James mektupları karşılaştırdı. Sessiz ve sesli diye mırıldanırken beyinde fırtınalar kopuyordu. Wonderwood 'un fark ettiği şey ikisinin çelişmemesi birisinin yazılırken ilk harfinin sesli diğeri ise sessiz harf olması tuhaftı. Bunun bir nedeni olmalıydı. Mektupları cebine katlayıp koydu. Cinayet mahalliye dönerken polis ekipleri çoktan gelmiş yardım etmek için izin istiyorlardı. Dedektif, izin vermedi ve cinayet mahalliye döndü. Tabloya baktı. Bu tabloyu sanki önceden görmüş gibiydi. Resim normal bakıldığında bir şey görünmüyordu. Çocukların oynadığı bir bahçe...
Resme odaklandı, gözlerini kıstı. Gördüğü şey garipti. Bir kadın asılmış olarak gözüküyordu. Bu cisim her ne maddeden yapılmışsa çok etkileyici gelmişti. Elini cebinden çıkardı. Maktule döndü ve parmağında ki yüzüğü aldı. Dışarıya çıktı. Polis ekibine bir göz işareti verdi. Adımlayarak uzaklaştı.
Olayın üzerinden beş gün geçmişti. Bir kanıt yoktu. Maktulü inceleyen otopsi uzmanları sadece asılmadan önce boğulduğunu söylüyorlardı. Wonderwood beş gündür hiç durmadan düşünüyordu. Katil kendisine oyun oynuyordu. Maktul bir piyon gibiydi çünkü her mesaj dedektife ulaşıyordu. Duvarda ki yazı, mektuplar, telefon ? Telefon... Telefona uzandı. Eline aldı kurcaladı. Kendisini arayan numara özel bir numaraydı. Hemen sağ başındaki takvime baktı. 17.08.1789. Kalktı bundan beş gün önce cinayetin işlendiği günü düşündü. 12.08.1789. Evden dışarıya çıktı ve cinayet mahallisine doğru adımladı. Yol uzundu ve kendisi yürüyerek düşünmeyi severdi. Düşündüğü tek şey şuan cinayetin neden ilk önce boğularak sonra asılarak işlendiğiydi. Bir katil neden böyle yapabilirdi. Her kapı maktulün piyon olduğunu söylüyordu. Cinayet mahallisine ulaştı. "SATILIK" tabelasına bir kez daha baktı. Köşede çok küçük bir şey yazıyordu. "12081789". Araya noktaları koyunca bunun cinayetin işlendiği tarih olduğunu gördü. Evin içine doğru girmek için bahçeye adım attı.
