ZOR LİSE

İNTİHAR-YOĞUN BAKIM

MELİS

Arabama bindim ve nereye gittiğimi bilmeden sürmeye başladım.

Belli bir zaman sonra kendimi uçurumun dibinde buldum. Arabadan inip ilerlemeye başladım.

Kafam allak bullakti.Ne yaptigimı bilemez hale gelmiştim.

-Sakın atlama oğuz sensiz napicak

-Üzgünüm iç sesim ama bunu yapmak zorundayım...Ben insanlara zarar vermekten başka birşey yapmıyorum...

-Melis şu an yapacağın şey tüm çevreni etkileyecek sadece seni deil.Ayrica sen çevrene zarar falan vermiyorsun

-Hoşçakal hayatim...Hoşçakal iç sesim...Hoşçakal oğuzum...

OĞUZ

Eve doğru giderken telefonumun çalması ile düşüncelerimden sıyrılıp telefona baktım.

O:alo..

X:iyi günler beyefendi.

O:kimsiniz?

X:Ben **** Hastanesinden arıyorum. Melis hanimin yakını sizdiniz değil mi?

O:benim..Melis e bişey mi oldu?

X:Beyefendi Melis hanım İNTİHAR etmiş...

Hayır...Yapmaz...Melis bunu yapmaz...

X:beyefendi ordamısınız?
X:alo..ordamısınız?

O:geliyorum..

BULUT

B:alo efendim oğuz..

O:Bulut hemen **** Hastanesine gel!!!

B:Oğuz noldu?

O:bulut, melis intihar etmiş. Çabuk gell...

B:t-tamam geliyorum...

Telefonu kapattım.... Benim yüzümden oldu...Ben öyle dememeliydim....

P:bulut noldu anlatsana?

B:a-ablam intihar etmiş.

P:ne!

B:Çabuk hastaneye gidelim....

1 SAAT SONRA

OĞUZ

Doktorlar Melisi ameliyata almıştı. Bir tane bile insan dışarı çıkmadı...

BULUT

B:Oğuzzzz....

Koridorun sonunda ameliyathanenin önünde oturan oğuza doğru koştum. Yer sanki ayağımın altında kayiyordu...Oğuzun yanina geldiğimde ayağa kalktı...

O:Pelini bulmuşsun!!

B:sen pelini boşver a-ablam nasil?

O:doktorlar 1 saat önce ameliyata aldı.O zamandan beri çıkan yok içerden...

Diyerek tekrar çöktüğü yere oturdu.

Ağzımı açıp tek kelime edecek gücüm yoktu. Bende oğuzun yanına yere çöktüm.Ve pelinde...

YARIM SAAT SONRA

OĞUZ

Ameliyathaneneden doktor çıkınca hepimiz bir anda ayağa kalktık.

Doktor: Melis hanımın yakınları siz misiniz?

O:evet biziz durumu nasil?

Doktor: Beyninin büyük bölümünde hasar var...Geldiğinde iç kanaması vardi...Ayrica vücudunda da pek çok kırık...Bakın biz çok uğraştık ama...

O:ö-ölmedi demi?

Doktor: Hayır ölmedi ama herşey 24 saat içerisinde gerçekleşecek durumlara bağlı...Eğer 24 saat içerisinde atak geçirirse tekrar ameliyata alicaz...Ama bu ameliyattan sağ çıkması mümkün değil....

O:odaya mi alicaksiniz?

Doktor: Yoğun bakimda kalacak.

O:Peki yapabileceğimiz herhangi bişey var mi?

Doktor: şu an yapabileceginiz tek şey dua etmek...

O:24 saat içerisinde uyanması mümkün mü?

Doktor: bu tür intihar sonucunda kurtulan insan sayısı 100 kişiden birisi....

O:yani uyanabilir....

Doktor: bakın size daha açık konuşucam...Elbette ki kurtulan insan var ama her insanın durumu kişiden kişiye değişebilir. ...Melis hanimin beyninde çok büyük bir hasar var...Ve bu fazlasıyla tehlikeli bir mesele...

O:kurtulur melis...O beni birakmaz ki...

Sesim artık ağlamaklı çıkıyordu. Gözlerim uzun süre kirpmadiğım için artık yanmaya başlamıştı.

Doktor: geçmiş olsun...

O:sağolun...

BULUT

Çok mu zordu ki hayat?... Sinirle söylenmiş bir lafin üzerine canına kiyacak kadar...

Peki ya ablam?...O da bu aptallığın bir parçası mıydı?...

Ameliyathenin kapısı tekrar açıldığında hemşireler ablami sedyeyle yoğun bakım ünitesine götürdüler.

Oğuz hemen ayağa kalktı.Camdan ablami seyretmeye başladı. Içeride doktor ve hemşire vardi.Ablamin kontrollerini yapıyorlardı.

Bir süre sonra doktor içeriden çıkıp yanımıza doğru gelmeye başladı.

B:ablam iyi mi? Kötü bir şeyi yok değil mi?

Doktor: Şu anlık bir şey söyleyemem ama uyanması çok zor...Hatta imkansız denebilir. ..

B:uyanır ya ablam bırakmaz bizi...

Doktor: Tekrar geçmiş olsun...

--------

OĞUZ

Saatlerdir Melis in uyanmasını bekliyoruz. Ama hiç bir belirti yok.Sadece onu öylece camdan izliyoruz.

O:doktor bey pardon??

Doktor: Buyrun Oğuz bey...

O:Sadece 5 dakika içeri girebilirmiyim?

Doktor: Olmaz oğuz bey.

O:lütfen sadece 5 dakika...

Doktor: Tamam sadece 5 dakika daha fazla değil.

O:teşekkür ederim..

Doktor: Hemşireler sizi giydirsin öyle girin...

O:peki tamam...

YOĞUN BAKIM

OĞUZ

Hemsirelerin verdiklerini giyinip içeri girdim.Makinaların sesleri odada yankilaniyordu.Kalp atışlarını çok net duyabiliyordum.

Biraz daha yanina yaklaşıp yatağının kenarına oturdum. Elleri sopsoğuktu bitanemin...

O:melisimm....Sen üşürsün burda...Kalk bitanem....Sana ölüm... Bu soğuk yakışmaz...Kalk bitanem....Özledim seni...O gece koyusu gözlerini....Kirmizi dudaklarını....Narin bedenini...Herseyinle özledim seni be güzelim....

Ayağa kalktım. Ve o soğuk dudaklarına bir öpücük bıraktım. Sonra kulağına doğru eğildim.

O:sen bir Kalk...Çok özel bir süprizim var sana...Ayrıca sana benden bir söz:SEN GELMEZSEN BEN GELIRIM...