"Evet gençler bu matematik dersinide de elim kolum yerinde atlattım buna da şükür" çantamı toplarken kurduğum cümle bizimkilerin gülmesine sebep olmuştu "Hayırlısıyla matematik dersini bitirip hala nefes alıyor oluşumuzu kutlamalıyız" dedi Aslı en enerjik sesiyle.
Servislerimiz okul çıkışı bir saat sonra geldiği için itiraz etmemiştik Okuldan çıktık ve her zamanki gibi Pizza yemeyi erteleyip çarşıda boş boş dolandık. Telefonumun sesi ile elimi çantama götürdüm arayan Ayla idi "Efil acele edin Hadi Servis geldi beş dakika içerisinde kalkacak" onu onaylayıp Telefonu kapattım dördümüz okula doğru yürümeye başladık servise bindiğimde Betül Hande ve ben ayrılmıştık
Bunun sebebi ise ayrı servislerde olmamızdı telefonumu alıp müzik dinlemeye başladım.
Her şey şuana kadar mükemmel gözükebilirdi ben de kendimi görsem ne kadar şanslı derdim. Beni seven arkadaşlarım ve çok sevdiğim bir okulum vardı ama benim karanlığım şimdi başlıyordu benim karanlığım evimdi. Benim karanlığım ailemdi.
Annem ve babam bundan yıllar önce benimseyemedikleri bir yuva kutmuşlardı. Evde oturamamış düzen tam üstüme düşmüş ve beni enkaz altında bırakmıştı.
Çırpınarak çıktıgım enkazın altında çocukluğumu bırakmıstım. Benim hayatımın karası ailemdi ve ben bu kara yazıyı kazıdıkca üstüme is kokusu sinmişti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çocuksu
RandomBüyüyemedim değil sadece büyümeyi istemedim... Her şey Şuana kadar mükemmel gözükebilirdi ben de kendimi görsem "ne kadar şanslı"derdim. Beni seven arkadaşlarım ve çok sevdiğim bir okulum vardı ama benim karanlığım şimdi başlıyordu benim karanlığım...
