar" şarkısını son ses açıp gidiyorken telefonumun sesini duymam büyük bir mucize gerçekten.

"Alo?"

"S-selin..."

"Ne var?"

"Selin nolursun senden son defa rica ediyorum.Beni dinle...
Bak babamız öldü bizim.Evet öldü. Ne kadar kabul edemesen, ne kadar kabul edemesem de öldü.Bunu artık anlamamız gerekiyor.Ne zamanı geri getirebiliriz ne de gidenleri...
O yüzden yanındakiler hâlâ seninleyken;onlara sevdiğini fısılda.Çünkü hayat geç kalmayı hiç affetmiyor.
Babamızın ölmüş olması annemiz mutlu olmamasını mı gerektirir?Bizim onun mutlu olmasını desteklemememizi mi gerektirir.Hı?
Biz Güneşin Kızlarıyız.Ne kadar artık değilim desen de öyleyiz. Bizim Güneşimiz doğmazsa eğer biz de kayboluruz.Guneşimiz üzülürse doğmaz ki bize bidaha.Aydınlatmaz ki önümüzü.Bana kızdin onun yanında kaldım diye.Eğer onun yanında kalmasaydım o şu an yanımızda olmazdı."

"Ben tek kal-"

"Bitirmedim.O da mutluluğu haketmiyor mu Selin?Biz bencil olamayız.Biz sadece kendimizi düşünemeyiz.Çünkü o hala bizi düşünüyor.Sen eve gelmeyeli 1 hafta oldu ve 1 haftadır seni soruyor bana.
Hadi gel.Lütfen.
Yarın...Yarın Halukla,annemin evleneceği adamla görüşmeye gidiyoruz.Tanışmaya.Sende gel Selin.Eğer annemizin mutlu olmasını istiyorsan gel!Engel falan olmaya da gelme.Eğer onu gerçekten üzmeyeceksen gel Selin.Cünkü o hiç bizim üzülmemizi istemedi."

Söyledikleri doğruydu.Gözlerimdeki yaşa engel olamıyordum.Telefonun arkasındaki sesten onun da ağladığı belliydi.

Annem hep bizi düşünüyordu.Ama ben babamla yaşıyorum hep.Onun hayaliyle.Başka bir adamı onun yerine koymak...Ne bileyim "İlginç"

"T-tamam gelicem."

"Sa-saol.Saol kardeşim."

Telefonu kapattım.Ağlamaya devam ediyorum.Bana "kardeşim" demesi ile beraber daha da hızlı aktı yaşlar gözümden.