I'm not a killer

H1 de kidnap

In Dennestad

'Oh wat een mooi meisje hebben jullie!' zeggen de mensen die het mooie gezinnetje Harper tegen komen in de stad. Het is nu 3 uur en André, Suzan en Lea van 4 jaar lopen nu al 2 uur rond door Dennestad, ook wel bekend als de rustigste stad van het land. Er gebeurt nooit iets. Zelfs gooit niemand afval op de grond. De perfecte stad... zou je denken. André wil graag naar huis want de voetbal wedstrijd begint zo. 'Jaja.... We gaan zo. Ik wil eest nog eventjes snel een grote lolly kopen voor Lea en daarna beloof ik om te gaan!' Zegt Suzan jammerend. 'Oke, snel dan!' Zegt André. Ze staan voor een leuk kraampje. Mooie kleuren en veel verschillend snoepgoed. Suzan koopt snel de lolly en draait zich om om het aan Lea te geven. 'Huh..... André heb je Lea gezien?' Vraagt Suzan geshockt. 'Uhh nee?!?!' Rennend gaan ze naar buiten. Ze zoeken de hele stad door en vangen op het einde van de straat nog een blik op van een aparte helemaal zwart geklede man. Ze blijven even staan maar gaan naar een paar seconde toch weer snel verder want hun verloren dochter is veel belangrijker. Ze blijven zoeken tot middernacht. Dan besluiten ze naar huis te gaan om wat te rusten. Eenmaal in bed kan Suzan niet slapen. Ze denkt alleen maar aan haar dochter. 'Waar zou ze zijn? Heeft ze honger? Heeft ze het koud?' Spookt de hele tijd door haar hoofd. Wie zou dit gedaan kunnen hebben? Ze blijft de hele nacht denken totdat ze weer terug komt bij de zwart geklede man. Misschien heeft hij dit geddddd? Dan valt ze in slaap want ze is helemaal kapot.  De volgende dag zoeken ze verder, en de volgende, en de volgende week, en die week daarop, tot op de dag van vandaag dat hun mooie dochter al 4 jaar vermist is. Ze geven de moed op..... Wel houden ze elke week op woensdag om precies 3 uur 1 minuut stilte. Omdat het vandaag de dag is dat ze vier jaar vermist is blijft de familie Harper de hele dag binnen. Alleen om 3 uur gaan ze even naar buiten en blazen ze een ballon op in de lucht met een mooi kaartje: 'We houden van je Lea en we zullen je nooit vergeten!' staat er op geschreven in de hoop dat ze ooit terug zou komen...