Söylenemeyecek milyonlarca kelime vardı, evet kabul ediyorum. Fakat gitme diyebilmeli insan. Gideceğini bile bile de olsa bu fedakarlığı yapabilmeli. Yapamadık. Sonrası belliydi zaten, dünyanın en pislik duygusu. Pişmandık. Artık söylenecek bir söz yok, yanıp sönecek sigaralar vardı. Dolup dolup boşalacak küllükler. Kuruyana kadar ağlayacak bir çift göz vardı. Pişmandık. Gülünç bir başlangıcın hüzünle bitebileceğini kimse bilemezdi. Beklenmedik şeyler hep böyle olurdu zaten. Hiç olmaması gerektiği zamanlarda, ansızın çıkagelen o berbat hisler. Bilmiyorum bencillikmiydi yaptığımız yoksa sakınmakmıydı, bilmiyorum. İnsan sevdiğini sakınamazmıydı. Karşılıksız bir sevgiyle karşı karşıya kalmak güçtü. Aklı olana kolay olan, kalbi olana çok güçtü. Çok birşeyde kaybetmemiştik aslında bu ilişkiden sonra. Ama olan güzelim körpe ciğerlere oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Islak Asfalt
Cerita PendekTükenmişliğin adına edilmiş her vetfada biraz can kırıklığı ve birazda toprak kokusu. Bariz ortada olan bu acımasız insanlık, ciğerimi dağlıyor. Neydi bunlarca insan arasında bizi yalnız koyan..
