ZOR LİSE

DEV ÇINAR YIKILDI...

Selim beni öperken ne yaptığımın farkına varıp hemen geri çekildim.

M:Ne yaptığımızın farkinda misin selim?

S:biz yanlış bir şey yapmadık ki..

M:Selim Bu Çok Yanlış...Senin bir sevgilin var....Benimde var...Her ne kadar ayrıldım olarak kabul etsemde....

S:...

M:o yüzden bunu olmadı olarak kabul edelim...Ben başka otele gidicem..

S:Sen burda kal...Ben giderim...

Bişey dememe izin vermeden eşyalarını toplayıp dışarı çıktı.

S:Görüşürüz....

M:Görüşürüz...

Selim odadan gidince kapıya rahatsız etmemeleri için bir kart astım...

Kendimi banyoya attigimda sıcak suyla duş aldim.

Çıktığımda üstüme beyaz bir bluz altina mavi kot giydim.Çantamı alıp dışarı çıktım.

Önce dışarıda bir kahvalti yapıp mağazaları dolaşmaya başladım. Kendime mor bir elbise ve siyah şort aldım.

Alisverisimi bitirip otele döndüğümde telefonuma gelen mesajla şok geçirdim.

Annem: Baban kalp krizi geçirdi.Acil Istanbula gel. Italya da olduğunu biliyorum.Cabuk ol hastanedeyiz.

Allahım ben nasıl yetisicem.Burdan Istanbul 5 saat...Vakit kaybetmemem lazim!

Internetten en erken uçak biletini alip havaalaina geldim.Anons yapıldıktan sonra uçağa bindim.

5 SAAT SONRA

Uçaktan iner inmez annemi arayıp hangi hastane oldugunu sordum.Ve bir taksi çevirip yola çıktım.

Hastanenin girişine geldiğimde danışmaya babamın kaldığı odayı sordum.

X:Sinan Bey uzun bir süredir ameliyatta...

M:Ameliyathane nerede!?

X:3.kattan sola dönün.

Asansörün gelmesini beklemeden merdivenleri tırmandim.

Işte o an hayatımın en kötü anını yaşadım. Annemin çığlıkları koridoru dolduruyordu.

C:Sinannnnnn...

Annem feryatlar icinde yere yığıldı. Ben ise olduğum yerden kimildayamadan anneme doğru bakiyordum.

Doktorlar ve Sevgili Kardeşim(!)
annemi sedyeyle odaya götürdüler. O an anladım ki BABAM ÖLMÜŞTÜ.

Ameliyathaneye doğru koştum ve önünde bekleyen doktorun yanına gittim.

M:B-Babam öldü mü?

Doktor:Bakın elimizden geleni yaptık ama-....

M:Öldü muüü!!?

Doktor:Sakin olun hanımefendi!

M:Babamı gorucem..Cikin babami gorucemmm!!

Diye feryad etsemde hemşireler beni içeri sokmadilar.

Annem de uyandığında Bulut un suratına bakmadan annemin yanına gittim.

M:a-annem..

C:melisimmmm...

Ikimizde ağlayarak birbirimize sarıldık.

Yaklaşık bir yarım saat sonra ameliyathanenin kapısı tekrar açıldığında babamı üzerinde beyaz bir örtüyle disari çıkardılar.

Ailemizin o Dev Çınarı yıkılmıştı. Babam hiç ummadigim bir anda ellerimden kayıp gitmisti.Nasil oldu da bir anda babam öldü.

Yaşadığım her şey bir anda olmuştu. Selim...Babam....Intiharim....

Sanki bunlarin hepsi bir sınav gibiydi....

En önemlisi haftaya kaldığım sevgili OKULUM var....